Δημητρίου.

ἑπτὰ δὲ δίς μ’ ἐτέων

Δημήτριον αἶα κέ-

κευθεν.

[— —]ΛΟΥϹ Δημήτριος. palma? Μενεσθεύς. palma

Τερεντία Παραμόνη ἱέρεια

Δήμητρος Θεσμοφόρου.

Πτολεμαίου καὶ βασιλίσσης Βερενίκης

Στρατονίκη βασιλέως Δημητρίου.

veivos ∙ fecit ∙ φύσει δὲ

Μενεκράτης Δημη-

τρίου Τραλλιανός,

φυσικὸς οἰνοδότης

παρ̣άδοξος σ̣ὺ̣ν τῷ

π̣ατρὶ Μ(άρκῳ) Αὐρ(ηλίῳ) Δη[μ]η̣τ̣ρίῳ

τ̣[ῷ] κ̣[αὶ Ἁ]ρποκρα[τ]ίων̣ι

Μουνατίᾳ ❦ Ἐ[λπίδι]

Κ(όϊντος) ❦ Μάρκιος ❦ Δη[μήτριος(?)]

ἀρχιατρὸς [— — — — — —]

νετο πηγήν; / καὶ σπό-

ρος ἐς Δήμητρα κα-

ταίθετο, καί τις ἄπλα-

[οὖ]σα [οὐ μακ]ρ̣όβιος δ’ ἤλυθον εἰ[ς Ἀΐ]δη̣[ν]·

[τοὔνε]κα δ[ὴ φι]λότητι πόσις Δημή[τριο]ς ἁ[γνῇ]

[κω]φὸν̣ [ἑῆς] σ̣τοργῆς τεῦξέ με σ[ῆμ]α φί[λος].

λιος ∙ Ποπλίου

υἱὸς ∙ Δημήτριος

τραγῳδὸς ∙ ἀνίκητος.

Θ(εοῖς) ∙ Κ(αταχθονίοις).

Κλαυδία ∙ Δημητρία ∙ ἐποί-

ησεν ∙ Αὐρηλίῳ ∙ Σαραπίωνι

Περγαμηνὸς

Δημητριανῷ

ὑῷ

Θ(εοῖς) Κ(αταχθονίοις).

Δημητρίῳ κωμῳδῷ

ὃς ∙ ἔζησεν ∙ ἔτη ∙ καʹ ∙

μῆνες ∙ θʹ ∙ ἡμέρας ∙ ιδʹ ∙

εὐψύχει ∙ Δημήτριε,

οὐδεὶς ∙ ἀθάνατος ∙

νίοις·

Δημήτριος

Ζωδαρίῳ μητρὶ

Δημήτριος ∙ Σωκρά-

τους ∙ τοῦ Μενίπ-

ἐτ̣(ῶν) ιε ἐπόησε

Δημητρᾶς καὶ Ἐλπίς·

μ(ετωπηδὸν) π(όδες) ζ πλάτ(ος) ∙ π(λευρόθεν) π(όδες) ε.

[Μάρκος Αὐρήλιος Ἀσκληπιάδης ὁ καὶ Ἑρμόδωρος Δημητρίου υἱὸς παγκρατιαστὴς περιοδονεί]κης ἄλειπτος ἀρχιερεὺς ∙ τοῦ σύμπαντος ξυ[στοῦ]

[διὰ βίου καὶ πρεσβύτατος νεωκόρος τοῦ μεγάλου Σαράπιδος καὶ τῶν ἐν τῷ Μουσείῳ σει]τουμένων ἀτελῶν φιλοσόφων.

[ὕπ(ατον) τὸ βʹ], π(ατέρα) ∙ π(ατρίδος)

[Δημ]ήτριος

[Δημητ]ρίου.

Μ(άρκου) ∙ Αὐρηλίου ∙ Δημητρίου ∙ ἀρχιερέως ∙ τοῦ σύνπαντος

ξυστοῦ ∙ διὰ βίου, ξυστάρχου ∙ καὶ ∙ ἐπὶ ∙ βαλανείων ∙ τοῦ ∙ Σεβαστ[οῦ],

Δημήτριος

ἀρχιερεύς.

[Δη]μήτριον ∙ Ἑρμοπολείτην

Ἀλεξανδρέα ∙ πανκρατιαστὴν ∙ περιοδονείκην ❦

Ἐπαφρᾶς

Δημήτριος

Πραξιδάμας

ὑπὲρ προξενίας καὶ εὐ-

εργεσίας Δημητρίωι

Διοδότου Συρακοσίωι

ἔδοξε τῆι συγκλήτῳ καὶ τῶι δήμωι

τῶν Μελιταίων· ἐπειδὴ Δημή-

τριος Διοδότου Συρακόσιος δι-

ὰ παντὸς εὔνους ὑπάρχων

γεγένηται,

ἀγαθῆι τύχηι δεδόχθαι Δημήτριον

Διοδότου Συρακόσιον πρόξε-

εἰς χαλκώματα δύο καὶ τὸ ἓν δοῦ-

ναι Δημητρίωι Διοδότου Συρα-

κοσίωι.

