Ζεύς.

χάρα.

λιν δίς· Λευκάδα γʹ, πυγμήν, δρόμον· [Ἱε]ράνπολιν τρίς, πυγμήν,

πάλην, πανκράτιον· Βέροιαν δίς· Ζεῦγμα δίς· Ἀπάμειαν τρίς· Χαλκίδα

πυγμήν, δρόμον· Σαλαμεῖνα τρίς· Κίτιν, πυγμήν, πανκράτιον· Μάζακα βʹ·

[μ]έγ̣ας ἠς εἰς ἀ̣εὶ Ὀ̣λύμπιος Ζεύς.

Ζεῦ βοήθ̣ι̣

μνησθῶσιν

Ζεύξ-

ων θε-

καὶ Βήρυλλος Ἀβιμμεους καὶ Ἀειανης Γερμαν̣[οῦ κ]αὶ Ἀβιμμης Ἀπολλωνίου

καὶ Μακεδόνης Ἀβιμμεους καὶ Βεελιαβος Δ̣[ι]οδώρου καὶ Βαρελαας Ἀζιζου· Ζεῦ. βοήθι·

ἐπιμελητὲ ἀπὸ κώμης Αἰνκανίας ἔκτισαν τὸ[ν] γεράσ(μιον) τόπον ἐξ ἀναλωμάτων τῆς αὐ[․․]τῆς Αἰν[κ]αν[ί]ας.

κιανῆς

καὶ Ζευξίπ(που)

καπήλων.

εἷς Ζεὺς

Σάραπις,

Ησεη Ζευ-

σαεαου

ἀγαθῇ τύχῃ·

Ζεῦ Ὀβόδα, βοήθει

Εἰρηναίῳ οἰκοδο-

ἀγαθῇ τύχῃ· Ζεῦ

Ὀβόδα,

[Ζε]ῦ Ὀβόδα,

[μνησ]θῇ Ἄμμου-

κιάνης

καὶ Ζεξίπ(που) Ζευξίππου

καπήλων.

Ζεῦ Σαφαθηνέ,

προκοπὴν Ἀρχ-

[— — — Ζεὺ]ς Ὕψ[ιστος Διὸ]ς Ὑψ[ίστου? — — —]

Ζεῦ ἅ-

γιε Ϲ̣Υ

Πάρις. Ἑρμῆς. Ἀφροδείτη. Ἔρως. Ἀθη[ν]ᾶ. Ἥρα. Ζεύς.

deinde Thetis, cuius nomen non servatur et Πηλεύς,

tum hasta armatus [Ζ]εύς,

Ὑμενέος cum face,

In latere adverso:

Ζεῦ Μά-

ναφε, μ[ί]-

In latere:

Ζεῦ Μ[άνα]φ[ε],

μίζονα τὴν

θεός· ἀγαθὴ τύχη· Ζεὺς Σ[ώ]τηρ.

Ζ(εὺς) | ἡ(γεῖται)

[καρκίνος].

[δίδυμοι· | Ζεύς, | Κρό]νος.

[ταῦρ]ος.

μὲν ἀδελφεοί, οὓς τέκε-

το Ῥέα, | Ζεὺς κἀγώ, τρίτα-

τος δ’ Ἀΐδης ἐνέροισιν ἀ-

[χε ζόφο]ν̣ ἠερ̣ό̣εν̣τα, |

[Ζεὺς δ’ ἔλ]α̣χ’ ο̣ὐ̣ρ̣α̣ν̣[ὸ]ν̣

[εὐρὺν ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσιν]·

Ζεῦ κύδιστε μέγιστε κελα[ινεφὲς αἰθέρι ναίων]. Hom. Il. 2.412

τρεῖς γάρ τε Κρόνου εἰμὲν ἀδελφε[οί, οὓς τέκετο Ῥέα, | Ζεὺς κἀγώ],

τρίτατος δ’ Ἀΐδης ἐνέροισιν ἀνάσσει· | τρ[ιχθὰ δὲ πάντα δέδασται],

ἕκαστος δ’ ἔμμορε τιμῆς· | ἧ τοι ἐγὼν ἔλαχ[ον πολιὴν ἅλα ναιέμεν αἰεί], |

παλλομένων, Ἀΐδης δ’ ἔλαχε ζόφον ἠερό[εντα, | Ζεὺς δ’ ἔλαχ’ οὐρανὸν]

εὐρὺν ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσιν· | γαῖα δ’ ἔτι ξυνὴ π[άντων καὶ μακρὸς Ὄλυμπος]. |

μητροπάτωρ τούτου δ’ ἐστὶν ζωῆς ὁ μερ[ιστής],

Ἄμμων, ὃς καὶ Ζεὺς Ἑλλάδος ἠδ’ Ἀσίας.

