Σώσανδρε

Διονείκου Διονίκου

χρηστέ, χαῖρε.

Διονυσὶ

χαῖρε.

πρεσβυτέρων ἀνέθη-

κεν τοῦ Διονύσου τ[ὸ πρό]-

σωπον εὐνοίας [ἕνεκεν]

[ἡ π]όλις

[Ἀ]πολλόδωρο̣ν Διονυσίου

πολιτικὸν σ[τρ]ατηγόν.

Διονύσιος Διδύ[μου]

ὑπο[γυμνασιαρχῶν(?)].

Διονύσι

χρηστὲ

Διονύσι

χρηστὲ

ἡ πόλις v Διονύσιον υἱὸν Διονυ-

σίου τοῦ Ἑρμίου δὶς ἄρξαντος,

[․․․․]Τ̣Α̣[— — — — — — — — —]

Τ̣Ε̣ΑΝϹΙ υἱο̣[— — — — — — Διονύ]-

σιον(?) υἱὸν πρε̣[σβύτερον φιλαν]-

Διονεί-

❦κου. ❦

[Δι]ονύσιε

[Δι]δύμου

Διονύσι[ος τὸ ἡρῷον ἔκτισεν ὑπὲρ]

Σήστη[ς τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ Κυ]-

τὸ ἄγαλμα ἰδίοις ἀναλώμασιν τῶι αὐτοῦ θεῶι, ἐφηβαρχοῦντος

Διονυσίου τοῦ Διονυσίου τοῦ καὶ Ἀπολλοδότου φιλοκαίσαρος.

Ἄδραστος Ἀδράστου φιλόκαισαρ καθιέρωσεν συνκαθιεροῦντος

[— — — — —]οις Διονύσιος εἰκόν’ ἀρίστου

[— — — Πα]φίας ὅστις ἀνεύρετ’ ἔδος.

Διονύσιος.

Δ̣ιονυσίου.

[ἐπὶ Ἱππάρ]χου

[Διονυσί]ου. Κνί(διον).

[Διον]ύσιος.

ἀσ̣τ̣υ̣νομοῦ[ντος(?)]

Διονυσίου το[ῦ]

Ἀπημάν[του(?)]

Διονυσίου.

ἐν τοῖ̣ς̣ ἡμέραις Διονυσίου πατριάρχης καὶ Θεωδόρ-

ος Θεοδώρος ἐπίσκοπος.

Ἀβίνεος Διονυσίου

ἔτους νυʹ.

Διονύσιος

ἄλυπε χε͂ρε χαῖρε.

Διονύσιος

ἄλυπε χε͂ρε χαῖρε

Διονύσιος Χαιραφάν[ης]

ἄ̣λ̣υ̣πε χα[ῖρε].

Ἀνήγειρεν

Νικάνωρ Διο-

νυσίου τόνδε

τὸν οἶκον

ἔτου[ς — —], Γορπιαίου.

Διογέν[ης κ]αὶ Διονύσιος οἱ

Δαμονίκου τοῦ Μενάνδρο-

— —ον Διονυσίου.

Διόνισος sic.

Διονύ[σιος].

[Δι]ονύ(σιος) Χ(ριστιανός)(?).

διοικητής

Διονυσίη Ἡρακλείδους

Διοφάνης Στράτονος

Ζωρὸς(?) Νικάνωρος

Ἡρακλείδης Διονυσίη

Ἰσίδωρος Ἱστιαίου

[— — —]

[— — —]․ου Διονυσ[— —]

[— — —]του δοκοῦντ[— —]

[ἕ]ως̣ ᾧδε καταφύγιον

τοῦ ἁγίου Διονυσίου

κατὰ θ[ε]ῖον γράμμ[α]

Χ(?) ἀνέθηκεν Δυο-

νύσιος Διονύσιος Λῴου ιδʹ, ἔ(τους)(?) χʹ εχʹ (sc. ἔτους)?.

Διονύσῳ

Καλλικάρπῳ

Γερμ̣ανικοῦ, vac. Μηνό̣δωρος

Διονυσίου τὸν ἑαυτο̣ῦ εὐεργέτην.

[Μενε(?)]κράτη Διονυ[σίου(?)].

