| 1 | τῶν ται—–⏑⏑– τῆς Διονυσιάδος, |
| Ταταδος μετέπειτα καὶ Ἀπολλωνίου ἐσθλοῦ | |
| καὶ Ποπλίου φιλίαν τοῦ γνησίου ὄντος ἀδελφοῦ, | |
| τοῦ μόνου οὐ δύναμαι προλιπεῖν μνήμην ποθέουσα, | |
| 5 | καὶ τε πιούσα τὸ Λήθαιον πόμα τῶ̣ν ὑπὸ γαίης |
| μνήμην μᾶλλον ἔχω. εἴης σὺγ γήρᾳ α̣ε̣[ὶ] σ̣[ῶς]. | |
| πάντας ἐγὼ λιτομαι ἁ̣δ̣ιν̣[ῶν] παύσεσθαι ὀδυρμῶν· | |
| [οὐκ]έτι γὰρ δύναται ὁ θανὼν εἰς φῶς ἀνακάμψαι. |
SEG
33:998(760)