ἁλίασμα ἕκτας διμήνου, Καρνείου ἐξήκο[ντ]ος πάνται,

ὑπὲρ προξενίας Δημητρίωι Διοδότου Συρακοσίωι.

ἔδοξε τᾶι ἁλίαι καθὰ καὶ τᾶι συγκλήτωι ριʹ· ἐπειδὴ ἀνάγ-

Πασίωνος Κότητος καὶ Θεόδωρος Θεοδώρου Ξηνιάδα

Δημήτριον Διοδότου Συρακόσιον πολλὰς καὶ μεγάλας χρείας

παρεισχῆσθαι τῶι ἁμῶι δάμωι καὶ μεγάλων ἀγαθῶν παραίτιον

δεδόχθαι ἐπὶ τᾶι ἀγαθᾶι τύχαι καὶ σωτηρίαι τοῦ δάμου τῶν Ἀκραγαντίνων

εἴμειν πρόξενον καὶ εὐεργέταν Δημήτριον Διοδότου Συρακόσι-

ον ὅπως πᾶσι φανερὸν ᾖ ὅτι ὁ δᾶμος τῶν Ἀκραγαντίνων ἐπί-

ματα δύο τὸ μὲν ἓν ἀναθέμειν εἰς τὸ βουλευτήριον, τὸ δὲ

ἄλλο ἀποδόμειν Δημητρίωι Διοδότου Συρακοσίωι ὑπό-

μναμα τᾶς ποτὶ τὸν δᾶμον εὐνοίας· τοὺς δὲ ταμίας

Πλουτογενείαι

ἱερείαι Δήμητρος Θεσμοφό-

ρου ∙ Λ(ευκίου) ∙ θυγατρί, γυναικὶ

Δημήτρι[ε]

Ἀρχίου χαῖρε.

ἐνθάδε κεῖ-

ται Δημήτρις

υἱὸς Δημητρί-

ου ἰσχυροπαί-

Δη∙μή∙τρι∙ος ∙

Ἀ∙γα∙θο∙δώ∙ρῳ

Ἀφροδίσιος Δημητρίου ὁ καὶ

Ἐπαφρᾶς ἀγαλματοποιός,

Ζήνιος τοῦ

Δημητρίου.

εἰς τὰ πραιτώρια. ὑπηρετεῖ

ὁ Δημητρίου τοῦ ἀποθα-

νόντος ἀδελφός, ὃς βού-

Δήμητρος.

Ἴα Δημητρίου θυγάτηρ, χαῖρε.

[Δις] Μανιβους.

[Κλαυ]δίου ∙ Δημη-

[τρίου στ]ρατ(ιώτου) ∙ στόλου

[πραιτω]ρίου ∙ Μισην-

[Δις] Μανιβους.

[Κλαυ]δίου ∙ Δημη-

[τρίου στ]ρατ(ιώτου) ∙ στόλου

[πραιτω]ρίου ∙ Μισην-

Ἀστύλη Δημητρίου.

Ἀστύληι Δημητρίου.

Δημητρίη.

Δημήτριος. 5 examples

Δημήτριος Ἀστυάνακτος.

Δημήτριος Δεξίου.

Δημήτριος Διονυσίου. 2 examples

Δημήτριος Ἑρμίπου Ἑρμίππου.

[Δ]ημήτριος Τηλίωνος.

Δημή[τριος Χρ]υ̣σο[γ]όνου.

Δίας(?) Δημητρ[ίου].

Εὐλογία Δημητρίου.

Θηρίδης Δημητρίου.

Ἱππόνικος Δημητρίου.

Ἑρμ[οδ— —]

Δημ[ητρ— —]

Ἀπο[λλ— —]

Καΰστριος,

Δημήτ[ριος],

Πυθο̣γ̣ένης.

τωρίου Σκριβ(ώνιος)

Δημ̣ήτριος.

καὶ Τηθύι

Δημήτρι[ος].

ος ἰατρὸς καὶ μήτηρ

αὐτοῦ Δημητρία.

Δήμητρι

vixit ∙ ann(os) ∙ II ∙ m(enses) ∙ VIII ∙ d(ies) ∙

VIII ∙ Αὐρήλιοι Δημήτ-

ρις καὶ Φηλικίτας γο-

νεῖς υἱῷ γνησίῳ.

ξυνὴ μοῖρα βίου καὶ θανάτου δάμ̣[ασεν]. |

οὔνομα ΔΕΙΗ̣Ϲ̣ΙΜ̣Ο̣Ι̣ Δημήτριος·

οὐδέ με τύμβῳ |

βασιλέως | Δημητρίου | Σωτῆρος | δίμν(ο)υν.

cornu copiae monogramma: Κλεόβ(ουλος?) Κλέοβ(ις?).