ἐσώθη[ν], καὶ τῇ Τύχῃ τῆς

πόλεως καὶ Διονυσίῳ

Διονυσίου ἰατρῷ τῷ

θεραπεύσαντί με. ❦

Πείσ̣ων Τατει[δ]ι

Διονυσίου [τῇ γ]υναικὶ

καὶ ἑαυτῷ ζῶν.

[Τ]ιβέριος Κλ[α]ύ-

[δι]ος Διονύσι[ος]

Τιβερίᾳ Κλ[α]υ[δί]-

Νέων κ(ὲ) Αὐρ. Νε-

ωνιανὸς [ Δι]-

ονυσίο[υ]

εὐχήν. auf der Basis

Λόνγος Δ[ι]-

[ονυσ]ίου [ἱερ]-

[ε]ὺ̣ς̣ ὑπὲρ κα[ρ]-

Λόνγος

Διονυσίο[υ]

[ἱε]ρεὺς Σώσζον-

Μαμιο̣ς ἱερεύς

Μεῖρος [Ἰμε]νος Διονυσίου

Κάλα[μο]ς Ἀνδρονεί[κου]

Τίτος Π̣απα

Διονύσιος ΣΣώσπιτο[ς]

Λόνγο[ς] Τε[ιμ]οθέου

Αὐρ. Διονύσιο[ς Μ]-

ανη πατρὶ κα̣[ὶ]

Διονύσιος

καὶ Μᾶρκος καὶ

Νέων κὲ Αὐρ. Νε-

ωνιανὸς [Δι]-

ονυσίο[υ]

εὐχήν.

Λονγείνῃ γυν[αικὶ]

καὶ Διονυσίῳ υἱ[ῷ]

μνήμης χάριν.

στεφάνωι εὐνοίας ἕνεκα τᾶς εἰς τὸν δᾶμον· τὸν δὲ ἀ-

γωνοθέταν ἀναγγεῖλαι τὸν [σ]τέφανον τοῖς Διονυσί-

οις ἐν τῶι θεάτρωι· δεδόσθαι δὲ αὐτῶι καὶ πολιτίαν καὶ ἰσο-

θήκη Διονυσίου ἰατροῦ.

Λεύκιος Διονυσίου τὴν γυνα[ῖκα]

Στησιγόνην Πυθίωνος.

․․․υκράτης Διο[νυ]-

[σί]ου Διονύσιον Ἱ[ππ]-

[ώ]νακτος τὸν [πατέ]-

Γερ[μ]ανικοῦ Μηνόδωρ[ο]ς

Διονυσίου τὸν ἑαυ[το]ῦ εὐεργέτην.

Διονύσιος

λευκοργὸς

ἐξὸν δὲ εἶναι

τεθῆναι Δι-

ονύσιον

ὧν ὁ τόπ-

καὶ Ἐλπίδα

Σωρὸς Διονυσίου

Διοσκουρίδου

καὶ Εὐσταχίου.

λουτρὰ Διονυσίου χριστιανοῦ κλυρικοῦ

ἐνθάδε κεῖται Ἰουλιανὴ ἡ γλυκυτάτη.

στεφάνωι εὐνοίας ἕνεκα τᾶς εἰς τὸν δᾶμον· τὸν δέ ἀ-

γωνοθέταν ἀναγγεῖλαι τὸν [σ]τέφανον τοῖς Διονυσί-

οις ἐν τῶι θεάτρω· δεδόσθαι δὲ αὐτῶι καὶ πολιτίαν κα[ὶ] ἰσο-

[στέφανον ἀν]αγγεῖλαι τὸν ἀγωνο-

[θέταν τοῖς Διονυ]σίοις ἐν τῶι θεάτρωι·

[ὅπως δὲ καὶ πρ]όξενος γένηται, τοὺς

Μουσαῖος Μουσαίου̣,

Διοσκουρίδης Διονυσίου,

Διόδοτος Δέκμου,

ὁ δῆ[μος]

[Δι]ο̣νύσιον Δει̣σ̣[․․․․․․]

[τ]ο̣ῦ Διονυσίου [․․․․․․]

[․] ἱερέα Τ̣ι̣[․․․․․․․․․․]

Διονύσιος Ἀλεξάνδρου

τὴν σειτικὴν τῇ πατρίδι

εὐνοίας ἕνεκεν.

ΘεοΝΔΕϹ Διον-

υσίου ἐποίεν(!).

Σαώτας Ξενόθους [τὸν φίλον(?)]

Ξενόθουν Διονυ[σίου — — —].

Δυονίσιος Διονύσιος ἑαυ-

τῷ ζῶν τὴν

— — —τίου υἱοῦ Δυο[νισίου Διονυσίου — — —].

λουτρὰ Διονυσίου χριστιανοῦ κλυρικοῦ κληρικοῦ.

