Διονύσιος.

Διονύσιος

Εὐβούλου

Διονύσιος.

Διονύσιος

Ἀβδιῶτος.

Διονυσία

Ἀρτεμιδώρου

Διονύσιος.

Ἀβλο-

Διονύσιος Συροπέρσας.

Μικκυλίων Οἰταῖος.

Διονυσία.

Ἑρμογένης.

ρίαι. παρεγένετο δὲ καὶ Δημήτριο[ς]

ὧι παρώνυμον Καλαῦς καὶ Διονυσία ᾗ

θυγατὴρ χαριεστάτη συνπαρεί[πε]-

Διονύσιος

Καλλιχάρους.

Δημόδικ[ος]

Διονυσίο Σά-

μιος.

Βαγᾶς ἔφη.

Ἀσκλήπιόν σε λέγουσιν, ἐγὼ δέ τε καὶ Διόνυσον,

ἄλλοι δ’ αὖ Φοῖβόν τε καὶ Ἑρμῆν καὶ Ἁρποχράτην Ἁρποκράτην.

Διον...

Ν

καὶ τοῦ καλ(λινίκου)(?) Ἡρακλείδου Ἡρακλείδου

καὶ Διογένους Διονυσίου

ἀδελφοῦ.

Διονύσιος Μενίππου Στρατονεικεὺς ἥκω.

Δημήτριος Ἀπολλωνίου ὃν ἔτεκεν Διονυσία

ἥκ[ω]. τὸ προσκύνημα τῶν παρά μου παρὰ τοῖς θε[οῖς].

Ἀθη[νό]δωρος ἥκω καὶ προσκεκύνηκα. Διονυσίου τὸ προσκύνημα καὶ

τῶν παιδίων κ[αὶ] τῶν τέκνων πάντων.

[— — —] Ἀσπένδιος [— — —]ς Διονυσ[— — —].

Διονύσιος Μενίππου Στρατονεικεύς.

Διονύσιος.

Διονύσιος Ἀφροδι(σίου) Ϲηβ(εννύτης?) Σεβεννύτης π̣(ρο)σ(εκύνησα).

τιμαλφῶν τὰν σὰν εὐλίβανον θυμέλαν,

θῆκε Ἁλικα[ρ]ν[α]σσεὺς Διονύσιος ΕΔ— — — — —

ὄφρα καὶ ἐσσομ[έ]νοις τοῦτ’ ἐς [ἄ]ποψ[ιν ἔοι(?)]

Ἀσκλήπιόν σε λέγου[σιν],

ἐγὼ δέ τε καὶ Διόν̣υ̣σ̣[ον], |

ἄλλοι δ’ αὖ Φοῖβόν [τε καὶ]

Διονυσι-

ον πρ(εσβυτερον) ευ-

[․1-2․]Ι̣Η[․․․]Δ̣[․․․․․․․․]Ι̣[․]Η̣Ι [Δι]-

ονύσιος Δωρίωνος, προ[σ]-

τατήσ̣α̣ς̣ ἀ̣νέ̣θ̣ηκεν τὸ̣-

Ποτάμωνος καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ἀ̣[πὸ πολιτ]ε̣ύματος Λυ̣κίων ἐπὶ παρόντι

Διονυσίῳ γραμματεῖ κωμογραμ[ματέως ․․․ τοῦ Μ]αρεώτου εἰπόντων μνη-

ματοφυλακίαν προσήκουσαν αὐτ̣[οῖς — —ca.10— —] οὐ δεόντως ὑπὸ Διονυσίου

τοῦ παρόντος γραμματέως τ̣ῶν [— —ca.15— —]Ι̣Ο̣Ι̣ [αὐτ]ο̣ῖ̣ς̣ δ̣ι̣δ̣άξαι καὶ

Διονύσι-

ον πρ(εσβύτερον) εὐ-

Σάραπ[ιν τὸν Φ]ιλοκαίσαρα

Μ(άρκος) Αἴλ(ιος) Αὐ[ρήλιος Δ]ιονύσιος

καὶ ὡ̣[ς χρηματίζω τῆ]ς Κόπτου πόλεως,

— — — μεμνημένος

— — — καὶ Διονυσί[ου(?)]

