λειτουργείαν Μ. Αὐρ. Δεξίο[υ]

υἱὸν Διο̣σκουρίδ̣η̣ν̣ τὸν μ̣[․]-

— — —

[— — —] κενοτάφιον Απο[— — —]

[— — Διοσκ]ουρειάδα καὶ Κούρ(βιον)

[— — —] καὶ Κούρ(βιον) Καλλίκαρπο[ν]

[ὁ δεῖνα ἱερόδουλ(?)]ο̣ς Ἀρτεμ̣ί̣δ̣ο̣ς̣

Λ̣[αγ]β̣η̣ν̣ῆς̣ Ἑ̣ρμεῖ καὶ Διο[σκούροις].

εὐχὴν

Διοσκούροις.

Μελέαγρος Διοσκούροις.

Διοσκούρο[ις]

σωτήρεσι [καὶ]

Θόας Τρωΐλου Κ[ο]υραλου

Δ[ι]οσκο[ύροις].

[κ]ος (δραχμὰς) ιεʹ, Διογένης Σώσου (δραχμὰς) ιʹ, Δίκαιο[ς]

[Δικα?]ιάρχου (δραχμὰς) κʹ, Διοσκουρίδης Μεγή-

[νορ?]ος μέτοικος (δραχμὰς) κʹ, Ἀντίπ̣[α]τρος Ἑ̣[ρ]-

[οὐδ]ενί, ἢ ὁ ἐπιβ̣ι̣α̣σάμενος εἰσ[οί]-

σει θεοῖς Διοσκ̣ούροις 𐆖 [—ʹ].

τις ἄλλος ἐπεισενένκῃ, ὀ-

φειλέσι θεοῖς Διοσκούροις

ἐν Ἰδε%⁸¹?βησσῷ 𐆖 σʹ ͵ε?.

Αὐρ(ήλιος) Κονδίων Ἑρμογένους Διοσκούροις εὐχή[ν].

εὐχὴν

Διοσκούροις.

Βούλα Κλεάρχο[υ Διοσ]-

κουρίδῃ ἀνδρὶ [καὶ Δι]-

ομήδῃ καὶ Διοσ[κουρίδ]-

ῃ τέκνοις μν[ήμης χάριν].

Μουσαῖος Διοσκουρί-

δου κατεσκεύασεν

[ἡ βουλὴ] καὶ ὁ δῆμος

Μαρίονα Μαρίον αʹ? Διοσκουρίδ[ου] τὸν καὶ Πάππον κτλ.

ἐν τῶ ϛκϛ ἔτει καὶ πανηγυρίαρχην.

[ὁ δῆμο]ς

Λάανδρον Διοσκουρίδο[υ]

[κ]αθ’ υἱοθεσίαν δὲ Δημητρίο[υ]

Σωρὸς Διονυσίου

Διοσκουρίδου

καὶ Ἀρρίας Ἐλπί-

Ζηνόφαντος Μίσιος β

Διοσκουρίδης Ἑρμίππου β

Ὀρόντης Μῶτος

Ἀρμαρώνζας Μίσιος

Κλέων Διοσκουρίδου

Ἀντίοχος Μενεδήμου β

Διομήδης Διονίκου

Ἑρμόφαντος Διοσκουρίδου β

Ἕρμιππος Λακρ[ά]το[υ]

Ἐπικράτης Τεύκρου

Διοσκουρίδης Ἀπολλοδότου

Νικόλαος Ταυρίσκου

Ζηνόφαν[τ]ος Ἑ[ρμο]φάντου

Διοσκουρίδης Ἑ(ρ)μοφίλου

Δηλίαρχος Τεύκρου β

Ἐπικράτης Ἀπολλοδότου

Διοσκουρίδης Κλέωνος β

Τεῦκρος Πάπου

Πολύκλειτος Διοσκουρίδου β

Ἀρχέλαος Ἀρχελάου

Ζηνοφάν[ους] —του?