[εὐψύ]χι Μενεκρ[άτη].

Εδεσ̣ι̣δα-

ββος Διο-

νυ[σί]ου ἐς

θύρωμα

[Ἑρμῆ]ς. Διόν[υσος]. [Νύμ]φε [Νύμ]φαι.

Ἀντιοχὶς καὶ

Διονύσιος υἱὸς

ἄλυποι χαῖρετε.

[Δι]ονύσι

εὐψύχει.

Διονυσία ἄλυπε

χαῖρε.

[Δι]ονε-

[ίκ]ου. ❦

Διονυσ(—).

Διονυ(σίου).

ἀγορανομοῦντος

Διονυσ[ί]ου.

[— — — —] θριανβευτικὸν πρεσ[βευτὴν — — —]

[— — — Δι]ονυσιοδώρου τοῦ Ζ[— — —].

Διο-

νύ(σου) Διονυ(σίου)?.

Au pourtour: Σελεύκειος au bas: μνᾶ.

Dans le champ: δνρʹ, ἐπὶ Διονυσίου.

Au pourtour: Σελεύκειον dans le champ: ὄγδοον.

Dans le champ: δνρʹ, | ἐπὶ | Διονυσίου. |

γκʹ, ἐπὶ Ζηνο-

δώρου τοῦ Δ-

ιονυσίου ἀγ-

ορανόμου.

[Δι]ονεί-

[κ]ου. ❦❦

[Διο]νυσιόδωρε Διονυσιοδώ[ρου]

καὶ Διφίλα Ἡρακλείτου τοῦ ἐ[πι]-

ου ακʹ, ἐτέλεσεν τὸ μνημῖ-

ον Ἀβεδράψας Διονυσίου

καὶ Ἀμαθβαβέα τῆς Εὐπολέ-

Γενν[ε]άλις. Ῥωμανός. Βίζος. Πάνφιλος. Διονύσις.

μη[νὸ]ς Πανήμου δʹ, κεῖ[ται ὧ]δε.

Διονυσίου στρ̣α̣τη̣γο̣ῦ κ̣[ώμ]ης ἐπιεγενόμην.

—ΙΡΕΔΙΟΝ

—ΓΙΕΝΕ 3-4 χα]ῖρε Διον|[ύσιε(?), ὑ]γίενε?

Ι̣ΥΕΙ ❦

τοὺς δύο συνκρεί-

νων, Διονύσιον ἤ

σε, θανόντας, / κἀ-

σπασίου, ἀρχ-

ιερέως Διον-

ύσου, ἀγορα[ν]-

ἔτους γπρʹ, μηνὸς Δεσίου λʹ, Βάρβαρος Διονυσίου

καὶ Μάξιμα Διογένους ἡ γυνὴ αὐτοῦ

ἐποίησαν διὰ Διονυσᾶν ὑὸν αὐτῶν

μνήμη̣ς χάριν.

Ἰούλιος Τιβέριος Λούκιος Ἑρέννιος

τῷ ταίκνῳ Διονήσου sic Ἀππιανοῦ

καὶ γινε̣κ̣ὶ̣ Ὀκτάουᾳ Αὐγούστᾳ.

[ἡ] ἱερὰ σύνοδος τῶν ἀπὸ τῆς

οἰκουμένης περὶ τὸν Διόνυσον καὶ αὐτο-

κράτορα Καίσαρα, Τραιανοῦ υἱὸν, θε-

[— — —]α̣ Διονυσόδωρ[ον]

[— — —] καὶ γυμνασίαρχο̣[ν]

τὸν τα[φέων]α ᾠκοδόμησεν Σαλ[μα]λλάθος Μαλίχου τοῦ Διο[νυσίου ἐ]ξ ἰδίων ἐπὶ τοῦ π[ατρὸς — — —]ΛΕΥ[․]Υ̣ΤΟΥΕΤΗΧΤ[?̣]ΕΑΥΤΩ[—]Α̣ΙΥ[—]․ΙΥΩΝΟϹ[—].

Texte palmyrénien.

