προξενίαι

ἡ πόλις ἡ Δελφῶν εἰκόνι χαλκῇ

τὸ κοινὸν τῶν Ἀχαιῶν

[ἡ] πόλις ἡ Δελφῶν

[τῶ]ι τοῦ θεοῦ

[τ]οὺς ἀγῶνας, ἑλέσθαι καὶ πρεσβαυτὰς

[․]ΣΑΠ̣Ο[․․․]Σ[․․]ΤΑ[․] πρὸς Δελφοὺς φίλους

[․․]ΔΗΜΟ[․] παρακαλεῖν αὐτοὺς πολλὴν

νος χρησμὸς Κυζικηνοῖς ὑπὸ τοῦ Πυθίου Ἀπ[όλ]-

λωνος καθ’ [ὅ] τι καὶ ἐν τῶι ἱερῶι τῶι ἐν Δελ[φοῖς]

ἀναγέγραπται, περὶ αὐτῶν δὲ τούτω[ν διε]-

θῆρα καθαιμάσσει Φοῖβος ἀπὸ σκοπιῆς·

Δελφὸν δ’ οὖν θήσει τρίπον ἔνθεον· ἐκ δὲ δρακόντων

πικρότατος πνεύσει ῥοῖζον ὀδυρόμενος.

δεῖγμα δὲ καὶ πλίνθων χρυσήλατον ἤγαγεν ἄχθος

Δελφίδα γᾶν, Φοίβῳ τάνδ’ ἐνέπουσα χάριν.

Δελφίνιος

Ὀργιάλεος

Δελφίνιος

Ὀργιάλεος.

[οὔ]τε γὰρ ὠνεῖσθαι τόδε λώιον οὐτ’ ἀποδόσθα%⁸¹ι.

δδδαγ ιϛ Ἀπόλλωνος Δελφικοῦ·

[τέ]σ̣σαρα τρεῖς καὶ εἷς χεῖος καὶ τρεῖος ὁ πέμπτος·

κ[τ]ίσ[τ]ης

Λαβος Δαε[․․․ Δ]ελφὸς

ἀφ’ οὗ Λα[․․․].

Ἀπόλλωνος

Δελφός.

κ[τ]ίσ[τ]ης

Λάβος Δαει̣ο̣[υ Δ]ελφὸς

ἀφ’ οὗ Λά[βεια]

Ἀπολλώνος

Δελφός

[οὔτε γ]ὰ[ρ ὠν]εῖσ[θαι τό]δε λώιον οὔτ’ ἀ̣π̣[οδόσθαι].

[δδδαγʹ ιϛʹ] Ἀπόλλωνος [Δελφικοῦ]

[τέσσαρες] δὲ τρῖς, [μοῦνος χ]ε[ῖο]ς καὶ τρ[ί’ ὁ πένπτος]·

σχο(λαστικοῦ) κ(αὶ) ἐπιμερίζο(ντος) το(ῦ) δημο(σίου). ὅρος

κα․․․․․․․․․․ανα τὸ Δ[ε]λφ[ί]ωνος(?)

κ(αὶ) τὸ Βαράχο[υ] χωρία.

Δελφῶι Ἀπόλλωνι

σχο(λαστικοῦ) κ(αὶ) ἐπιμερίζο(ντος) το(ῦ) δημ(οσί)ου. ὅρος

καὶ̣ ὁ̣δ̣(ὸς) ἀνὰ τὸ Δ[ε]λ̣φί̣ωνος(?)

κ(αὶ) τὸ Βαράχο[υ] χωρία.

Au sommet et au bas du champ: Ἀντιόχεια. | μνᾶ.

Des deux côtés de l'ancre: θιρʹ, | ἐπὶ Δ[ελφ]|ε[ί]ων[ος](?),

ἐπὶ Ἀγαθοκλέους.

δίμνουν.

ἐπὶ Δελφιῶνος.

Dans le champ: ϛκρʹ.

καὶ τόδ’ ἐγὼ Κλεοβουλιανὸς [μέ]γα θαῦμα νοήσας

ἠγασάμην, γαίης Δελφίδος ὢν ναέτης.

Κλέωνος

Δελφὸς

θεωρὸς τὰ

Δελφύνιε

πασίφιλε

καὶ τόδ’ ἐγὼ, Κλεοβουλιανὸς, [μέ]γα θαῦμα νοήσας,

ἡγασάμην, γαίης Δελφίδος ὢν ναέτης.

Δ̣ελ̣φύνιε̣

πασίφιλε

[κροπόλε]ι· / ζαλῶ Κυρά[ν]αν,

[χρησμῳδοῦ Δ]ελφίδος εὖχος, /

[αὐτὰ τᾶι]δε φυγὰς νῦν

[θεαρο]ὶ

[ἐς] Δ̣ελφὸς

․․c.4σ̣․ Παραιβάτα

[ὑπὸ τῶν δαμιεργῶν κατ]ὰ τὸς νόμος αἱ δὲ ἐν τῶι ἱαρῶι

[τῶ Διὸς τῶ Ὀλυμπίω ὑπὸ τ]ῶ̣ν Ἐλλανοδικᾶν, ἐν Δελφοῖς ὑπὸ

[τῶν Ἀμφικτυόνων, ἐν τῶ]ι ἱαρῶι τῶ Διὸς τῶ Λυκαίω ὑπὸ τῶν

Δέλφι̣ς Δελφί̣ς.

ἀφ’ οὗ Πεισίστρατος ἐτυράννευσ̣[εν ἐν Ἀθή]-

ναις καὶ Αἴσωπος ὑπὸ Δελφῶν [κατεκρη]-

μνίσθη, ἔτη φοθʹ.

Ἀκειλία ∙ Δελφὶς

τῇ ἰδίᾳ θρεπτῇ

Πύθια

τὰ ἐν Δελφο-

ῖς αʹ.

Ἑλλάδι ∙ Ἀσίᾳ ∙ νεικήσας ∙ ἀγῶνας ∙ τοὺς ∙ ὑπογεγραμμένους ∙ πάντας ∙ πανκρα-

τίου ∙ Ὀλύμπια τὰ ἐν Πείσῃ ∙ σμ ∙ ὀλυμπιάδι ∙ Πύθια ἐν Δελφοῖς ∙ Ἴσθμια δίς,

Νέμεα ∙ δίς ∙ τὸ δεύτερον ∙ στήσας ∙ τοὺς ∙ ἀνταγωνιστάς ∙ καὶ ∙ τὴν ἀσπίδα Ἥρας ΕΜ

[ἁ Δελφῶν πόλις ἀντὶ τᾶς εἰς τὸν θεὸν τὸν] Πύθιον ὁσιότατος καὶ τᾶς εἰς αὑτὰν εὐεργεσίας.

ἐνθά-

δε κεῖτε Δ-

ελφῖνος

ἄρχων.

Διονύσιον ἐνθάδ’ ἔθηκεν /

Δελφὶς ἑόν, τιμῶσ’ εἵνεκ’ ὁ-

μοφροσύνης. /

ἐν Ἀθήναις ἐτυράνν[ευσεν, καὶ]

Αἴσιωπος Αἴσωπος ὑπὸ Δελφῶν κ̣α̣[τεκρη]-

μνίσθη, μέχρι τοῦδε, ἔτη.

καὶ Ἠλῖος καὶ

Δελφὸς βου-

λευτὴ̣[ς] κ̣αὶ Λα-

Χαρίτη θεμιστεύουσα

ἐν Δελφοῖς·

Φράδμων Ἀργεῖος ἐποίει.