𐆠 ἐνθάδε κῖται Ἰουλιανὴ ἡ γλυκυτάτ[η]. 𐆠

Θεοδό̣[του? λ]ανα̣ρίου

υἱοῦ Διονυσίου Κυρι-

κίων λαναρίου.

Ἰουλιανῆς· οἶκον δὲ τοῦτον ἐδωρήσατό μοι

πατὴρ Διονύσιος, βάσκανος δέ τις ἀφήρπασεν

ἐγ βροτῶν, [— —] δὲ πόνους πατρὶ οἷα κληρονό-

[ὁ δῆμος] ὁ [Ἱε]ροπ[ολ]ιτῶ[ν]

[Κλέων(?)]α Διονυσ[ί]ου τ[ὸ]ν συγ[γ]ενῆ

[καὶ φίλ]ον τοῦ βασιλ[έ]ως καὶ ἐπὶ τ[ι]-

φιλοτειμηθείσης

εἰς αὐτὸν Διονυσίας

τῆς Ἀπολλωνίου τῆς

Ἀντιοχέων ὁ δῆμος

Κύδωρον Διονυσίου Λαοδικέα

ἀρετῆς ἕνεκεν καὶ εὐνοίας

σαντας τὴν τῶν πολιτῶν εὔνοιαν διαλεχθῆναι περὶ τῶν σ[υ]μ-

φερόντων ἀμφοτέραις ταῖς πόλεσιν. ἡιρέθησαν Διονύσιος

Ἀλεξάνδρου, Μουσαῖος Νικολάου. vac.

ηνὸς Ξανδ[ι]-

[κ]οῦ β. Διουνύσι[ος] Διονύσιος

Διοδότου Τ[υ]-

Διονύσιος ἑαυ-

τῷ ζῶν τὴν

Διονύσιος

Διονυσιοδώρῳ

τῷ υἱῷ μνήμης

Αὐρ(ηλία) Διο[νυσία(?) ἑ]-

αυτῇ κὲ [συν]-

Διονύσιος ἑαυ-

τῷ ζῶν τὴν

Δι[ονυσιος] Δ̣ι̣ο̣ν̣υ̣[σιου φυ??]-

σει βʹ, θεσει δε Ἰαζημιος το[υ]

Σα Μιρα Μος

Διονυσιου Σω-

κρατει τωι τρο-

Ἁρπάλῳ, σ[υμβί]ου

Διονυσίου

πατρί, ∶∶ καὶ Ἀθηναΐδι Ἀ-

Α̣ὐρήλιος Μᾶρκος

Διονυσίου εὐξάμε-

νος ὑπὲρ τῆς κληρου-

Αὐρ(ήλιος) Διο[νύ]-

σιος Αὐ̣[ρ(ηλίᾳ)]

Μουσω-

Ἀνο‵π′τηνὴ

Σπινινίου Δ-

ιονυσίῳ τῷ ἀ-

δελφῷ μν-

Πόντου καὶ Βειθυνίας, ἀνθύπατον

Κύπρου, διὰ προνοητοῦ Διονυσίου

τοῦ Τρύφωνος τοῦ Κράτητος

Διονύσιον Τιμοστράτου

ἱερέα γραμματεύσαντος

[— — — —] Πλουτιάδου Ὑπαιπηνός

[— — Δι]ονυσίου Ἀντιοχεύς

[— — — —]ος Εὐβίοτος Εὐβιότου

[οἱ κατοι]κοῦντες στρατιωτικοὶ καὶ πολιτικοὶ

[Διον]ύσιον v Αἰγιβίου, τῶν φίλων, καὶ

[βα]σιλικὸν δικαστήν, τὸν γενόμενον πολιτικὸν

ἡ πόλις

[Διο]νύσιον Ἀρίστωνος.

vacat

[— — Διο]ν̣ύσιος καὶ [—]Ι[— —]

[— —]μ̣ων γένος π[— — — — —]

Ἰουλ(ίου)

Διονυσι-

ανοῦ.

[— — — — — — — — — — — — — — — — — — — —], ἀρχόντων Κρίτωνος κιθαρῳ[δοῦ — —],

[— — — — — — — — — — — — — ποιητοῦ σατύ]ρων, Διονυσίου ποιητοῦ τραγῳ[διῶν, — — —]

[— — — — — — — — — — — — — — — — — — — —] συναγωνιστοῦ τραγικοῦ, γραμ[ματεύοντος]

[— (annus, mensis, dies) — —], ἀρχόντων Κρίτωνος κιθαρωι[δοῦ],

[τοῦ δεῖνος ποιητοῦ σατύ]ρων, Διονυσίου ποιητοῦ τραγῳ-

[διῶν, οἰκονομοῦντος(?) τοῦ δεῖνος] συναγωνιστοῦ τραγικοῦ, γραμ-

[ἱερέως τοῦ δεῖνος (+ artistic profession?)], ἀρχόντων Κρίτωνος κιθαρωι[δοῦ],

[τοῦ δεῖνος ποιητοῦ σατύ]ρων, Διονυσίου ποιητοῦ τραγῳ-

[διῶν, ταμιεύοντος τοῦ δεῖνος] συναγωνιστοῦ τραγικοῦ, γραμ-

[Ο]ἰνέας Ἕρμωνος Κ[— — — — — —]

Διόδωρος Διονυσίο[υ — — — — — — —]

Ἀντίφιλος Νεοπτολέ[μου — — — — —]

Κλέων

Διονυσ[ίου]

Σιδών[ιος].

