κατὰ τὸ ἰν․․ καὶ ἱερέα διὰ βίου τοῦ καλλικάρπου

Διονύσου τὸν φιλοκέσαρα καὶ φιλόπατριν καὶ υἱὸν

τῆς ἀγαθῆς τύχης τῆς πόλεως καὶ πανάρετον.

Ἀλεξίτιμος Ἀλεξιτίμου

τοῖς γονεῦσι καὶ Διο[νε]ίκω

καὶ Ἀρίστωνι τοῖ[ς ἀδ]ε[λ]-

․․․υκράτης Διο[νυ]-

[σί]ου Διονύσιον Ἱ[ππ]-

[ώ]νακτος τὸν [πατέ]-

Διόνυσος Καλλίκαρπος

Δημήτηρ Καρποφόρος

Διονύσω

Καλλικάρπω

Γερ[μ]ανικοῦ Μηνόδωρ[ο]ς

Διονυσίου τὸν ἑαυ[το]ῦ εὐεργέτην.

Διονύσιος

λευκοργὸς

ἐξὸν δὲ εἶναι

τεθῆναι Δι-

ονύσιον

ὧν ὁ τόπ-

καὶ Ἐλπίδα

Σωρὸς Διονυσίου

Διοσκουρίδου

καὶ Εὐσταχίου.

λουτρὰ Διονυσίου χριστιανοῦ κλυρικοῦ

ἐνθάδε κεῖται Ἰουλιανὴ ἡ γλυκυτάτη.

Ὀπράμωσις Τεύκρου

Διόνικος Ταρκυμβίου β

Πλῶς Ὀάριος

Κλοῦς Μῶτος

Διόνικος Δηλιάρχου

Ζᾶς Γιάλιος

Ἑρμοκράτης Μῶτος β

Ἀπολλόδοτος Διονίκου β

Ἀρμαρώνζας Μίσιος

Τεῦκρος Διοκλέους

Διομήδης Διονίκου

Ἑρμόφαντος Διοσκουρίδου β

Κνῶς Ἑρμοκράτου β

Διόνικος Εὐ[β]ούλου

Ἀριστόβουλος Ὕβριτος

Δηλίαρχος Τεύκρου β

Διόνικος Βοήθου β

Ἐπικράτης Ἀπολλοδότου

Καλλίστρ[α]τος δὶς

τοῦ Διονείκου β

Πό(πλιος) Αἴλιος

Ἑρμογένης γ

Αὐρ. Διόνικ[ο]ς δὶς ὁ καὶ Πομπη-

ιανός

Διονύσω Ἀρχε-

[β]άκχω καὶ τοῖς

στεφάνωι εὐνοίας ἕνεκα τᾶς εἰς τὸν δᾶμον· τὸν δέ ἀ-

γωνοθέταν ἀναγγεῖλαι τὸν [σ]τέφανον τοῖς Διονυσί-

οις ἐν τῶι θεάτρω· δεδόσθαι δὲ αὐτῶι καὶ πολιτίαν κα[ὶ] ἰσο-

[στέφανον ἀν]αγγεῖλαι τὸν ἀγωνο-

[θέταν τοῖς Διονυ]σίοις ἐν τῶι θεάτρωι·

[ὅπως δὲ καὶ πρ]όξενος γένηται, τοὺς

Μουσαῖος Μουσαίου̣,

Διοσκουρίδης Διονυσίου,

Διόδοτος Δέκμου,

ὁ δῆ[μος]

[Δι]ο̣νύσιον Δει̣σ̣[․․․․․․]

[τ]ο̣ῦ Διονυσίου [․․․․․․]

[․] ἱερέα Τ̣ι̣[․․․․․․․․․․]

Διονύσῳ

Καλλικάρπῳ

Διονύσιος Ἀλεξάνδρου

τὴν σειτικὴν τῇ πατρίδι

[Διονύ]σῳ

[Καλλικ]άρπῳ

τὸν καὶ Ἄμαχιν,

ἱερέα Διονύσου,

τὸν υἱὸν τοῦ ἀξιολο-

εὐνοίας ἕνεκεν.

ΘεοΝΔΕϹ Διον-

υσίου ἐποίεν(!).

Σαώτας Ξενόθους [τὸν φίλον(?)]

Ξενόθουν Διονυ[σίου — — —].

Δυονίσιος Διονύσιος ἑαυ-

τῷ ζῶν τὴν

— — —τίου υἱοῦ Δυο[νισίου Διονυσίου — — —].