— — — — — —υτων

Ἀμμώνιος Διονυ-

σίου εὐχὴν ἐπόησε

άτος καὶ τῶν τέκνων αὐ-

τῆς καὶ Διονῦτος καὶ Ἀνο-

υβᾶτος· (ἔτους) λαʹ Καίσ̣αρος, Πα-

Παρμένων Ποσιδηίου,

Διονυσιάδης Διονυσιάδ̣[ου],

Διοσκουρίδης Εὐτύχο[υ(?)],

[Δι]ονύσιος ἄρχων καὶ φιλάγαθο[ς]

[ἐ]πόησεν συνόδωι νεωτέρων ․․[․․]

[Διο]νύ[σι]ο[ς].

Διον[— — —].

μα

Διονύσου.

τὸ προσκύνημα Διον-

ύσιος Ἡρακλίδης ἱεροπο̣ι̣-

Διονυτᾶς,

Διδυμίων,

Δόρκωνος Μεγιστεὺς εἶπεν· ἐπειδὴ πρυτάνεις

οἱ σὺν Διονυσίωι Μουσαίου τοῦ ὀ[γ]δό[ο]υ ἔτους,

Διονύσιος Μουσαίου Ὑλλεύς, Ἱπ[πία]ς Δίωνος Με-

γιστεύς, Κρατίος Προκρίτου Φιλωτέρειος, Κίσσος

τῶι καὶ Χνού[βει κ]αὶ [Ἥ]ραι [τῆι κ]αὶ Σάτει,

καὶ Ἑστίαι [τ]ῆ[ι καὶ] Ἀνούκ[ει] καὶ Διονύσωι

τῶι καὶ Πετε̣μπαμέ̣ντει κ[α]ὶ τοῖς ἄλλοις

Βουβάστει Σωτείραι, Στασίνικος

Σωμένου καὶ Φιλωτέρα Διονυσίου

ἡ γύνη καὶ τὰ τέκνα, εὐχήν.

Εἰρηναῖος Ἐτυμοκλέους,

Διονύσιος Διονυσίου,

Ἀμύντας Ἱππάλ̣ου,

Ἀσκληπιάδης Διονυσίου,

Πτολεμαῖος Σωνίκου,

ὑπὲρ βασιλέως Πτολεμαίου μεγάλ-

[ου] θεοῦ νέου Διονύσου Φιλοπάτορ-

[ος καὶ] Φιλαδέλφου Ἴσιδει Ἐσενχύ-

Εὐτιχίδη Χαιρήμωνος, Διωνύσιος

Ἀθηναίου, Διονύσιος Διον̣υσ̣ί̣ου,

Χιτιαί̣η̣ Ἀθηναίου, Κομανίων Ἀθήναιος,

ἀθλοφόρου Βερενίκης Εὐεργέτιδος Κρατέας τῆς Δευτέρου

[κανηφόρου] Ἀρ[σι]ν[όης] Φιλαδέλφου [Διονυσίας τῆς]

[Διονυσί]ου, ἱερείας [Ἀρσινόης Φιλ]οπάτορος [Ἀρετίνης τῆς Σέλωτος].

ἔδοξεν τοῖς τεχνίταις τοῖς περὶ τὸν

Διόνυσον καὶ θεοὺς Ἀδελφοὺς καὶ τοῖς

τὴν σύνοδον νέμουσιν, στεφανῶσαι

Διονύσιον Μουσαίου πρύτανιν διὰ βίου

κισσοῦ στεφάνωι κατὰ τὰ πάτρια εὐνοίας

καὶ τοὺς τεχνίτας τοὺς [περὶ] τὸν μέγαν

Διόνυσον καὶ θεοὺς Ἀδελφούς.

