Τι(βέριον) Κλαύδιον Τι(βερίου)

Κλαυδίου Αἰνείου υἱὸν

Κυρείνα Αἰνείαν ὁ Κερυ-

νητῶν δῆμος τὸν ἴδι-

Αἰνέας.

ἐπὶ Εἱροκλέ-

ου Ἱεροκλέου. Αἰνέα Κνί-

δ[ιον].

Αἰνέας ἐργαστη[ρι]άρχας.

Καλλίγονε Αἰνέου

ἄλυπε χαῖρε.

Ἀθήνιον

Αἰνέου.

Φαν(ίου)

Αἰν(έου) ἱ(ερέως?)

(ἔτους) πηʹ.

Ἡλιοδώρα[ς]

τῆς Αἰνέ[ου].

Αἰνεί-

ας Μά-

Αἰνεία-

ς Πάλμ-

ΘΛΝΤΓΩΝΛΠΙΝΠ

Φλ(αούιος) Αἰνεί-

ας (ἑκατόνταρχος) ἔκτισα

[— — —]α̣θη Αἰνείου ἐτ(ῶν) ν[․ʹ — — —]

[— — —] καὶ Σαβεῖνα θυ[γατ— — —].

υ τὸ μνημ-

εῖον Αἰν[έ]-

ας ὑὸς καὶ Ὄ-

Αἰνείας Ο-

τασου ἐ-

μηνεμῖον μνημεῖον Ἀλφά-

λου Ἠνίου Αἰνείου, ἀποθα-

νὸν ἐκ τοῦ βίου ἠ-

κ̣ακοσμίην ἀλεείνων. / νῦν δὲ δι’ ἀμβροσίοιο πέδου περόωντες ὁδεῖται / δεξιτέρην παλάμην σφετέρῳ προσάγουσι μετώπῳ, / σταυροῦ τιμήεντο[ς ἐπὶ σφρ]ηγῖδα τελοῦντες. /

ε̣ἰ δ’ ἐθέλεις κ(αὶ) τοῦτο δαήμεναι, ὄφρ’ ἐὺ εἰδῇς, / Αἰνείας τόδε κάλλος ἐμοὶ πόρεν ἀξιέραστον / πάνσοφος εὐσεβίῃ μεμελημένος ἱεροφάντης. ☩

ἐπὶ Αἰνεία Πανάμου.

ἐπὶ Αἰνεσ-

ιδάμου.

ἐπ[ὶ] Φάνιδ[ι ἐ]μ[ὶ] Αἰνεσία(?).

ἐπὶ Δράκον-

τος Αἰνέα. Κνί-

διον.

ἐπὶ Ἱππάρχ(ου)

Αἰνέα.

Κνίδιον.

[ἐπὶ] Ἱππάρχο[υ]

[Αἰνέ(?)]α. Κνίδ(ιον).

Θασίων.

Αἰνέας.

Δα[— — Δο]σίθεο[ς],

Αἰνέας Θεοξή-

ν̣ω.

Αἰνε̄σίδαμος Π-

ασίλλοˉ

Αἰνέας.

Αἰνέας.

Αἰνε̄σίδᾱμος.

Αἰνε̄σίδαμος Π-

ασίλλοˉ.

Αἰνεσίδαμος.

[νόσ]τ̣ον Λανοΐου συμ-

[μάχ]ου τ̣ε̣ Αἰνεία καὶ

[Ἀσκα]νίου· πολὶ ὕστε-

[— — — —] Φ̣ιλάγρο[υ — — — — —]

[— — — —] Αἰνέτου̣ [— — — — —]

[— — — — — —] Νικά[ρετος(?) Νικα[σίων(?)] — — — —]

Αἰνέα.

Νυνο͂ς εἰμὶ τᾶς Αἰνε̄σο͂ς.

Αἰνέα.

ἱερὸς οὗτος ὁ χῶρος, ὃν Αἰνείας ἀγανόφρων

εἵσαθ’ ἑοῦ ἑτάροιο σεβάσμιον Ἠιθέοιο,

[ἐ]νθάδε δ’ ἐ[νναί]ει καὶ Ὀλυμπιάς, εἱμερόεσσα

Ἠιθέοιο δάμαρ καὶ ἀδελφεὴ Αἰνείαο,

ἣ πάσας παράμ[ι]ψ[ε] φιλάνδρους ἡρωίνας,

σὺν κόσμῳ σοφίῃ τε δικαιοσύνῃ τε καὶ αἰδοῖ.

ἀγγέλλω τάδε βωμός, ὃν Αἰνείας ἀνέθηκεν,

ὄφρα κε κυδαίνωνται ὑπ’ ἀντιθέοις γεράεσσιν

Ἀφροδείτης ∙ / τοῦτον

ἐμοὶ Αἰνείᾳ τε τέκνῳ

ποίησεν ὁ χρηστὸς /

Μνα. Θεστορίδα Ἀμυνάνδρω, Λογ. Ἀγαθοκλέος Ἀγαθόλα,

προδίκων Ανξ. Αἰνέα Αἰνείδα, Σωτ. Φορμίων Ζωίππω, Λογ.

Φιλόστρατος Φίντωνος, ἐχρήσατο ἁ πόλις πὰρ τῶ θεῶ

Ῥηγίλλης ἕδος ἀμφὶ θυοσκόα ἱρὰ φέρουσαι.

ἣ δὲ πολυκτεάνων μὲν ἔην ἐξ Αἰνεαδάων,

Ἀγχίσεω κλυτὸν αἷμα καὶ Ἰδαίης Ἀφροδίτης,

δῶκεν ἔχειν, τὰ λέγουσι καὶ Ἑρμαῶνα φορῆναι,

ἦμος ὅτ’ Αἰνείαν πολέμου ἐξῆγεν Ἀχαιῶν

νύκτα διὰ δνοφερήν· ὁ δέ οἱ περὶ ποσσὶ σαωτὴρ

παμφανόων ἐνέκειτο σελ[ηναίη]ς κύκλο[ς εὐ]ρ[ύς]·

τὸν δὲ καὶ Αἰνεάδαι πο[τ’] ἐνερράψαντο πεδίλῳ

[ἔμμεναι] Αὐσ̣ο̣ν̣[ίοις ε]ὐ̣ηγενέεσσι γέραα.

Ἡρώδεω, γλῶσσάν δέ τέ μιν καλέουσιν Ἀθηνέων.

ἣ δὲ καὶ αὐτή περ καλλίσφυρος Αἰνειώνη

καὶ Γανυμηδείη καὶ Δαρδάνιον γένος ἤην

Πάρις.

Αἰνέεˉς.

Λεόˉδοϙος Λεώδοκος.

Αἰνέας Ὀνα̣[— Ὀνα̣[ίῳ]; Ὀνα̣[σίμῳ] Δι]ὶ̣ Σωτῆρι.

Αἰνέας Ὀνα̣[ίω] Ὀνα̣[σίμω].

παμφανόων ἐνέκειτο σελ[ήνη]ς κύκλο[ς ὅ]μ̣ο̣[ι]ος

τὸν δὲ καὶ Αἰνεάδαι πε̣ρ̣ ἐνερράψαντο πεδίλῳ

[ἔμμεναι] Αὐσ̣ο̣ν̣[ίο]ις ε̣ὐ̣ηγενέεσσι γέραα