τοὔνεκα καὶ τῶι πάντα ἐπήκοα, ὅσσ’ ἐπὶ γαίηι

εκοιμη-

θη Ζευ̣-

σκορος

Ζευσ(κορος?).

δεσπόται Εὐρώπας τε καὶ Ἀσίδος, ἄστρωι ἁπάσας,

Ἑλλάδος, ὃς σωτὴρ Ζεὺς ἀνέτειλε μέγας,

ἱαρᾶι ἐν πέτραι τὸ Κατίλιος ἁγνὸν ἔθηκε

δεσπόται Εὐρώπας τε καὶ Ἀσίδος, ἄστρωι ἁπάσας

Ἑλλάδος, ὃς σωτὴρ Ζεὺς ἀνέτειλε μέγας,

ἱαρᾶι ἐν πέτραι τὸ Κατίλιος ἁγνὸν ἔθηκε

ἷς Ζεὺς Σέραπις καὶ

Ἥλι(ο)ς Ἑρμανοῦβις.

Ἑρμῇ τὸ τάχο[ς],

εἷς Ζεὺς σ̣[ωτήρ(?)].

Ζεὺς

ἐπουρ-

Ζεύξιπ-

πος Ἠπίου

Φίλιππος [Ζ]ευ[ξ]ίου.

Τεῦτις Ζεῦξις? Αοινα̣ος(?).

Σωπάτριος.

Δευν̣ε̣ι̣α(?)

Ζευπ̣ρ̣ία.

Ζεύς.

Διοσκου[ρίδης] Κοννίδο[ς]

Ζεῦξις [․․․․․․]λέους

Λυσικλ[ῆς — — — — —]

Θευπρόπα Ν̣— —,

Ἱππονείκα Ζευ[ξι]μ̣ά̣χ̣ω̣,

Αἴσχρα Αὔγα̣[ντος],

Ὀλυνπιὰς Κλεάρχω̣,

Ζευξὼ Θευχρήστω,

Καλλιβώλα Δαμοφάνευς,

Ἀριστ— —

τῶ Ζεύ[ξιδ]ος (?)

Εὐμενί(δων),

Αἴσχρα Αὐτο— —

Ἱππονείκα Ζευ[ξιμάχω]

Τιμαρέτα Ἐ̣[φόρω]

Ὀλυνπιὰς Κλ[εάρχω]

Ζευξὼ Θε[υχρήστω]

Καλλιβώλα [Δαμοφάνευς]

Ἰάσων Εὐκλείδα ΨΝ

[Ζ]ευξίμαχος Ἁγησίωνος Φ

[Ἁ]γησίων Εὐξένω ΣΝ

Εὔξενος Ζευξιμάχω Φ

[Ἁ]γησίων Ζευξιμάχω Φ

[Θ]εύδωρος Ἀριστοθέμιος Φ

[Ε]ὐφράνωρ Νικίππω Φ

Ζευξίμαχος Βάβιος Φ

Φιλίσκος Τιμάρχω Τ

Τίμαρχος Ζευξιμάχω

Ἑρμᾶι Ἡρακλεῖ.

(ἔτους) ․, Μεχὶρ

ηʹ, Ζεῦξι[ς]

Ἀμύντα

ηʹ [Τ]ελεσὼι

Ζεύξιος

(ἐτῶν) ξ̣εʹ.

(ἔτους) εʹ Μεχὶ[ρ]

ηιʹ Ζεῦξις

Ἀμύντα

[Ζ]εὺς vacat Σ[άραπις(?)]

Ζευξίας Εὐοˉ-

πίδα

vacat

ὦ Ζεῦ, ὃς σαπρᾶς

ἐν τᾶι πύλαι.

Ϝολτέσϙοˉ = Ὀλτίσκου(?)· Ζεῦ, δαῒ δέδαξε, Δᾶ, ποτέˉριομ.

Πουβλικιανέ·

εἷς Ζεὺς

Σέραπις.