ἀναγ[ορε]ύσαι δὲ τὸν στέφανον τοῖς

Διονυσίοις καὶ ἀναγραφῆναι [τὸ]

ψήφισ[μα] τόδε εἰς στή[λ]ην [καὶ] ἀναθεῖναι

πρὸ τοῦ νεὼ τοῦ Διονύσου. τὸ δὲ ἀνάλωμα

τὸ εἰς τὴν στήλην δοῦναι τὸν οἰ[κον]όμο[ν]

ἔδοξεν τεχνίταις τοῖς περὶ τὸν Διόνυσον καὶ

θεοὺς Ἀδελφούς· v ἐπειδὴ Λυσίμαχος Πτολεμαίου

καὶ πρότερον μέν, ἔτι καὶ νῦν δὲ διὰ πλειόνων ἀπο-

δέδεικται καὶ πρὸς τὸν Διόνυσον καὶ τοὺς ἄλλους

θεοὺς εὐσεβῶς καὶ ὁσίως διακείμενος τυγχάνει

σημαινομένους τιμᾶν ταῖς πρεπούσαις τιμαῖς,

δεδόχθαι τῶι κοινῶι τῶν περὶ τὸν Διόνυσον τεχνιτῶν̣,

ὧν καὶ τὰ ὀνόματα ὑπογέγραπται, στεφανῶσαι

Λυσίμαχον κιττοῦ στεφάνωι κατὰ τὰ πάτρια

τῇ ιαʹ τοῦ Περιτίου μηνὸς τοῖς Διονυσίοις ἀρετῆς

ἕνεκα καὶ εὐσεβείας τῆς εἴς τε βασιλέα Πτολεμαῖον

καὶ τὸν Διόνυσον καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς καὶ εὐνοίας

τῆς εἰς τὸν βασιλέα καὶ τοὺς τούτου γονεῖς καὶ τῆ[ς]

Δήμαρχον τὸ ψήφισμα τόδε εἰς στήλην καὶ ἀναθεῖναι

πρὸ τοῦ νεὼ τοῦ Διονύσου· τὸ δ’ εἰς ταῦτ’ ἀνάλωμα

δοῦναι τὸν οἰκονόμον Σωσίβιον.

ἀμφιετηρίδος καὶ τούτου ἀδελφοί·

Διονύσιος,

Ταυρῖνος·

Σπουδί[αιος],

Διονύσιο[ς]·

φιλοτεχνῖται

[— — — —]ς Κάστορος

[— —]ω̣τας ὁ καὶ Διονύσιος ὁ τρι(—)

[Εὐδ]αίμων ὁ καὶ Σαραπάμμων.

λοφάνου· Ἀκάμας Ἀπίωνος· Χαλαφάνης Πάπου· Ἀπολλώνιος Φιλίππου· Ὡρίων Αὐείδου·

Ἀπίων Διονυσίου· Δημᾶς Νικίου· Ἀπολλοφάνης Νικίου· Πτολεμαῖος Θεμίσωνος· Νουμήνιος

Εἰσιδότου· Μέλας Ἡλιοδώρου· Ἀθη̣νιων Ἀθηνίωνος· Ἡροφ̣ῶν Δωροθέου· Δημαρίων Δημη-

ἑκατὸν ἀνδρῶν)· Πύρρος Π̣[ύρρ]ου οὐρ̣[α]γ̣[ό]ς̣ γʹ. Ἀριστομένης Δαλαΐλου σημ(ειοφόρος)·

Διόφαντος Ἀπολλοδότου (πεντηκόνταρχος)· Δημᾶς Ἑρμίου (πεντηκόνταρχος). Διονύσιος Δώρου

αγ(—)· Νίκαιος Ἀρ̣γ̣α̣ίου (πεντηκόνταρχος)· Διόφαντος Διοφάντου· Ἀμμώνιος Π̣τ̣ο̣λ̣ε̣μ̣α̣ί̣ο̣υ̣·

Ἕρμωνος· Ζήνων Δημητρίου· Ἄρηος Διοφάντου· Λυσίμαχος Μηνοφίλου· Ἄετο̣ς Ἀντιπάτρου·

Διον̣ύσιος Ἱέρακος· Φιλώτ̣ας Ἀπολλωνίου· Πτολεμαῖος Δωσιθέου· Ἀλέξα̣νδρος Ἀργαίου· Ἀργαῖος

Θηβάρχου· Ἀχιλλεὺς Ἀχιλλέως· Ὀρόντας Ἑρμαίου· Ἀρτεμί̣δωρος Γάμου· Ἀπίων Ἀλεξάν-

δρου· Γοργίας Γόργου· Ἀρίστων̣ Ἀπολλωνίου· Ἀπολλώνιος Κεφάλωνος· Διονύσιος Πύρρου·