τὸ σπήλαιον τοῦτο ἐπόησε Σαλμαλλάθος Μαλίχου τοῦ Διονυσίου καὶ Ζαβδαάθης Ἑννιβηλου τοῦ Διονυσίου ἀνεψιὸς αὐτοῦ υἱοῖς καὶ υἱωνοῖς μηνὶ Ξανδικῷ ἔτους ηνυʹ.

Texte palmyrénien.

Διονυ-

σίου

Ἀντιφίλου τοῦ

Διονυσίου.

Διον̣εί-

κου.

Διονυ-

σίου

ἀ̣λ̣λὰ καὶ ζη̣[μιῶ]ν̣ται δεκαπλαῖς αἷς ἂν ποιῶνται βλ̣ά̣β̣α̣[ις. — — — (?)]

vac, ἡ αὐτὴ̣ [Λυσα]ν̣ίαι, Λ̣έοντι, Διον̣ίκωι.

[β]ασιλεὺς Ἀ̣ν̣τίοχος̣ Ἡλιοδ[ώ]ρ̣ω[ι] χ[αίρ]ειν. τῆς ἐπισ̣τ̣[ολῆς ἧς]

[ὑ]πετάγ̣[η ἡ πρὸς Μαρ]σ̣ύ̣αν. ἡ αὐ̣τ̣ὴ Θεοδό̣τωι τ[ῆ]ς [πρ]ὸς Λυ̣σανία̣[ν,]

Ἀπολλοφάνει̣ τῆς π̣[ρὸς Λέοντα, Π]λ̣ο̣υ̣τογέν̣[ει] τῆς πρὸς̣ Διόνικο̣ν̣.

τοὺς δύο συν-

κρείνων, Διο-

νύσιον καὶ

σὲ θανόντας, ἐ-

Ἡρακλῆς; Διό[νυσος].

Διονύ|σου | λουτρά.

Διονύσιος

Να[μ]ηρος Να[σ]ηρος?.

☩ παῖς ἐνθάδε κεῖμε Διονύσιος Ἰάσονος

τοῦ ποτ’ ἱερεύσαντος θεοῦ Λόγῳ, θεῷ ἐόντι

οἱ [ἀ]πὸ τῆς κώμης ἐκ προνοίας

Οὐαέλου Ἀνάμου καὶ Διονο̣-

υσείου Σομα[ί]ου καὶ Καδάμου Ἀν-

κοπευόντων τῶν περὶ Ζήνωνα Ζήνωνος κυέστορα

ἀρχιδέκανον καὶ Πρεῖσκον Σαβείνου καὶ Σαμεθον Διονείκου

καὶ Σῆον Μάγνου καὶ Βαδαβηλον Αὐσου· ἔτους ρξθʹ.

[— — —]ο̣ ναοκόρος, Αἰλίου Διο-

[νυσίου ? υἱό]ς, τὴν οἰκοδομὴν

δι[ήγαγεν ε]ὐσεβείας ἕνεκεν.

μνημῖον Κύρας

Διονυσίου, ἀ%⁸⁰-

παθανούσαις

μνημῖαν Φασιφ̣άη

Διονυσίο̣υ, παυ̣σ̣α-

μένη μετὰ καλοῦ α

☩ ἐνθάδε κεῖται

Διονύσις Σαμμασέ-

ου, ζήσας ἐν τῷ βίῳ

Ἀ̣[λ]έ̣ξανδρος Ἄνθου ἀδελφὸς

Δ[ι]ο̣νυσίου ἱερέος ἱερέως τὰς̣ παραστά-

δας σὺν τοῖς βωμοῖς ἐκ τῶν

Ἀραβικοῦ σὺ[ν βάσεσιν ἐκ δι]αθήκης

Διονυσίου Ζη̣[νο— — 10 — —]Α̣ΝΑ Εὐ-

φάνους ΚΛΗ̣[— — 12 — —]ω̣νος

Γ̣ε̣〚ρμανικοῦ〛 σ̣ωτηρίας καὶ το̣ῦ̣ σ̣ύ̣νπαντος α̣ὐ̣τ̣οῦ οἴκου̣

Τίτος Φ̣λ̣ά̣ουιος Διονυσίου̣ υ̣ἱ̣ὸ̣ς̣ Ἐ̣π̣ε̣[․․․․․․․․․] ο̣ὐ̣ετρα̣[νὸς]

δεκα̣δ̣ά̣ρ̣χης τῇ πατρίδι τὴν κ̣ε̣ρ̣κ̣ί̣δ̣α̣ σ̣ε̣λ̣ί̣δ̣ων [ᾠκοδόμη]σ̣εν̣

δ[ιὰ] ἐπιμελητοῦ

on plinth: [Διον]υσίου Ἀββαίου.

