οἰκοδομησ[εῖ]ν [τὸν ναόν]·

Μενίσκος Ἡρακλει[․․․ χρ(υσοῦν στατῆρα)]

Δαμάτριος Δαματρίου χρ(υσοῦν στατῆρα)

νος μηνὸς Μαλοφορίου vac. οἱ εἰσα-

γωγεῖς οἱ περὶ Ἡρακλέοντα Ἀν-

δροσθένεος ἀντενέγραψαν

Ἡρακλεῖ Ἀλεξικάκῳ θοινῆται ο[ἱ] περὶ εἱερέα Ἡρακλέοντα

Πύρσου εὐχαριστήριον. ❦

[Ἡρα]κλῇ Φαρανγείτῃ χαρι-

[σ]τήριον· σύνοδος Ἡρακλε-

ωτῶν τῶν περὶ Σάτυρον Σατύ-

ρου, γραματεύοντος γραμματεύοντος Ἀλεξάνδ-

ρου Ἡρακλέωνος· Φιλουμενὸς Μηνίου,

Ἀνδρόνεικος Σατύ(ρου?), Ἀντώνιος Μακεδόνος,

Ὄλυμπος Ὀλύμπου, Ἥλιος Σίνου Σίννου,

Μενέφρων Θεοφίλου, Ἡρακλέων Γαΐου,

Ῥήσιος Σάτριος, Ἥλιος Ἡλίου,

Θεαγένης Σατύρου, Καικίλιος Τείμων,

Ἡρακλέων Ἡράκλεος Ἡράκλειος, Μᾶρκος Λευκίου,

Νίγερ Τίτου, [vac.(?)] Τερέντιος Φίλων,

Φρόντων Διοφ[ά]ντου, [Θρα]συ[μ]ήδης Σατύρου,

Ἡρακλέων Χ[ρυ]σογ(όνου?), Ἥλιος Ἡλίου,

Φλά(βιος) Ἡρακλ[έων(?)], Γάϊος Ἀγήνορος,

Ἥλιος Κερε[α]λίου, Ἰουλιανὸς Τίτου,

Ἀρίστων Εὐπρέπους

Πομπηϊανὸς Ἡρακλείδου ∙

Αἴλιος Ἰουλιανός ∙

Πανχάρις Διονυσίου

Ἡρακλέων Κορν(ηλίου)

Παννόνιον

Διοδώρου

Ἡρακλείδην Ὀπερα-

ῖον

[— — — — — Ῥ]οῦφος Ἡρακλε[— — — — —](?)

[νίου — — — — — —]κοῦ καὶ Δομιτί-

[ου Ἡρακλ]έωνος.

[μο]ν ∙ ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆ[μος]

Μόνιμον Ἡρακλε[ίδου]

τειμῆς ∙ χάριν.

[․․․]ατέας Εὐκλέωνος

Ἡρακλείδας Ἱέρωνος

Κερκίνος Εὐχεία

Νικία.

χαῖρε, Ἡρακλείδα θύγατερ, πολυαίνετε νύμφα,

Νικασοῖ, μεγάλας ἀντὶ σαοφροσύνας·

Ἡρακλείδα παῖδα φίλαν θ’ ἱερ[άν τε γενῶσαν]

Νικασὼ Λητοῦς παρθένω[ι εἱσάμεθα]

Ἡρακλέων

Νίκωνος.

[ἡ δεῖνα Ἡρ]ακλείδα [τοῦ δεῖνος]

[θυγάτηρ — —]ρατος γ[υνά].

Εὔανδρος Φρόντωνος Ἡρακλ[ε]-

ώτης ἐτῶν ∙ λαʹ ∙ χαῖρε.

[— — — — Ἰσαγ]όρου ἐτῶν ∙ εʹ ∙ Ἡρα-

κλέων Ἰσαγό-

ρου ἐτῶν πέντε.

[— — — — — —]Κ̣ΕΔΩΝ[— — — —]

[— — — — — Ἡρ]ακλέω[ν(?)— —]

[— — — — — — — — — — — — —]

[Δ]αματρίου

[․․․․․․] Ἡ̣ρ̣ακλέ-

[ωνος — — — — —]

[Δ]ιονύσιος Ὀρθο[κλέους]

[Ἡρα]κλέων Ἀρισ[— — —]

[— — — — — — — — — —]

[ρε]ῖς θεῷ [(?)κυ]-

[ρίῳ] Ἡρακ[λεῖ]

[χαρι]στήρι[ον].

