| 1 | ․․․․․․․․․․․․νοι σὲ μὲν οὐκ ἐσχολακέναι οὐδὲ |
| μίαν ἐπίσκεψιν ποιήσασθαι, τὴν δὲ πόλιν οὐ με- | |
| τρίως κατὰ τοῦτο τὸ μέρος θλίβεσθαι· χωρὶς | |
| μὲν γὰρ ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν ἀτάκτως κατε- | |
| 5 | σκηνωκότων οὐ μόνον τὴν ἔξω πόλιν ἀλλὰ καὶ |
| τὴν εἴσω κατέχεσθαι, ἣν οὐδ’ ἐπ’ Ἀλεξάνδρου | |
| τοῦ βασιλέως οὐδέποτε ἐπισταθμευθῆναι, | |
| μάλιστα δὲ ὑπὸ τῶν ἔξω τάξεων ἐνοχλεῖσθαι· | |
| τοὺς γάρ κατέχοντας τὰ πολλὰ τῶν οἰκημάτων | |
| 10 | τούτους εἶναι. οἶμαι μὲν οὖν καὶ παρόντι σοι [περὶ] |
| τούτων ἐντολὴν πεποιῆσθαι· οὐ μὴ̣ν ἀλ[λ’ εἴ]- | |
| περ μὴ γέγονεν, σοὶ κ[α․․․․․] {²⁷καθῆκον ἦν?}²⁷. |
Heberdey-Wilhelm, Reisen
42,101