τῆς πόλεως πρώτως ἀγωνοθέτην γενόμενον ἀγῶν̣[ος ․․․․] ἐ̣[νια]υ̣σίου.

on lower bed molding: ψήφι̣ζμ̣α̣ ψήφισμα τ̣ῆς ἱερᾶς συνόδου τῶν̣ [ἀπὸ τ]ῆ̣[ς οἰκο]υ̣μέν̣[ης] περὶ τὸν Διόνυσον καὶ τὸν κύριον ἡμῶν Αὐτοκράτορα]

Νέρουαν Τραιανὸν Καίσαρα Σεβαστὸν Γερμ̣ανικὸν Δακικ[ὸν τεχνειτῶν ἱερονεικῶν στεφανειτῶν]

ἔτους̣ ε[․․ʹ Ἀρτε]μ̣ι̣σ̣ί̣ου ηκʹ· Διον̣[— — —]

Ἡρα̣κ̣λείδης Ἀμμωνίου Ἀλεξα̣[νδρεὺς — — —]

ὑπὲρ βασιλέως Πτολεμαίου μεγάλ-

[ου] θεοῦ νέου Διονύσου Φιλοπάτορ-

[ος καὶ] Φιλαδέλφου Ἴσιδει Ἐσενχύ-

(ἔτους) κγʹ, Φαρμοῦθι ιβʹ, ὑπὲρ βασιλέως μεγάλου

Πτολεμαίου θεοῦ Νέου Διονύσου,

Πετεσοῦχον

Ἡρακλείδης ἐπιστά-

της καὶ οἱ ἐγ Διονυσιά-

δος, Φιλωτερίδος,

ὑπὲρ βασιλέως Π[τολεμαίου θεοῦ νέου Διονύ]σου

Πετενεφιῆς [τοῦ δεῖνα — — — προ]φήτου

Ἁρποχράτηι Ἁρποκράτηι καὶ Πρεμά[ρ]ρει, θεοῖς Εὐχαρίστοις,

Διονύσιος Δημητρίου κ[α]ὶ Θάσ[η]ς Φίλων[ος ἡ] γυνὴ

καὶ τὰ τέκνα τὴν εἰς τ[ὴ]ν ἀπὸ τοῦ δρόμου

Ἀγαθόδωρος Ἀγαθοδώρου Ἀλεξανδρεὺς

τῆς βʹ δευτέρας ἱπ(πα)ρχ(ίας) καὶ Ἰσιδώρα Διονυσίου ἡ γυνὴ καὶ τὰ τέκνα

τὸ πρόπυλον καὶ τὸν λίθινον δρόμον Πνεφερῶι θεῶι μεγά-

βασιλεῖ Πτολεμαίωι θεῶι Φιλοπάτορι καὶ

Φιλαδέλφωι χαίρειν Διονυσόδωρος

Ἀθηνοδώρου Ἀθηναῖος· ὑπάρχειν ἐν Εὐ-

Ἡλιόδωρος Εὐδαί[μ]-

ονος, ἐπιστάτης Διονυσιάδ[ος],

τὸν δρόμον, (ἔτους) ιε̣ʹ, Φαρμοῦθι κ̣αʹ

Ἡρώδης Διονυσίου ἱερόδουλος

ἦλθον πρὸς τὴν κυρίαν Ἶσιν μνηί-

Ἡρώδης Διονυσίου.

Φιλώνιχος Βοσπορίτης

Διονυσόδωρος Ῥόδιος

Ἀπολλώνιος Μυτιληναῖος

ὑπὲρ Ἐπιτυχίας

τῆς καὶ Διονυσίας

[κ]αὶ ὑπὲρ τοῦ ἀνδρὸς

Διονύσιος ἥκω.

Διονύσιος

Ἀρκάς.