| 1 | [Ἀντίλ]ο[χον(?)] Μ̣ηνοδώρο[υ] |
| νικάσαντα Ἁλίεια ἅρματι τελείωι | |
| Ἀκεστορὶς Ἀντιλόχου τὸν υἱόν· καὶ | |
| Δωρόθεος Μηνοδώρου, καθ’ ὑοθεσίαν δὲ | |
| 5 | Ἀντιλόχου τὸν ἀδελφόν· καὶ |
| Ἀντίλοχος καὶ Δωρόθεος Ἀντιλόχου | |
| τὸν τᾶς ἀδελφᾶς υἱόν· καὶ | |
| Ἰσιὰς Δωροθέου τὸν τᾶς θυγατρὸς | |
| υἱόν· | |
| 10 | εὐνοίας ἕνεκα καὶ φιλοστοργίας |
| [τᾶς] εἰς αὑτούς. | |
| θεοῖς. | |
| Χαρῖνος Λαοδικεὺς ὧι ἁ ἐπιδαμία δέδοται ἐπόησε. |
IG XII,1
72a