Ἀλεσάνδρα Ἀλεξάνδρα ❦

Ἀλεσάνδρῳ Ἀλεξάνδρῳ Ἡ-

ρακλέωνος τ-

ῷ πατρινεῖ καὶ πατρὶ Νεικαῖ (= Νικαιεῖ) (Mihailov)

χίαν διανενεμημ[έ]νοις, ἔτι μὴν καὶ ὑμνῳδοῖς καὶ τέ-

κτοσιν καὶ ἱεροπ[λα]τείταις καὶ Ἡρακλειασταῖς οἰ-

νοπό[σ]ιον, ...

Ἡρακλείδα[ς]

ΛΤΤ.

[Ἡρα]κλείου

[ἀστυ]νό[μου].

Θα[σίων]. | Ἡρά[κ]|λειτος.

[ἀστυνόμου]

Ἡρακλείδου

τοῦ Ἑκαταί[ου].

[Ἡρ]ακλείδας.

[Ἀπ]ολλώνιος.

Ἡρακλεί(δου?)

Ἡρακλεί(δου?)

Ἡρακλείο

ἀστυνόμου.

Θασ[ίων].

Ἡρακλει(—).

Ἡρά[κλει(τος)]. | Θα[σίω]ν.

[Θασίων. | Ἡράκ]|λ|ειτος.

[Ἡρακλ]είδης.

[ἀστυνόμου]

Ἀθηνίπ[π]ου.

[Ἡ]ρα[κλέων].

... ἐ[πειδὴ — — —]-

κος Ἡρακλείδου [— — — — — —]

[Ἀρι]σ̣τεί[δης]. | Θασ|ι̣(—). Ἡρά[κλε|ιτ(ος)].

[Θάσιον. | Φιλοκρά(της)].

Ἡράκλε[ιτος].

λέντες ὑπὲρ [— — — — — — — εἰς] Σαμοθράι-

κην Εὐξενίδ̣η̣ς̣ [— — —, — — — Ἡρ]α̣κ̣λεί-

δου, Βιάνωρ Κλειτ[οφῶντος — — — —]ΑΛΟΥ

[σταλέντες ἀπο|[σταλεὶς] ὑπὲρ — — —] εἰς Σ[α]-

[μοθράικην — — — — Ἡρακλε]ίδο[υ]

[— — — — — — — — — — — — — ἀ]π̣αγγέ[λ]-

[— — — — —] Ἡρακλείδα εἶπε[ν]·

[ἐπειδὴ Ζωΐλο]ς Ἀρίστωνος Ἐλ[ε]-

τοῦ Ἀπολ[λωνίδο]υ.

Ἡρακλείδης.

[Ἑρμεῖ κ]αὶ

[Ἡρακ]λεῖ.

Θάσιο[ν. | Π]ανφάη|[ς].

Ἡρ[άκλειτος].

Θάσιον.

Ἡρ̣α̣κ̣λ̣[ει(—)].

Θασίων.

[Ἡρακ]λ̣ε(—).

Ἀριστείδη(ς). | Θασ|ι(․ν). Ἡράκ[λε]|ιτ(ος).

Θάσιον. | Φιλοκρά(της).

Ἡράκλει(τος).

Ἡρά|κλειτο(ς). | Θα(σι․ν). | Μέγ(ων).

[Ἡρακ(λει—). Ἀριστο(κ—)].

[Ἡρ]άκλε[ιτ(ος)].

[Ἀριστο(κ—)].

Θασί|ων. Ἡράκλ|[ειτος].

Θασίω|ν. Ἡράκ|λει[τ]|ος.

Θασίω|ν. [Ἡράκλειτ]ος.

Ἡράκ|[λ]ειτος. | Θασί[ω]|ν.

Θασίων. | Ἡράκλειτο|ς.

[Ἡράκλειτος. | Θασίω|ν].

[Ἡράκλειτος. | Θασίω|ν].

Ἡράκ[λειτος. | Θασί]ων.

Θασίων.

Ἡ̣ρ̣α̣κ̣λ̣ε̣ι̣(—).

[Ἡρακλει(—)].

[Θασίων].

Ἡρακλ|ει(—).

[Θασίων].

Ἡρακλει(—).

Θασίων.

[Θα]σίων.

[Ἡρα]κ̣λ̣ε̣[ι(—)].

Θασίων. | Ἡ[ρ]άκλειτο|ς.

Θασί|ων. Ἡρ[άκλ|ειτος].

Θα[σίω|ν]. Ἡ̣ρ̣ά̣κ̣[λ|ειτ|ος].

Θασίων. Ἡράκλειτος.

