Διονύσι

χρηστὲ

ἡ πόλις v Διονύσιον υἱὸν Διονυ-

σίου τοῦ Ἑρμίου δὶς ἄρξαντος,

Διὸς

Μειλιχίου.

[— — — — —]Ο̣Η̣Μ[— — —]

[— — Δι]οσκούρω[ν — —]

[— — — —]ΟΜΩ[— — — —]

[— —]Γ̣ΟΣ

Διογένους.

[․․․․]Τ̣Α̣[— — — — — — — — —]

Τ̣Ε̣ΑΝϹΙ υἱο̣[— — — — — — Διονύ]-

σιον(?) υἱὸν πρε̣[σβύτερον φιλαν]-

τῆ[ρο]ς καὶ τῶν τέκν̣[ων]

αὐτ̣[ο]ῦ Δίος Ἀσω․ων[—]

Ἐπιφανοῦς Κιλίκω̣[ν — —]

Διονεί-

❦κου. ❦

ἐπὶ Ἀρχιλαΐδα.

Διοσθύου.

Παναίτιον Πολυξένου Αἰνιᾶνα,

Διὸς Ὀρομπάτα ἱερέα, τὸν αὐτῆς ἄνδρα,

αὐτὴ καὶ τὰ παιδία.

[Γ(αΐου) Αὐρηλίου Οὐα]λ̣ε̣ρ̣ί̣ο̣υ̣

Διοκλ[ητιανοῦ Σεβαστοῦ]

καὶ ἐπὶ Αὐ[τ]οκρά-

[Δι]ονύσιε

[Δι]δύμου

Διονύσι[ος τὸ ἡρῷον ἔκτισεν ὑπὲρ]

Σήστη[ς τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ Κυ]-

τὸ ἄγαλμα ἰδίοις ἀναλώμασιν τῶι αὐτοῦ θεῶι, ἐφηβαρχοῦντος

Διονυσίου τοῦ Διονυσίου τοῦ καὶ Ἀπολλοδότου φιλοκαίσαρος.

Ἄδραστος Ἀδράστου φιλόκαισαρ καθιέρωσεν συνκαθιεροῦντος

[— — — — —]οις Διονύσιος εἰκόν’ ἀρίστου

[— — — Πα]φίας ὅστις ἀνεύρετ’ ἔδος.

ν̣δρου Αναξάνδρου.

Δι[ο]σθύου.

μενοῦ.

Δ̣[ιο]σ̣θ[ύο]υ(?).

Διοδότου.

Διοδό-

του.

Διοδό-

του.

Διοκλείας.

Διοκλείας.

Διοκλεί-

ας.

Διοκλε̣ί̣α̣[ς].

Διονύσιος.

Δίου.

Δ̣ίου.

Δίου.

Δῖος.

Δ̣ιονυσίου.

[Δι]οσκουρί̣[δα(?)].

[ἐπὶ Ἱππάρ]χου

[Διονυσί]ου. Κνί(διον).

[Διον]ύσιος.

ἀσ̣τ̣υ̣νομοῦ[ντος(?)]

Διονυσίου το[ῦ]

Ἀπημάν[του(?)]

Διονυσίου.

του.

Διοσθύου.

Διοδ̣[ό]του(?).

[Δ]ι̣οδό-

τ̣ο̣υ̣.

Δίου.

Δίου.

Δίου.

Διοεν[— —](?)

Κρατε[— —](?).

ἐπὶ [Διοκλ]ε̣ῦ̣ς(?)

Ξενοκλεῦς.

Δίου.

Διοκλεί(ας).

Διοκλείας(?)

Διοκ[λεί]α̣ς.

αγόρα.

Διοσθύου.

αγό̣ρα.

Δι̣ο̣σθύου.

Δίου.

Διοδότου.

Δίου.

καριστὸν ἄχρι [γ]ήρως ὑπάρξαν σῶμα

μορφῆς ἐμῆς πρὸς οὐρανίους Διὸς

Ὠρομάσδου θρόνους θεοφιλῆ ψυχὴν

μῆς εὐσεβείας ἔχῃ μ[ά]ρτυρα. διόπερ

ὡς ὁρᾷς Διός τε Ὠρομάσδου καὶ Ἀπόλ-

λωνος Μίθρου Ἡλίου Ἑρμοῦ καὶ Ἀρτά-

Στίλβων Ἀπόλλωνος.

Φαέθων Διός.

— — —

[Διὸς Ἀπόλ]λ[ωνό]ς τε κ[αὶ] Ἡ[ρα]κλέους.

— — — —ινσ․․ δ[ίκ]η πον[η]ρὰ ἀδίκου [κ]αὶ β[ιαί]-

[δι]α[γέτ]ω[σ]αν ἰδίας· οὗτοί τε πάντες ἀφ’ ὑψηλοῦ φρονήμα-

τος π[ροσ]ιόντες(?) Διὸς μέγ[αν] οὐράνιον οἶκον ἐγγὺς ὀφθαλ-

μοῖς [με]τε[ωροῦντες](?) δικ[αίους] κ̣αὶ θυ[σ]ίας ἐπιτελείτω-

ρώθην. ἐγὼ πατρώιαν βασιλε[ίαν παραλαβὼν παρὰ]

Διός τε Ὠρομάσδου καὶ Ἀπόλλ[ωνος Μίθρου Ἡλίου Ἑρ]-

μοῦ καὶ Ἀρτάγνου Ἡρακλέους [Ἄρεως, καὶ ποιη]-

ἐν τοῖ̣ς̣ ἡμέραις Διονυσίου πατριάρχης καὶ Θεωδόρ-

ος Θεοδώρος ἐπίσκοπος.