․․․ν․ς Διοσκουρίδ[ου] β

Ἀ[θ]ηνόδωρος

Μουσαῖος Μουσαίου̣,

Διοσκουρίδης Διονυσίου,

Διόδοτος Δέκμου,

𐆠 Κοιρακοῦ ☩

Δισκουρίδου Διοσκουρίδου.

ηνὸς Αὐδ-

ναίου λʹ· Διο-

σκουρίδης

Ἑρμογένης

Κιπάρᾳ

Διοσκου-

ρίδης τῇ

γυναικὶ

Σάμβον

Διοσκουρί-

δου

Διοσ|κου Διοσκου(ριάδος) or Διοσκου(ρίων).

[— — — — — — — — — — — ]Ι̣ΟΝ

[— — — — — —] Διοσκουρίδης

[καὶ — — καὶ] Τίμων οἱ Διοδώρου

Ἀ̣πόλλω v καὶ τοὺς ἡμετέρους σωτῆρας

Διοσκούρους v καὶ τὴν κοινὴν τῆς νή̣σ̣ου

Βουλαίαν Ἑστίαν v καὶ θεοὺς θεάς τε τοὺ[ς]

ΓΡ̣(?)Ι̣ΤΟΥ τοῦ

Διο[σκ]ουρ̣ίδου

χρηστή, χ̣α̣ῖρε.

Φιλοκράτη

Διοσκουρίδου

χρηστέ, χαῖρε.

[— — — — —]Ο̣Η̣Μ[— — —]

[— — Δι]οσκούρω[ν — —]

[— — — —]ΟΜΩ[— — — —]

[Δι]οσκουρί̣[δα(?)].

Διοσκουρί[δης — — —]

ὁ φιλοδοξ[ότατος(?) — —]

Διοσκουρίδη καὶ Μάλχε οἱ Θεοδώρου

καὶ Ἑρμιόνης ἄλυποι χαῖρετε.

[Δι]οσκούρια

μιδος τῷ γξρʹ ἔτει,

Φιλόξενα Διοσκουρί-

δου ἡ μάμμη.

θανάτωι ἔνοχον εἶναι· ὑπὲρ ὧν καὶ γραφῆ-

ναι Διοσκουρίδηι τῶι συγγενεῖ καὶ στρατηγῶι

τοῦ νομοῦ προνοηθῆναι ὡς διὰ στήλης τῆς

ξιωμένων ἀπ[οτελέσματος, ἵν’ ὦμε]ν̣ [εὐ]ε̣ρ̣γετη-

μένοι· διευ[τύ]χ[ει. Διοσκουρίδηι]· γ̣ι̣ν̣έ̣σ̣θ̣ω̣·

(ἔτους) [βʹ], Φα̣ῶ̣φ̣ι̣ ι̣ζ̣ʹ.

βιάζεσθαι, τὸν δὲ φανησόμενον θανάτωι ἔν[ο]-

χον εἶναι· ὑπὲρ ὧν καὶ γραφῆναι Διοσκουρίδηι τῶ[ι]

συγγενεῖ καὶ στρατηγῶι τοῦ νομοῦ προνοηθῆν[αι]

τημένοι· διευτύχει.

Διοσκουρίδηι· γινέσθω·

(ἔτους) βʹ, Φαῶφι ιζʹ.

[τινο]ῦν τ[ρόπον ἐκ τούτω]ν ἀποβιάζε[σθα]ι, τὸν δὲ φ̣α̣ν̣η̣[σό]-

[μ]ενον θα[νάτωι ἔνοχον] εἶναι· ὑπὲ[ρ ὧν κ]αὶ γραφῆναι [Δι]οσ[κου]-

[ρί]δηι τῶι συγ[γενεῖ καὶ στ]ρατηγῶι [τοῦ ν]ομοῦ προνοηθῆ-

ναι ὡς διὰ [στήλης τῆς π]ρὸς το[ῖς δε]δηλωμένοις τό-

[ἀποτελέσ]ματος, [ἵν’ ὦ]μεν εὐεργετη[μένοι]·

[διε]υτύχ[ει]. [Διο]σκουρ[ίδηι· γινέσθω]·

[(ἔτους) βʹ, Φαωφὶ ιζʹ].