λουτρὰ Διονυσίου χριστιανοῦ κλυρικοῦ κληρικοῦ.

𐆠 ἐνθάδε κῖται Ἰουλιανὴ ἡ γλυκυτάτ[η]. 𐆠

Θεοδό̣[του? λ]ανα̣ρίου

υἱοῦ Διονυσίου Κυρι-

κίων λαναρίου.

Ἰουλιανῆς· οἶκον δὲ τοῦτον ἐδωρήσατό μοι

πατὴρ Διονύσιος, βάσκανος δέ τις ἀφήρπασεν

ἐγ βροτῶν, [— —] δὲ πόνους πατρὶ οἷα κληρονό-

Διονύσῳ Καλλι-

κάρπῳ καὶ Δήμη-

τῆς ἐν Τά[γ]ες πωλουμ[ένης ἐ]ν τῷ φανερῷ τε προκηρυ-

χθίσης ἐπὶ ἰκανὸν χρόνο[ν] Διονυσόδωρος Θεαγ[έ]νους

ἀνὴρ ἐδήμων κὲ με[γίστας] δ[ωρεὰς(?) δ]εδωκὼς τῆι πατρίδι

ς ἐπίδοσιν ϛσʹ κὲ τῇ γ[ερ]ου[σ]ίᾳ ἐπιδόσεως ἑκάστῳ

αὐτῶν ἀνὰ ὀβολοὺ[ς ι]βʹ, τύχῃ ἀγαθῇ δεδόχθαι Δι-

ονυσόδωρον Θεαγέν[ους] ἄξιον ὄντα τῆς δηλουμέ-

νης ἱερωσύνης ἱερᾶσ[θαι] τῆς αὐτῆς θεοῦ. ἔτι κατε-

[ὁ δῆμος] ὁ [Ἱε]ροπ[ολ]ιτῶ[ν]

[Κλέων(?)]α Διονυσ[ί]ου τ[ὸ]ν συγ[γ]ενῆ

[καὶ φίλ]ον τοῦ βασιλ[έ]ως καὶ ἐπὶ τ[ι]-

δημαρχικῆς ἐξουσίας τὸ ιβʹ, αὐτοκράτορι τὸ κβʹ, ὑπάτωι τὸ ϛι, τει-

μητῇ διὰ βίου, πατρὶ πατρίδος Διονύσωι Καλλικάρπωι Λούκιος

Οὐαλέριος Λουκίου υἱὸς Κολλείνα Νίγερ δημιουργήσας καὶ ἱερασάμενος

φιλοτειμηθείσης

εἰς αὐτὸν Διονυσίας

τῆς Ἀπολλωνίου τῆς

Διονύ[σῳ]

Καλ[λι]κά[ρπῳ καὶ]

Ἀντιοχέων ὁ δῆμος

Κύδωρον Διονυσίου Λαοδικέα

ἀρετῆς ἕνεκεν καὶ εὐνοίας

σαντας τὴν τῶν πολιτῶν εὔνοιαν διαλεχθῆναι περὶ τῶν σ[υ]μ-

φερόντων ἀμφοτέραις ταῖς πόλεσιν. ἡιρέθησαν Διονύσιος

Ἀλεξάνδρου, Μουσαῖος Νικολάου. vac.

ηνὸς Ξανδ[ι]-

[κ]οῦ β. Διουνύσι[ος] Διονύσιος

Διοδότου Τ[υ]-

Διονύσιος ἑαυ-

τῷ ζῶν τὴν

τέχνη·

Διονῦς

Ρωβω-

Διονύσιος

Διονυσιοδώρῳ

τῷ υἱῷ μνήμης

δημαρχικῆς ἐξουσίας τὸ ιβʹ, αὐτοκράτορι τὸ κβʹ, ὑπάτωι τὸ ϛιʹ, τει-

μητῇ διὰ βίου, πατρὶ πατρίδος Διονύσωι Καλλικάρπωι Λούκιος

Οὐαλέριος Λουκίου υἱὸς Κολλείνα Νίγερ δημιουργήσας καὶ ἱερασάμενος

Διονίσις Ἀν-

τιοχεὺς θε[ᾷ]

Αὐρ(ηλία) Διο[νυσία(?) ἑ]-

αυτῇ κὲ [συν]-

Διονύσιος ἑαυ-

τῷ ζῶν τὴν

Δι[ονυσιος] Δ̣ι̣ο̣ν̣υ̣[σιου φυ??]-

σει βʹ, θεσει δε Ἰαζημιος το[υ]