ῖς ο̣— —ατοις βασιλεῦ-

σιν Διοκλητιανῷβ

κὲ Μαξιμιανῷ Σεβ-

Ἀβίνεος Διονυσίου

ἔτους νυʹ.

Εὔδημε Διο-

φάνους ἄλυπε

Διονύσιος

ἄλυπε χε͂ρε χαῖρε.

Διονύσιος

ἄλυπε χε͂ρε χαῖρε

Διονύσιος Χαιραφάν[ης]

ἄ̣λ̣υ̣πε χα[ῖρε].

Μάρθα Διογέν-

ους ἄ̣λυπα ἄλυπε χε͂ρε χαῖρε.

ἐψήφωσαν ἔτους ἐνάτου

νψʹ μηνὸς Δίου εἰνδικτιό-

νος ἰνδικτιῶνοςπρώτης Μαρᾶς ψηφοθέτης.

Ἀπελλε͂ος

Δῖος

In margine sinistro: Ἡιπερβερ%⁸¹βερετ[αῖος] Ὑπερβερεταῖος

Διογένης ἐποίει.

λεῦς

Διουσθίου.

Διογένης Κόνωνος.

ἐξάλε[ιπτ]ρα δʹ.

Δίου· εἰκὼν αʹ.

Διὸς Καλλινίκου λζʹ.

Διὸς Μεγίστου

․παʹ.

ἔτους βοτʹ. Διοκλῆς Ἀ[θ]η[νο]δώ[ρο]υ [τοῦ καὶ (?)]

Κρατέου εἰς Βαβίλε[ι]ον Δ․․․․α [τ]οῦ [— — — γυναῖ]-

ἔτους θτʹ. Φιλοπάτρας τῆς Διοδότου τοῦ Δανύμου, Μίδωνος δὲ τοῦ

Ἀλεξάνδρου γυναικός.

Ἀνήγειρεν

Νικάνωρ Διο-

νυσίου τόνδε

ἔτου[ς — —], Γορπιαίου.

Διογέν[ης κ]αὶ Διονύσιος οἱ

Δαμονίκου τοῦ Μενάνδρο-

ἔτους βουʹ,

μηνὸς Δίου,

περὶ δʹ ὥραν ἡμε-

Ἀρχέλαος Πτολεμαίου ποτέ(ρια) τρία,

Διογέ[νη]ς Κομείνου ποτέ(ρια) τρία

Ἀβίδσημις ποτέ(ρια) δίο sic,

Διοσβιθ ․․ου ιϛʹ.

μν(ησθῇ) Διο-

γένης

μν(ησθῇ) Ἀντίοχος Διοδώρου.

μν(ησθῇ) Ξενοδώρι[ος] (?).

Alia manu add. μν(ησθῇ) Διο̣γένη[ς].

— —ον Διονυσίου.

μνησθῇ Διόδω-

ρος Ἀρχ— —

μνησθείης Διόδωρο̣ς̣.

μνησ[θείης]

Διόδωρος Ἀχάβου.

Διόδωρος.

Διόδωρος

Πτολεμ[αί]ου.

Δ[ιό]δό[ρος].

Ἡρακλέων

Διοδώρου.

Διόδωρος.

μν(ησθῇ) Δι(ό)δοτο[ς].

Διόδ-

ωρος.

Διόδοτος Λυσί-

ου τοῦ Ἀλεξάνδρου.

Διοκλῆς αʹ.

Διόδοτος γʹ.

μνησθῇ Διοσκορίδ[η]-

ς Κρατέου τοῦ Ἀπολ[λ]-

μνησθείης Νικαγό-

ρας Διοδότου.

Κόνων — — — καὶ — — —

καὶ Διοκρ̣ίτας,

Ἐπινίκου παιδία.

ἔτους αλτʹ. Ζωΐλας τῆς Διοκλέους τοῦ Ζωοῦς,

Δανύμου δὲ τοῦ Ἀπολλωνίου γυναικός.

[ἔτου]ς ζμτʹ. Ἀρτεμιδώρα Μνασέου, Μηνοφίλου δὲ τοῦ Ἀθηνο-

[δώρ]ου γυναικὸς καὶ Δημητρία τῆς θυγατρὸς αὐτοῦ, Διοκλέου δὲ τοῦ

Ἀθηνοδώρου γυναικός.

[ἔ]τους ελυʹ, Δίου. Ἀντιοχίδος

Λυσανίου τοῦ Σελεύκου,

τῆς Σελεύκου τοῦ ἐπικα-

λουμένου Διόδοτος sic

Ἀπολλοφάνους γυναικός.

Ἀθηνοφίλα[ς] Σελεύκου το[ῦ]

ἐπικαλουμένου Διόδοτος sic

τῆς Λυσίου τοῦ Ἀπολλοφάνους