Ἀπο[λ]λοφ̣άνης Πύρρου· Εὔβουλος Ἀ̣φροδισίου· Ἀντίοχος Ἀ̣ντιόχου· Δημήτριος̣ Ἀλεξάνδρου·

νος· Ἀ̣κ̣α̣μένης Ἀ̣β̣δέους· Εἰσίδωρος Γλαυκίου· Ἀλέξανδρος Ζηνοδώρου· Δωρόθεος Δωροθέου·

Ἀπολλώνιος Μαλίχου· Διονύσιος Διοφάντου· Δημήτριος Δημητρίου· Ἀπολλώνιος Ζήνωνος·

Λέων Διονυσίου· Σεύθης Σίμωνος· Ἡρᾶς Γ̣ο̣ρ̣γίου· Ἀκάμ̣α̣[ς] Ἀπολλωνίου· Ἀπολλώνιος

Ἀπολλωνίου· Ἡρά̣κ̣λ̣ειτος Ἀριστομένου· Ἀπολλώνιος Ζηνοδώρου· Ἀπολλώνιος Ἀμμωνίου· Ἀπολ-

λώνιος Μεννέου· Ἀλέξανδρος Ἀπολλωνίου· Ἀλ̣κ̣έ̣τ̣α̣ς̣ Ἀπολλωνίου· Πάτρων Δωροθέου·

Εἰσίδωρος Ἀρίστωνος· Ἀπολλοφάνης Διονυσίου· Ἀπολλώνιος Ἀπολλωνίου· Γαλάτης Ἱέρακος·

Ἀχαιὸς Νικολάου· Μουσαῖος Μουσαίου· Ἀγγίων Ἀδαίου· Ἡλιόδωρος Ἡλιοδώρου· Λ̣α̣κ̣ίτας

Ἀπολλώνιος Ἀλεξάνδρου· Τιμοκράτης Ἀπολλωνίου· Ἡρώδης Ἀρχιβίου· Μουσαῖος Ἀμμωνίου·

Ζηνᾶς Σερᾶτος· Ἱέραξ Διονυσίου· Ζαββίας Δημᾶτος· Παῖς Ἀπολλοδότου· Νίκαιος Νικαίου·

Ἀπολλώνιος Κύπρι(ο)ς· Ἀθηνόδωρος Ἀπολλωνίου· Διονύσιος Λέοντος· Ἀρ̣γ̣αῖος Σελεύκου· Ἑρμαῖος

Ἡρακλέους· Ἀπολλώνιος Ποσιδίππου· Διόδοτος Κορράγου· Ἑρμίας Ἑρμίου· Ἱέραξ Ἀπολ-

Διονύσιος.

Διονύσιος

υἱὸς Ἀνου(βίωνος)

Τατετρῖφις Διο-

νυσίου γυνὴ

Παχούμιος οἰκ(ο)-

Διονύσιος

Ἀμμωνίου.

Δόρκωνος Μεγιστεὺς εἶπεν· ἐπειδὴ πρυτάνεις

οἱ σὺν Διονυσίωι Μουσαίου τοῦ ὀγ̣δόου ἔτους,

Διονύσιος Μουσαίου Ὑλλεύς, Ἱπ[πία]ς Δίωνος Με-

γιστεύς, Κρατίος Προκρίτου Φιλωτέρειος, Κίσσος

ἔδοξεν τοῖς τεχνίταις τοῖς περὶ τὸν

Διόνυσον καὶ θεοὺς Ἀδελφοὺς καὶ τοῖς

τὴν σύνοδον νέμουσιν, στεφανῶσαι

Διονύσιον Μουσαίου πρύτανιν διὰ βίου

κισσοῦ στεφάνωι κατὰ τὰ πάτρια εὐνοίας

καὶ τοὺς τεχνίτας τοὺς [περὶ] τὸν μέγαν

Διόνυσον καὶ θεοὺς Ἀδελφούς.