Διονύσιν [χρηστή],

μνήμη[ς χά]ριν.

Θεῷ Ὑψίστο

Διονύσιος̣

κ[— — —]-

Διο[ν]υσία(?)

χρησ[τή],

Διονυσία Πι-

θέροτος Πειθέροτος, γυνὴ

Διονύσιε

Διδύμου

Διονυσίου.

Διονύσι χρεσ-

τέ, χε͂ρε.

καλάθου μείμημα τρόπαιον

ἀνέστησα Τρύφων ἀλόχου Διονυσίας

εὐνοίας καὶ σωφροσύνης ἕνεκεν.

Διονύσι

Φιλοκράτου

Διονυσί[α]

Διοφάντου

[ὁ ἀρχιερεὺς Ἀφρο]δίτης

Διονυσό[δωρος vv τὸν δεῖνα] Διονυσίου

Κινύραρ[χον, εὐεργέτην τοῦ δή]μου, φιλοτειμίας

[Διον]υσ[ιαν]ὸς(?)

[χ]ρηστέ, χαῖρε.

Διονυσιανὲ

χρηστέ,

Διονύσι

χρηστέ,

Ἀπολλώνιε

Διονυσίου

χρηστέ, χαῖρε.

Διονύσιε

τρὶς Φίλωνος

Διον̣[ύσιε] Διον̣[υσία]

Πο[— — —]

Δειωνυσ[ία(?)] Διονυσία

Ἀπολλωνίου

Πισίνα Διονυσίου.

Ἀντίοχος Φίλωνος Μιτυληναῖος (δραχμὰς) ρʹ

Διονύσιος Νικάνορος Λιμυρεὺς ὀψώνιον

Διόδοτος Ζηνοδότου Καδυανδεὺς ὀψώνιον

Διονύσιο[ς]

Καρδιανό[ς].

Διονύσι

[χ]ρηστέ,

Διοννυσιανή Διονυσιανή,

χε͂ρε χρηστή.

Διονύσι

Λεόντι

Διονυσία Φιλοκράτου.

Ἡγήσανδρε Διονυσ[ίου].

ἀσκείπωνι γονῆι γῆρας ἐρειδόμενοι,

Τερτία ἠδ’ ὁ τάλας Διονύσιος οὓς ἀτέκμαρτος

δεῖγμα Τύχη θνητοῖς θῆκεν ἀνωμαλιῶν̣·

Διονυσὶ

χαῖρε.

[ἡ π]όλις

[Ἀ]πολλόδωρο̣ν Διονυσίου

πολιτικὸν σ[τρ]ατηγόν.

Διονύσιος Διδύ[μου]

ὑπο[γυμνασιαρχῶν(?)].

Διονύσι

χρηστὲ

Διονύσι

χρηστὲ

ἡ πόλις v Διονύσιον υἱὸν Διονυ-

σίου τοῦ Ἑρμίου δὶς ἄρξαντος,

γραμματεύσαντος, τιμητεύσαντος.

[․․․․]Τ̣Α̣[— — — — — — — — —]

Τ̣Ε̣ΑΝϹΙ υἱο̣[— — — — — — Διονύ]-

σιον(?) υἱὸν πρε̣[σβύτερον φιλαν]-

θρώπως ἤγαγ[ε — — — — — — —]

[Δι]ονύσιε

[Δι]δύμου

Διονύσι[ος τὸ ἡρῷον ἔκτισεν ὑπὲρ]

Σήστη[ς τῆς γυναικὸς αὐτοῦ καὶ Κυ]-

τὸ ἄγαλμα ἰδίοις ἀναλώμασιν τῶι αὐτοῦ θεῶι, ἐφηβαρχοῦντος

Διονυσίου τοῦ Διονυσίου τοῦ καὶ Ἀπολλοδότου φιλοκαίσαρος.

Ἄδραστος Ἀδράστου φιλόκαισαρ καθιέρωσεν συνκαθιεροῦντος

[— — — — —]οις Διονύσιος εἰκόν’ ἀρίστου

[— — — Πα]φίας ὅστις ἀνεύρετ’ ἔδος.

Διονύσιος.

Δ̣ιονυσίου.

[ἐπὶ Ἱππάρ]χου

[Διονυσί]ου. Κνί(διον).

[Διον]ύσιος.

ἀσ̣τ̣υ̣νομοῦ[ντος(?)]

Διονυσίου το[ῦ]

Ἀπημάν[του(?)]

Διονυσίου.