[ἀστ]υνό(μου).

[Ἡρ]ακλεί(δου).

νομοῦντος.

Ἡ[ρακλ]είδου.

Αἰσχίνου.

Ἡρακλείδης.

Εὐχαρίστου.

Ἡρακλείδης.

Ἀριστίων.

Ἡρακλείδης.

[το]ῦ Νίκωνος.

[Ἡρ]ακλείδου.

τοῦ Θεαρίωνος.

[Ἡρ]ακλείδης.

〚— — — — —〛

[Ἡρακλείδης].

[ἀστυνόμο]υ

[Ἡρακλείδου]

[τοῦ Ἑκαταί]ου.

ἀστυνό[μου]

Ἡρακλείδ[ου]

τοῦ Ἑκατ[αίου].

ἀστυ[νόμου]

Ἡρακλεί[δου]

τοῦ Ἑκαταίου.

ἀστυνόμου

Ἡρακλείδου

τοῦ Ἑκαταίου.

ἀστυνόμου

Ἡρακλείδου

τοῦ Ἑκαταίου.

ἀστυνόμου

Ἡρακλείδου

τοῦ Μικρίου.

[τοῦ Μ]ήνιος.

[Ἡρακ]λέω[ν].

[θʹ καὶ ρʹ. δι]ὰ Ἡρα-

[κλέωνος] κερα-

[μέως].

[— — —].

Ἡρακλε[ίδης].

ἀστυνό(μου).

Ἡρακλεί(δου).

[το]ῦ Νίκων[ος].

[Ἡρ]ακλείδου.

[θʹ καὶ ρʹ. δι]ὰ Ἡρα-

[κλέωνος] κερα-

[μέως].

Μᾶνις Ἡρακλεῖ.

τοῦ Παιρισάδου [Ἀ]γλα[ὸ]ς

Ἡρακλείδου Διονύσωι.

Ψυχαρίων Σόγου ἐπὶ τῶν λόγων, Ψ[υ]-

[χα]ρίων Ἡρακλ[εί]δα, Λάζενος Ἐν[— —]

[— —], Βαδά[κ]ης Μενεστρ(άτου), Φαδίναμ-

[—]π[—] ὁ ἐπὶ τ— — Παιρισάδους. οσ-

α̣δ[— —] Ἡρακλ(είδης) Χο(φάρνου?), Διαγ(όρας) Μακαρ(ίου),

[Ἀ]ρι[σ]τ[ίω]ν Πανκλ[έους], Τιτίους Μύρ(ωνος),

[ἀγαθῆι τύχηι].

[τὸν] ἀφ’ Ἡρακλέου[ς] καὶ Εὐμόλ-

π̣ο̣υ τοῦ Ποσειδῶνος καὶ ἀπὸ

καὶ ἱππέα Ῥωμαίων Αὐρ(ήλιος) ∙ Κέλσος βʹ

νεώτερος Ἡρακλεώτης τὸν

εὐεργέτην ἐν τῷ ∙ ϛμφʹ ἔτε[ι]

Ἰο[ύλ]ιος Τελεσεῖνο[ς]

[Ἡρακ]λ[εώ]της τοῦ Πόν-

[του κα]ὶ νεωκόρου τὸν

[ρ]ήσεω[ς], συνεπινευσάντων δὲ

καὶ τῶν κληρονόμων μου Ἡρα-

κλείδου καὶ Ἑλικωνιάδος,

συνε[πιτ]ροπευούσης δὲ καὶ τῆ[ς]

Πασίων βʹ θιεσεῖται·

Στράτων Ἡρακλείδο[υ],

Ἡρακλείδης βʹ, Ἀρίσ̣των

Καλοῦ, Μακάριος Τειμο-

Εὑρήμων τῶν

Ἡρακλείδου.

α ἱερέα Μύρωνα καὶ συναγω-

γὸν Ἡρακλείδην Ἀγαθοῦ

κ̣αὶ φιλά[γ]αθον Ἱλαρίω[να]

τέρα Ἀντισθένην

Ἡρακλείδου, Λεί-

μανον συναγ(ωγόν), Ἀ-

ταίρου καὶ Λεύκιος καὶ

Ἡρακλεόδωρος υἱοὶ

καὶ Στρατονίκη θυγάτηρ,

Ἱπποκράτη

Ἡρακλείδεω.

Μυρσίνη

Ἡρακλεῶτις.

Παιρίσαλος Ἡρακλείδου

καὶ γυνὴ Ἄμιν Ἄμμιον χαίρετε.