| 1 | ἐνθάδ’ ἐγὼ |
| κεῖμαι Διογενι- | |
| ανὸς Νεικομη- | |
| δεύς, πολλῶν | |
| 5 | φίλος πρότερον, |
| νῦν δὲ κατῆλθον | |
| ἰς Ἀΐδαο, πολλὰ πε- | |
| ριπλεύσας πρότε- | |
| ρον ναυκληρῶν, | |
| 10 | εἶτα τὸ νῦν κυβερ- |
| νῶν παρήμην θερ- | |
| μοῖς λουτρώσασ- | |
| θαι Αἰδέψου. ἡ δὲ | |
| πικρὰ μοῖρα οὕτω | |
| 15 | ἐμιτώσατο, θερμί- |
| ζειν με διόλου. καὶ | |
| διὰ ταύτης μου τῆς | |
| στήλλης μηνύω τοῖς | |
| παροδείταις ζῶν | |
| 20 | κτῶ χρῶ· τὸ γὰρ θα- |
| νεῖν πᾶσι κέκραται. | |
| {²navis cum arbore et duobus remis}² |
IG XII,9
1240