Funerary epigram for the son of Diogeiton. Stone monument, now lost.
| 1 | [(?)ἤλπισεν αὐ]χήσασα πατρὶς Θήβη ποτὲ τῶ[ιδε] / |
| πρωτεύσειμ πάσης Ἑλλάδος εἰς ἀρετήν, / | |
| πρὶν δ̣ιά̣νοιαν τέρμα λαβεῖν, βίον ὧι κε[⏑ – –] / | |
| ὤλε̣[σσεν] φθονερὰ τ[οῖς ἀ]γαθοῖσι Τύχ[η]. / | |
| 5 | [․]ωΙ[․4?․]οχων ἔθα[ν]εν Διογείτον[ος υἱός], / |
| [․]τ̣Ι̣Ι̣[․5?․․]εωγ γῆς πατρίας δύναμιν. / | |
| [– ⏔] οἰκείαι γνώμηι Θηβαῖος ἔτε[υξεν]. |