Ζεὺς Σεμέλῃ πλησιάσας

καὶ κεραυνώσας, ἀνελόμενος

λέμου δ’ ἀποπαύεο πάμπαν·

Ζεὺς γὰρ ἐς Ὠκεανὸν μετ’ ἀ-

μύμονας Αἰθιοπῆας χθιζὸς ἔβη μετὰ

τῃ· διελθουσῶν οὖν τῶν ἀνὰ

μέσον ἡμερῶν ἔρχεται ὁ Ζ-

εὺς τῇ προειρημένῃ δωδε-

κάτῃ, καὶ ἡ Θέτις κατὰ τὸ πρό-

ης γεννᾶται Πενθεύς.

Ζεὺς Σεμέλῃ πλησιάσας καὶ κερ-

αυνώσας αὐτήν, ἀνελόμε-

Ἀγαμέμνων, Νέστωρ, Ἀχιλλεύς, Ἀθηνᾶ. Ὀδυσσεὺς τὴν ἑκατόμβην

τῷ θεῷ ἄγων Ἀπόλλωνι, Χρυσηίς. Θέτις, Ζεύ[ς].

[ἀ]γαθῆι τύ[χ]ηι Ζεὺς Σω[τήρ].

ἡ Κιβυρατῶν πόλις ἄποικος Λ[υδῶν οὖσα καὶ]

Ζεῦξις

ἐπόησεν.

Ὑπερίδης Ὑπερείδης ῥήτωρ.

Ζ̣ευξ̣ιάδ̣ης ἐποίει.

τίσιν ἂν λόγοις

χρήσαιτο Ζεὺς ∙

ἐπιτιμῶν Ἡλίῳ,

Πριμιτεῖβος / ἐνθάδε [Βιργιλίοιο νόος]

[κα]ὶ ἦτορ Ὁμήρου, / οὓς ἂν Ζε[ὺς ἐπέων πεῖ]-

[ρ]αν καὶ μάρτυρα θείη.

εἷς Ζεὺς

Σάραπις

τοῦτο γὰρ ἀντ’ ἀγαθοῖο νόου εἴληχεν ἄποινον,

ὥς οἱ Ζεὺς ᾤκτειρεν ὀδυρόμενον παρακοίτην

γήραι ἐν ἀζαλέωι χήρηι περικείμενον εὐνῆι,

πρίν περ γηραιῆισι 〚ΝΕΠΙ〛 μιγήμεναι ἠλακάτῃσι.

τῶι δὲ Ζεὺς ἐπίηρον ὀδυρομένωι ἀκόρητον

καὶ βασιλεὺς Διὶ πατρὶ φυὴν καὶ μῆτιν ἐοικώς,

Ζεὺς μὲν ἐς ὠκεανὸν θαλερὴν ἔστειλε γυναῖκ[α]

αὔρῃσι Ζεφύροιο κομίζεμεν ἠλυσίῃσιν.

[Ζεὺς] Ἥλιος

[Μίτρ]ας ∙ Λ̣․․[—]

εἷς Ζεὺς Σέραπις

βάσκανος λακησήτω.

Ϙλυτίος Κλυτίος.

Ζεύς.

ι πιστᾶι κἀδόλοˉι ἀε-

ίδιον· πρόξενοι ὁ Ζε-

ὺς κὀˉπόλοˉν καὶ ὁ Ἀπόλλων κὄˉλλοι καὶ οἱ ἄλλοι θ-

εοὶ καὶ πόλις Ποσειδα-

Ἀθην[ᾶ].

Ζεύς.

Πορ[φυρίων].

ὀ͂ Ζεῦ πατέρ, αἴθε πλούσιος γεν(οίμαν).

ἔˉδεˉ μέν, ἔˉδεˉ πλέον πλέον̣, παραβέβακε-

ὀ͂ Ζεῦ πατέρ, αἴθε πλούσιος γεν(οίμαν) γεν[οίμαν].

ἔˉδεˉ, μένε δέˉ, πλέον, παραβέβακε-

Πόθος.

Ζεῦς.

Κρήτη.

Πενθεύς.

Ζεὺς Σεμέλῃ πλησιάσας

καὶ κεραυνώσας, ἀνελόμενος

Πουβλικιανέ,

εἷς Ζεὺς

Σέραπις

[ἀ]γαθῆι τύ[χ]ηι· Ζεὺς Σω[τήρ]·

[ἀ]γαθῆι τύχηι· Ζεὺς Σω[τὴρ Ὀλύμπιος(?)]·

Ζεύς,

Ὑγία.

εἷς Ζεὺς

Ϲ Σέραπις

Ζεὺς Κάσ-

ιος σῴζων.

ε(ἷς) Ζ(εὺς) Σ(έραπις).