ἀναγ[ορε]ύσαι δὲ τὸν στέφανον τοῖς

Διονυσίοις καὶ ἀναγραφῆναι [τὸ]

ψήφισ[μα] τόδε εἰς στή[λ]ην [καὶ] ἀναθεῖναι

πρὸ τοῦ νεὼ τοῦ Διονύσου. τὸ δὲ ἀνάλωμα

τὸ εἰς τὴν στήλην δοῦναι τὸν οἰ[κον]όμο[ν]

ἔδοξεν τεχνίταις τοῖς περὶ τὸν Διόνυσον καὶ

θεοὺς Ἀδελφούς· v ἐπειδὴ Λυσίμαχος Πτολεμαίου

καὶ πρότερον μέν, ἔτι καὶ νῦν δὲ διὰ πλειόνων ἀπο-

δέδεικται, καὶ πρὸς τὸν Διόνυσον καὶ τοὺς ἄλλους

θεοὺς εὐσεβῶς καὶ ὁσίως διακείμενος τυγχάνει,

σημαινομένους τιμᾶν ταῖς πρεπούσαις τιμαῖς,

δεδόχθαι τῶι κοινῶι τῶν περὶ τὸν Διόνυσον τεχνιτῶν̣

ὧν καὶ τὰ ὀνόματα ὑπογέγραπται, στεφανῶσαι

Λυσίμαχον κιττοῦ στεφάνωι κατὰ τὰ πάτρια

τῇ ιαʹ τοῦ Περιτίου μηνὸς τοῖς Διονυσίοις ἀρετῆς

ἕνεκα καὶ εὐσεβείας τῆς εἴς τε βασιλέα Πτολεμαῖον

καὶ τὸν Διόνυσον καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς καὶ εὐνοίας

τῆς εἰς τὸν βασιλέα καὶ τοὺς τούτου γονεῖς καὶ τῆ[ς]

Δήμαρχον τὸ ψήφισμα τόδε εἰς στήλην καὶ ἀναθεῖναι

πρὸ τοῦ νεὼ τοῦ Διονύσου· τὸ δ’ εἰς ταῦτ’ ἀνάλωμα

δοῦναι τὸν οἰκονόμον Σωσίβιον.

ἀμφιετηρίδος καὶ τούτου ἀδελφοί·

Διονύσιος,

Ταυρῖνος.

Σπουδί[αιος],

Διονύσιο[ς].

φιλοτεχνῖται·

ἀπόγονος, τὰ μὲν ἀπὸ πατρὸς Ἡρακλέος Ἡρακλέως VS, Ἡρακλέους Ditt. τοῦ Διός, τὰ δὲ ἀπὸ μη-

τρὸς Διονύσου τοῦ Διός, παραλαβὼν παρὰ τοῦ πατρὸς

τὴν βασιλείαν Αἰγύπτου καὶ Λιβύης καὶ Συρίας

Πτολεμαῖος

Διονυσίου

Ἰουδαῖος.

Νικόστρατος Δημητρίου,

Ἄρειος Διονυσίου,

καὶ εἰσαγωγεὺς Ἀμύντας Ἀμύντου

καὶ γραμματεὺς Δημήτριος Ἀπολλωνίου

καὶ ὑπηρέτης Μεννέας Διονυσίου.

τῶι καὶ Χνού[βει κ]αὶ [Ἥ]ραι [τῆι κ]αὶ Σάτει,

καὶ Ἑστίαι [τ]ῆ[ι καὶ] Ἀνούκ[ει] καὶ Διονύσωι

τῶι καὶ Πετε̣μπαμέ̣ντει κ[α]ὶ τοῖς ἄλλοις

Βερενικεὺς, ὁ ἀρχισωματοφύλαξ καὶ στρατηγός,

καὶ οἱ συνάγοντες ἐν Σήτει τῆι τοῦ Διονύσου

νήσωι βασιλισταὶ ὧν τὰ ὀνόματα ὑπόκειται,

Ἀνούκει τῆι καὶ Ἑστίαι, Πετεμπαμέντει τῶι καὶ

Διονύσωι, Πετενσήτει τῶι καὶ Κρόνωι, Πετενσήνε[ι]

τῶι καὶ Ἑρμεῖ, θεοῖς μεγάλοις, καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς

Παπίου τοῦ Ἀμμωνίου προστάτου καὶ

Διονυσίου τοῦ Ἀπολλωνίου ἱερέως τῆς συνόδου·

Ἡρώιδης Δημοφῶντος,

Παπίας Ἀμμωνίου,

Διονύσιος Ἀπολλωνίου,

Φιλάμμων Φιλάμμωνος,

Σαραπίων Ἀπολλωνίου,

Διονύσιος Κεφάλωνος,

Πάχνοῦβις Τοτέους,

Ἰτάγου,

Διονύσιος Ἀμμωνίου, Ἁρμόδιος Βασιλείδου,

Νησιώτης — — —,

Διονύσιος Ἀμμωνίου,

Ἀσκληπιάδης Διονυσίου,

Διονύσιος Σω̣κράτου, Εὐμένης Διονυ(σίου),

Ἀπολλώνιος Ἰτάγου,

Ἁρποχράτηι Ἁρποκράτηι καὶ Πρεμά[ρ]ρει, θεοῖς Εὐχαρίστοις,

Διονύσιος Δημητρίου κ[α]ὶ Θάσ[η]ς Φίλων[ος ἡ] γυνὴ

καὶ τὰ τέκνα τὴν εἰς τ[ὴ]ν ἀπὸ τοῦ δρόμου

Πτολεμαῖος Διονυ-

σίου, ὁ συγγενὴς καὶ

τοῦ κυρίου βασιλέως θεοῦ νέου

Διονύσου Φιλοπάτορος

Φ̣ι̣λ̣αδέλφου,

(ἔτους) κγʹ, Φαρμοῦθι ιβʹ, ὑπὲρ βασιλέως μεγάλου

Πτολεμαίου θεοῦ Νέου Διονύσου,

Πετεσοῦχον

βασιλέως Πτολεμα̣ίου,

θεοῦ νέου Διονύσου,

Φιλοπά̣τορος καὶ Φιλα̣-

Γάϊος Ἰούλιος Διονύσιος

ἀρχιδικαστής, Θέωνος

ἐν τῶι Ἀβάτῳ θεοὺς καὶ τὸ προσκύνημα ἐποίησα

Ἀπολλωνίου καὶ Διονυσίου, Ἐπιφανείων, τῶν ἐμῶν

ἐπιστατῶν, καὶ τῶν τούτων τέκνων καὶ γυναικῶν

καὶ Ἀρσινόης Φιλαδέλφου

Σωτήρων Διονύσιος Ποτάμωνος.

βασιλεῖ Πτολεμαίωι θεῶι Φιλοπάτορι καὶ

Φιλαδέλφωι χαίρειν Διονυσόδωρος

Ἀθηνοδώρου Ἀθηναῖος· "ὑπάρχειν ἐν Εὐ-

ὑπὲρ βασιλέως Πτολεμαίου,

θεοῦ Νέου Διονύσου, καὶ τῶν

τέκνων αὐτοῦ, θεῶν Νέων Φιλ-

τῶι καὶ Ἀροήρει θεοῖς μεγά̣[λοις ὑπὲρ]

Διονυσίου τοῦ Λυσιμάχου ἡγέμ[ονος — —]

[— — — — — τ]ου καὶ Πανίσκου τῶν υ̣ἱῶ̣ν

[βασιλίσσηι Ἀρ]σινόηι, θεοῖς

[Φιλοπάτορσι, κ]αὶ Διονύσωι

[καὶ Πανὶ(?) Λίχας] Πύρρου Ἀκαρνὰν

Πτολεμαῖος

Διονυσίου

Ἰουδαῖος.

Διονύσιος,

Μεννέας,

Πανὶ

Διονύσιος

Ἀσπ̣έν-

καὶ τὰ πράγματα αὐτῶν,

Μνᾶσις Διονυσίου Ἀργεῖος

τῶν διαδόχων καὶ ἱππάρχης

θεὰν καὶ κυρίαν Ἶσιν καὶ τ̣ὸ̣ προσκ̣ύ̣νη-

μα Διονυσ̣ί̣ο̣υ̣ τοῦ ἐπιστρατήγου

[ἐποίησα], (ἔτους) ι̣δ̣ʹ [Ἁθὺ]ρ̣ καʹ.