Σα Μιρα Μος

Διονυσιου Σω-

κρατει τωι τρο-

Ἁρπάλῳ, σ[υμβί]ου

Διονυσίου

πατρί, ∶∶ καὶ Ἀθηναΐδι Ἀ-

Α̣ὐρήλιος Μᾶρκος

Διονυσίου εὐξάμε-

νος ὑπὲρ τῆς κληρου-

Αὐρ(ήλιος) Διο[νύ]-

σιος Αὐ̣[ρ(ηλίᾳ)]

Ἀνο‵π′τηνὴ

Σπινινίου Δ-

ιονυσίῳ τῷ ἀ-

δελφῷ μν-

Πόντου καὶ Βειθυνίας, ἀνθύπατον

Κύπρου, διὰ προνοητοῦ Διονυσίου

τοῦ Τρύφωνος τοῦ Κράτητος

Διονύσιον Τιμοστράτου

ἱερέα γραμματεύσαντος

[— — — —] Πλουτιάδου Ὑπαιπηνός

[— — Δι]ονυσίου Ἀντιοχεύς

[— — — —]ος Εὐβίοτος Εὐβιότου

[τ]ὸν Διόνυσον καὶ τὸ Ἰνδικὸν λεο[ντ]άριον Μ̣. Τίτ̣ι̣ος(?) Παντί-

σχεινος Ἀθηνίων ὁ ἰακ[χα]ῖος καὶ τεχνάρχης ἐκ τῶν ἰδίων

καὶ ἀρχιερέως, τὸ κοι[νὸν τῶν ἐν τῶι κατὰ]

Κύπρον γραμματε[ίωι περὶ τὸν Διόνυσον]

τεχνιτῶν.

νὸν τῶν ἐν τῶι κατὰ Κύπρον

γραμματείωι περὶ τὸν Διόνυ-

σον τεχνιτῶν εὐνοίας ἕνε-

[οἱ κατοι]κοῦντες στρατιωτικοὶ καὶ πολιτικοὶ

[Διον]ύσιον v Αἰγιβίου, τῶν φίλων, καὶ

[βα]σιλικὸν δικαστήν, τὸν γενόμενον πολιτικὸν

ἡ πόλις

[Διο]νύσιον Ἀρίστωνος.

vacat

[τὸ κ]ο̣[ινὸν] τῶν ἐν τῶι κατὰ Κύπρ[ον]

[γραμμα]τείωι περὶ τὸν Διόνυσον

[τ]εχ[νι]τ̣[ῶν Ν]ικαγ[ό]ραν Εὐπολέμου

[— — Διο]ν̣ύσιος καὶ [—]Ι[— —]

[— —]μ̣ων γένος π[— — — — —]

Ἰουλ(ίου)

Διονυσι-

ανοῦ.

[— — — — — — — — — — — — — — — — — — — —], ἀρχόντων Κρίτωνος κιθαρῳ[δοῦ — —],

[— — — — — — — — — — — — — ποιητοῦ σατύ]ρων, Διονυσίου ποιητοῦ τραγῳ[διῶν, — — —]

[— — — — — — — — — — — — — — — — — — — —] συναγωνιστοῦ τραγικοῦ, γραμ[ματεύοντος]

[τοῦ βασιλέως καὶ στρατηγ]οῦ καὶ ναυάρ[χου καὶ ἀρχιερέως τῆς νήσου],

[τὸ κοινὸν τῶν ἐν τῶι κ]ατὰ Πάφον γραμματείωι π̣ερ[ὶ τὸν Διόνυσον]

[καὶ θεοὺς Ἐπιφανεῖς(?) τεχ]νιτῶν, εὐεργεσίας ἕνεκεν τῆς εἰ[ς ἑαυτό]·

[— (annus, mensis, dies) — —], ἀρχόντων Κρίτωνος κιθαρωι[δοῦ],

[τοῦ δεῖνος ποιητοῦ σατύ]ρων, Διονυσίου ποιητοῦ τραγῳ-

[διῶν, οἰκονομοῦντος(?) τοῦ δεῖνος] συναγωνιστοῦ τραγικοῦ, γραμ-

[ἱερέως τοῦ δεῖνος (+ artistic profession?)], ἀρχόντων Κρίτωνος κιθαρωι[δοῦ],

[τοῦ δεῖνος ποιητοῦ σατύ]ρων, Διονυσίου ποιητοῦ τραγῳ-

[διῶν, ταμιεύοντος τοῦ δεῖνος] συναγωνιστοῦ τραγικοῦ, γραμ-

Διονεί-

κου. lilia tria

[Ο]ἰνέας Ἕρμωνος Κ[— — — — — —]

Διόδωρος Διονυσίο[υ — — — — — — —]

Ἀντίφιλος Νεοπτολέ[μου — — — — —]

Κλέων

Διονυσ[ίου]

Σιδών[ιος].