Τ̣[ι]τ̣ια̣ν̣[ῶι ἐπά]ρ̣χωι Αἰγύπτου,

Διοσκ[ούρο]ις σωτῆρσι ἐπιφανέσι θεοῖς

Νίκανδρος Πετεσούχου ἀν[έ]θηκεν

[Δέκμος ὁ καὶ Πτολ]εμαῖος θεοῖς Σωτῆρσσι Σωτῆρσι με[γ]-

άλο̣[ις Διοσ]κούροις ἀνέθηκεν κατ’ εὐχὴν [ὑπ]-

ὲρ ἑ̣[αυτοῦ κ]αὶ τῆς γυναικὸς Μέθης καὶ τοῦ υἱοῦ Ἀ[ντ]-

Δέκμο[ς ὁ καὶ Πτολεμαῖος θεοῖς Σωτῆρσι μεγ]-

[άλ]οις Διο[σκο]ύροις ἀν[έθηκεν κ]ατ’ εὐχὴν [ὑπὲρ]

[ἑαυ]τοῦ [καὶ τ]ῆς γυναικὸς [Μέθης] καὶ τοῦ υἱοῦ Ἀν[τ]-

— — Ὀλυμπίοις

[Διο]σ̣κούροις.

θεῷ Ἄμμωνι μεγίστ[ῳ]

Διοσκούρους σωτῆρας

Χαρικλῆς ναύαρχος

Διονυσιάδης Διονυσιάδ̣[ου],

Διοσκουρίδης Εὐτύχο[υ(?)],

Κ[ο]υίντος Ὁρτήσιος Φ[λα]-

Διονυσιάδης · Διονυσιάδ̣[ου],

Διοσκουρίδης · Εὐτύχο[υ?],

Κ[ο]υίντος · Ὁρτήσιος Φ[λα]-

θανάτωι ἔνοχον εἶναι· ὑπὲρ ὧν καὶ γραφῆ-

ναι Διοσκουρίδηι τῶι συγγενεῖ καὶ στρατηγῶι

τοῦ νομοῦ προνοηθῆναι ὡς διὰ στήλης τῆς

ξιωμένων ἀπ[οτελέσματος, ἵν’ ὦμε]ν̣ [εὐ]ε̣ρ̣γετη-

μένοι· διευ[τύ]χ[ει. Διοσκουρίδηι]· γ̣ι̣ν̣έ̣σ̣θ̣ω̣·

(ἔτους) [βʹ], Φα̣ῶ̣φ̣ι̣ ι̣ζ̣ʹ.

βιάζεσθαι, τὸν δὲ φανησόμενον θανάτωι ἔν[ο]-

χον εἶναι· ὑπὲρ ὧν καὶ γραφῆναι Διοσκουρίδηι τῶ[ι]

συγγενεῖ καὶ στρατηγῶι τοῦ νομοῦ προνοηθῆν[αι]

τημένοι· διευτύχει.

Διοσκουρίδηι· γινέσθω·

(ἔτους) βʹ, Φαῶφι ιζʹ.

[τινο]ῦν τ[ρόπον ἐκ τούτω]ν ἀποβιάζε[σθα]ι, τὸν δὲ φ̣α̣ν̣η̣[σό]-

[μ]ενον θα[νάτωι ἔνοχον] εἶναι· ὑπὲ[ρ ὧν κ]αὶ γραφῆναι [Δι]οσ[κου]-

[ρί]δηι τῶι συγ[γενεῖ καὶ στ]ρατηγῶι [τοῦ ν]ομοῦ προνοηθῆ-

ναι ὡς διὰ [στήλης τῆς π]ρὸς το[ῖς δε]δηλωμένοις τό-

[ἀποτελέσ]ματος, [ἵν’ ὦ]μεν εὐεργετη[μένοι]·

[διε]υτύχ[ει]. [Διο]σκουρ[ίδηι· γινέσθω]·

[(ἔτους) βʹ, Φαωφὶ ιζʹ].