τοῦ κυρίου βασιλέως θεοῦ νέου

Διονύσου Φιλοπάτορος

Φ̣ι̣λ̣αδέλφου,

τ̣[ὸ] π̣ροσκύν̣η̣μα βα̣σ̣ι̣λέως Πτολεμαίου [θεοῦ]

ν̣[έ]ο̣υ Διον[ύσ]ο̣υ̣ Φ̣ιλο̣πά̣τορος [Φιλαδέλ]φ̣ου κ[αὶ τῶν]

π[αί]δ̣ω[ν], (ἔτους) ι̣θ̣ʹ, Παχὼν [θʹ].

βασιλέως Πτολεμα̣ίου,

θεοῦ νέου Διονύσου,

Φιλοπά̣τορος καὶ Φιλα̣-

Πτολεμαῖος Διονυ-

σίου, ὁ συγγενὴς καὶ

[Δι]ο̣ν̣υσοδώρου.

Διονύσιος Πτολε-

μαίου ἥκω καὶ τὸ προσ-

Ἀμμώνιος Διονυ-

σίου εὐχὴν ἐπόησε

άτος καὶ τῶν τέκνων αὐ-

τῆς καὶ Διονῦτος καὶ Ἀνο-

υβᾶτος· (ἔτους) λαʹ Καίσ̣αρος, Πα-

Παρμένων · Ποσιδηίου,

Διονυσιάδης · Διονυσιάδ̣[ου],

Διοσκουρίδης · Εὐτύχο[υ?],

ἐν τῶι Ἀβάτῳ θεοὺς καὶ τὸ προσκύνημα ἐποίησα

Ἀπολλωνίου καὶ Διονυσίου, Ἐπιφανείων, τῶν ἐμῶν

ἐπιστατῶν, καὶ τῶν τούτων [τ]έκνων καὶ γυναικῶν

Διονύσι-

ος Ἡρακλέ-

Διονύσιος.

[— — — — — — — — — — — — —]ε̣σίων Ἁρπ̣οκρατ(ίωνος) ~ Ἑρμίας Σαραπίωνος ~ Χάρης Δημητρ[ίου]

[— — — — — — — — — — — — — — —]․․ ~ Διόδωρος Μάρωνος ~ Ἀχιλλεὺς Διονυσίου

[— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —]ιωνος [~] Ἀνδρ[— — — — — — —]

Φλάυιον Μαίκιον Σε[ουῆρον]

Διονυσόδωρον τῶν [ἐν τῶι]

Μουσείωι σιτουμέ[νων ἀτελῶν]

Σάραπ[ιν τὸν Φ]ιλοκαίσαρα

Μ(άρκος) Αἴλ(ιος) Αὐ[ρήλιος Δ]ιονύσιος

καὶ ὡ̣[ς χρηματίζω 〚τῆ]ς Κόπτου〛,

ὑπὲρ εὐχῆς τῶν ἀνγέλων Ἐμεσηνοὶ ἀνέθηκαν·

νόοις τὸν ἀρχ̣ειερέα Διονῦσιν ἐν τῇ καλῇ ἡμέρᾳ μνῆσθη

Ἀραβία· Βάσος ἔγραψεν μεγάλῃ τύχῃ τῶν ἀνγέλων·

ἔδοξεν τοῖς τεχνίταις τοῖς περὶ τὸν

Διόνυσον καὶ θεοὺς Ἀδελφοὺς καὶ τοῖς

τὴν σύνοδον νέμουσιν, στεφανῶσαι

Διονύσιον Μουσαίου πρύτανιν διὰ βίου

κισσοῦ στεφάνωι κατὰ τὰ πάτρια εὐνοίας

καὶ τοὺς τεχνίτας τοὺς [περὶ] τὸν μέγαν

Διόνυσον καὶ θεοὺς Ἀδελφούς,

ἀναγ[ορε]ῦσαι δὲ τὸν στέφανον τοῖς

Διονυσίοις καὶ ἀναγραφῆναι [τὸ]

ψήφισ[μα] τόδε εἰς στή[λ]ην [καὶ] ἀναθεῖναι

πρὸ τοῦ νεὼ τοῦ Διονύσου. τὸ δὲ ἀνάλωμα

τὸ εἰς τὴν στήλην δοῦναι τὸν οἰ[κον]όμο[ν]