Διόνυσος

Διονύσιν [χρηστή],

μνήμη[ς χά]ριν.

Θεῷ Ὑψίστο

Διονύσιος̣

κ[— — —]-

Διο[ν]υσία(?)

χρησ[τή],

Διονυσία Πι-

θέροτος Πειθέροτος, γυνὴ

Διονύσιε

Διδύμου

Διονυσίου.

Διονύσι χρεσ-

τέ, χε͂ρε.

καλάθου μείμημα τρόπαιον

ἀνέστησα Τρύφων ἀλόχου Διονυσίας

εὐνοίας καὶ σωφροσύνης ἕνεκεν.

Διό-

νυσος.

Διονύσι

Φιλοκράτου

Διονυσί[α]

Διοφάντου

[ὁ ἀρχιερεὺς Ἀφρο]δίτης

Διονυσό[δωρος vv τὸν δεῖνα] Διονυσίου

Κινύραρ[χον, εὐεργέτην τοῦ δή]μου, φιλοτειμίας

[Διον]υσ[ιαν]ὸς(?)

[χ]ρηστέ, χαῖρε.

Διονυσιανὲ

χρηστέ,

Διονύσι

χρηστέ,

Ἀπολλώνιε

Διονυσίου

χρηστέ, χαῖρε.

Διονύσιε

τρὶς Φίλωνος

Διον̣[ύσιε] Διον̣[υσία]

Πο[— — —]

Διον[εί]-

❦κου. [❦]

Διονεί-

[❦]κου. ❦

[Δι]ον̣[εί]-

[❦κου. ❦]

Δειωνυσ[ία(?)] Διονυσία

Ἀπολλωνίου

Πισίνα Διονυσίου.

[δεδόχθαι τῶι κοινῶι τῶν ἐν τ]ῶι κατὰ Κύπρον γραμματείωι περὶ τὸν

[Διόνυσον τεχνιτῶν στεφαν]ῶσαί τε Ἰσίδωρον καί, ἀποδεξαμένους

[αὐτοῦ τὴν εὔνοιαν, ἀναθεῖνα]ι εἰκόνα γραπτὴν ὁλοσώματον ἐν τῶι

Ἀντίοχος Φίλωνος Μιτυληναῖος (δραχμὰς) ρʹ

Διονύσιος Νικάνορος Λιμυρεὺς ὀψώνιον

Διόδοτος Ζηνοδότου Καδυανδεὺς ὀψώνιον

τοῦ συγγενοῦς καὶ ὑπομνηματογράφου κ[α]ὶ τῶν κατὰ Κύπρον

περὶ τὸν Διόνυσον τεχνιτῶν φιλαγαθίας ἕνεκεν τῆς

εἰς ἑαυτήν.

τεύσαντα τῆς βουλῆς καὶ τοῦ δήμου καὶ ἠρχευκότα τῆς

πόλεως καὶ τῶν περὶ τὸν Διόνυσον καὶ θεοὺς Εὐεργέ-

τας τεχνιτῶν, τὸν γραμματέα τῆς πόλεως, γυμ̣[να]-

καὶ ἡγητορευκότων καὶ τῶν περὶ τὸν

Διόνυσον καὶ Θεοὺς Εὐεργέτας τεχνιτῶν,

εὐνοίας v χάριν.

Ἀφροδίτηι Παφ[ίαι]·

[․c.4․ιπ]π̣ος Στασικράτου τῶ[ν πε]ρὶ τὸν [Διόνυσον]

[καὶ Θε]οὺς Εὐεργέτας τεχνιτῶν, τὰ ἑ[αυτοῦ τέκνα]

Διονύσιο[ς]

Καρδιανό[ς].

Διονύσι

[χ]ρηστέ,

Διοννυσιανή Διονυσιανή,

χε͂ρε χρηστή.

Διονύσι

Λεόντι

Διονυσία Φιλοκράτου.

Ἡγήσανδρε Διονυσ[ίου].

ἀσκείπωνι γονῆι γῆρας ἐρειδόμενοι,

Τερτία ἠδ’ ὁ τάλας Διονύσιος οὓς ἀτέκμαρτος

δεῖγμα Τύχη θνητοῖς θῆκεν ἀνωμαλιῶν̣·