Διοσκουρίδου.

[— — — Σαρα]πίων Ἡρώδου, Ἀν-

[— — — Ἀντ]ίνοος Διοσκούρου, Ἰ-

[— — —]νος Τριαδέλφου, Ἰο[․․․]

ἔδοξεν τῆι β[ο]υλῆι καὶ τῶι [δή]-

μωι, Ποσειδώνιος Διοσκ[ου]-

[ρ]ίδου ἀγωνοθέτης εἶπε[ν]

[κ]αὶ ἐπελθὼν ἐπὶ τὴμ βουλ[ὴν]

Νικίας Σεραπίωνος

Διοσκουρίδης Σωστράτου

Ἀντίοχος Γοργίου

Διονύσιος Κτησιβίου

Ἑρμόφιλος Διοσκουρίδου

Μίλιχος Βαράκου

Διδύμης

Διοσκουρ̣ίδ̣[ου]

ἐβίω(σεν) (ἐτῶν) μβʹ.

Διοσκουρίδης

Τεύκρου

τριετηρικὸν ἀγῶνα, πα-

τρῴοις θεοῖς Διοσκούροις

ἀνέθηκεν vac. ἐπ’ ἀγαθῶι.

ἀγενίων δίαυλον· Διοσκοράμμων υἱὸς Σαραπίωνος Ἰσιδώρου

κοσμητεύσαντος· Ἥρων Διοσκουρίδου Σαραπίωνος μητρὸς Ἰσιδώ-

ρας· Δημήτριος Ἰσχυρᾶ μητρὸς Κοροῦτος· Ἥφαιστος ὁ καὶ Ἀνουβίων

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

Σαραπίων Διοσκουρίδου Πέρσης τῶν κατοίκων ἱππέων ἱερεὺς τῆς [— — —],

Ἁρυώτης Ἀμεννέως ἀρχιστολιστὴς τῶν̣ εἰς τὸ ἄδυτον [εἰσπορευομένων(?)],

Διοσκουρίδης

Διονυσιάδ[ο]υ

Διοσκουρίδ[ης]

καὶ Διο[κλῆς(?)]

Διό[σ]κο[υρ]ος, ἀρχιερεὺς Θηβαΐδος,

Ἑρμοπολίτης, Αἰλιανοῦ παῖς, εἰδὼν ἐθαύμασεν.

Διοσκο[υ]-

ρίδ[ης]

Μοσ-

Διοσκο-

υρ[ίδ]ης.

Διο[σ]κουρίδης.

Ἀπολλωνίδη[ς Δι]ο[σ]κου-

ρίδου ἧκε.

θεῷ Ἄμμωνι μεγίστ[ῳ]

Διοσκούρους σωτῆρας

Χαρικλῆς ναύαρχος

Ἀγαθοκλῆς Ἀγαθοκλέους,

Διοσκουρίδης Διοσκουρίδου,

Πτολεμαῖος Ἀνδρονίκου.

Ἡράκων Φιλίσκου,

Διοσκουρίδης Διοσκουρίδου,

Πτολεμαῖος Τίμωνος,

Κύδιππος Διοσκουρίδου,

Ἀγαθοκλῆς Ξενοτίμου,

Κόθων Κόθωνος,

Διοσκουρίδης Κόθωνος,

Ἡρακλέων Ἀπολλωνίου,

Ζήνων Ἀσάδου

Λυσίμαχος Διοσκουρίδου

Βάββηλος Ἀσάδου

[Δ]ιο̣σκόˉρο̣ι̣σι Διοσκούροισι.

[Δ]ιοσκόˉροισι Διοσκούροισι

[— — — ἀν]έθη[κεν — — —].

— — —δήιος τοῖς [Διοσκόˉροις] Διοσκούροις.

[Δ]ιοσϙόˉ̣[ροις] Διοσκούροις.

Διοσϙόˉρ[οις] Διοσκούροις.