Δόρκωνος Μεγιστεὺς εἶπεν· ἐπειδὴ πρυτάνεις

οἱ σὺν Διονυσίωι Μουσαίου τοῦ ὀγ̣δόου ἔτους,

Διονύσιος Μουσαίου Ὑλλεύς, Ἱπ[πία]ς Δίωνος Με-

γιστεύς, Κρατίος Προκρίτου Φιλωτέρειος, Κίσσος

ἔδοξεν τεχνίταις τοῖς περὶ τὸν Διόνυσον καὶ

θεοὺς Ἀδελφούς· ἐπειδὴ Λυσίμαχος Πτολεμαίου

καὶ πρότερον μὲν ἔτι καὶ νῦν δὲ διὰ πλειόνων ἀπο-

δέδεικται, καὶ πρὸς τὸν Διόνυσον καὶ τοὺς ἄλλους

θεοὺς εὐσεβῶς καὶ ὁσίως διακείμενος τυγχάνει,

σημαινομένους τιμᾶν ταῖς πρεπούσαις τιμαῖς,

δεδόχθαι τῶι κοινῶι τῶν περὶ τὸν Διόνυσον τεχνιτῶν

ὧν καὶ τὰ ὀνόματα ὑπογέγραπται, στεφανῶσαι

Λυσίμαχον κιττοῦ στεφάνωι κατὰ τὰ πάτρια

τῇ ιαʹ τοῦ Περιτίου μηνὸς τοῖς Διονυσίοις ἀρετῆς

ἕνεκα καὶ εὐσεβείας τῆς εἴς τε βασιλέα Πτολεμαῖον

καὶ τὸν Διόνυσον καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς καὶ εὐνοίας

τῆς εἰς τὸν βασιλέα καὶ τοὺς τούτου γονεῖς καὶ τῆς

Δήμαρχον τὸ ψήφισμα τόδε εἰς στήλην καὶ ἀναθεῖναι

πρὸ τοῦ νεὼ τοῦ Διονύσου· τὸ δ’ εἰς ταῦτ’ ἀνάλωμα

δοῦναι τὸν οἰκονόμον Σωσίβιον.

ἀμφιετηρίδος καὶ τούτου ἀδελφοί.

Διονύσιος

Ταυρῖνος

Σπουδί[ας]

Διονύσιος

φιλοτεχνῖται

βασιλεῖ Πτολεμαίοι θεῶι Φιλοπάτορι καὶ

Φιλαδέλφωι χαίρειν Διονυσόδωρος

Ἀθηνοδώρου Ἀθηναῖος· ὑπάρχειν ἐν Εὐ-

[ἀδι]αλείπτως κατατέθειται εἰς τὸ [διαφυλάττειν τὴν εὔνοιαν, ἣν εἶχε ὁ ἄ]-

[ρ]ι̣στος αὐτοῦ πατὴρ Διονύσιος π[․․․c.10․․․ καθὼς διὰ τῶν ἐψηφισμέ]-

[νω]ν πρὸ τούτων δογμάτων δεδ[ήλωται ․․․․․․․c.18․․․․․․․ πολλῶι]

τηθήσονται, τὸ δ[ὲ μνημεῖον] μενεῖ τοῖς ἐνκ[ειμέ]ν̣οις σώ-

μασιν ἀκαταχρημά[τιστον. Δι]ονύσιος· Ενο․․․ τῶν λαβόν-

των τὰς τετρακισχε̣[ιλίας ․․․c.9․․․]μός ἐστιν ὁ αν․․․c.9․․․φος

Ποτάμωνος καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ἀ̣[πὸ πολειτ]ε̣ύματος Λυκίων ἐπὶ παρόντι

Διονυσίῳ γραμ[ματεῖ ․c.6․․ τοῦ Μ]αρεώτου εἰπόντων μνη-

ματοφυλακίαν προσήκουσαν αὐτ[οῖς ἀπὸ προγόνω]ν̣ οὐ δεόντως ὑπὸ Διονυσίου

τοῦ παρόντος γραμματέως τῶν [Λυκίων ἀποκεκλεῖσθα]ι αὐτοὺ̣ς, διδάξαι καὶ

Δ[ιονυσά]-

ριον, παν[ά]-