σου Προίκλου κώμητι πώλ-

εως Χάλκιδος μετὰ παν-

τὸς τοῦ ὔκου αὐτοῦ· ἀμέν ἀμήν.

ἐπειδὴ Ἀρίστων Ἡρακλείδου Σολεὺς εὖνους ὑπάρχων διατελεῖ

τῶι δήμωι τῶι Χαλκιδέων καὶ πολλοῖς τῶν πολιτῶν χρήσιμος γίνεται εἰς ἃ ἅν τις αὐτὸν

παρακαλῇ, ἐκπεμφθεὶς δὲ καὶ ὑπὸ τοῦ βασιλέως Πτολεμαίου τοῦ πρεσβυτέρου ἐπὶ τῆς

βασιλέως καὶ τῆς ἡμετέρας πόλεως, δεδόχθαι τῆι βουλῆι πρόξενον εἶναι καὶ εὐερ-

γέτην τοῦ δήμου τοῦ Χαλκιδέων Ἀρίστωνα Ἡρακλείδου Σολῆ καὶ αὐτὸν καὶ ἐγγόνους

αὐτοῦ, καὶ εἶναι αὐτοῖς γῆς καὶ οἰκίας ἔγκτησιν καὶ ἀσφάλειαν καὶ ἀσυλίαν καὶ πολέμου ὄντος

καὶ εἰρήνης, καὶ τἆλλα ὑπάρχειν αὐτοῖς πάντα ὅσαπερ καὶ τοῖς ἄλλοις προξένοις καὶ εὐεργέταις

τοῦ δήμου τοῦ Χαλκιδέων γέγραπται.

Εὔμηλος Δίωνος

Χαλκιδεὺς ἥκω.

Ξένων Εὐμήλου

Χαλκιδεὺς ἥκω.

Τεύκρου

Χαλκιδεύς.

Χαλκιδ[εὺς ἀνέ]θηκεν [Ἀφρο]δίτῃ.

[(e.g.) – ⏑ ⏑ – ⏑ ⏑ – το͂]ν Χαλκιδέοˉν

[⏑ ⏑] νεκρόˉς.

[το͂(?)]ν Χαλκιδέοˉν

[— — —] νεκρός.