[Δ]ιοσϙ[όˉροις] Διοσκούροις.

[Δι]ο̣σϙόˉ[ροις] Διοσκούροις.

Διοσϙόˉ[ροις] Διοσκούροις.

[Δ]ιοσκόˉρ[οις] Διοσκούροις.

[Διο]σκόˉρ[οις] Διοσκούροις.

Νέαρχός με κά[θθεˉκε το]ῖς Δ[ιοσκόˉροις] Διοσκούροις.

[Φιλ]ό̣ξενος Δ̣[ιοσκόˉροις] Διοσκούροις.

Διο[σκόˉροισι] Διοσκούροισι.

Διο[σκόˉροις] Διοσκούροις.

Δι[οσκόˉροις] Διοσκούροις.

[Διοσκόˉ]ρ̣οις. Διοσκούροις.

τοῖσι Δ[ιοσκόˉροισι] Διοσκούροισι.

Διοσϙόˉρων Διοσκούρων.

— — —ε̣σιος Διοσκόˉροις Διοσκούροις.

— — —αξ το̣[ῖς Διοσκόˉροις(?)] Διοσκούροις.

[․․․․․]․ος Ἀπολλ̣[— — —]

Διοσκουρίδης Ἀμ[— — —]

Διονύσιος Ἀπολλω̣[νι․․]

Ἀπολλόδωρος Παυσανίο[υ]

Διοσκου[ρίδης] Κοννίδο[ς]

Ζεῦξις [․․․․․․]λέους

Ἀγαθοκλῆς Ἀγαθοκλέους,

Διοσκουρίδης Διοσκουρίδου,

Πτολεμαῖος Ἀνδρονίκου·

Ἡράκων Φιλίσκου,

Διοσκουρίδης Διοσκουρίδου·

Πτολεμαῖος Τίμωνος,

Κύδιππος Διοσκουρίδου,

Ἀγαθοκλῆς Ξενοτίμου,

Κόθων Κόθωνος,

Διοσκουρίδης Κόθωνος,

Ἡρακλέων Ἀπολλωνίου,

Νικίας Σεραπίωνος

Διοσκουρίδης Σωστράτου

Ἀντίοχος Γοργίου

Διονύσιος Κτησιβίου

Ἑρμόφιλος Διοσκουρίδου

Μίλιχος Βαράκου

Μ(ᾶρκος) Ἰούλιος Κοκκεϊανὸς τ[οῖς (?) Διοσκούροις (?) ἀνέθηκε].

Διοσκουρίδης

Δριμάκου.

Κληνάτα

Διοσκο[υρίδου].

Κόϊνθος Διοσκουρίδα (ἐτῶν) θʹ.

Διοσκούρου.

(ἔτει) θ Τραιανοῦ.

[τοῖς] Δι[οσκούροις]

[οἱ τριτίρε]ν̣ες καὶ οἱ ἄνδρ̣[ες]

Διοσκουρίδης Σάμιος ἐποίησε.

Αὐρηλίᾳ Προσόδῳ

Διοσκουρίδης ∙ ἀνὴρ

τῇ ∙ ἑαυτοῦ ∙ συνβίῳ ∙

Τιβέριος Ἰούλιος Τάρσος Διοσκούροις καὶ τῆι Πόλει τὸν ναὸν καὶ τὰ ἐν τῶι ναῶι

Πελάγων Σεβαστοῦ ἀπελεύθερος καὶ ἐπίτροπος συντελέσας ἐκ τῶν ἰδίων καθιέρωσεν.

ἀναθέντι ἐν τῆι φρητρίαι

ἀνδριάντας ∙ Διοσκούρων

σὺν ∙ Τ(ίτωι) ∙ Φλαβίωι ∙ Ζωσίμωι

χαρισάμενοι λυχνίας μετὰ

λύχνων ∙ καὶ βωμοὺς Διοσκούρ(οις)

αὖθις καθιέρωσαν.

Ἀθηνάδης

Διοσκουρίδου

γραμματικὸς