ας

Διόνης̣(?).

Διονύσιος.

Χενε․․ις(?)

Δῖος.

Δῖος plutôt que Βίος.

Διονύσιος.

Π̣ί̣(?)λινος

[Διο]νυσ[ίο]υ

Μακέ[δ]-

Διονύσιος Μοσ-

χίωνος ὁ κ[α]ὶ

Μοσχ[ί]ων Διο-

νυσίου Ἡρα-

Ἡρῴδης

Διονυσίου

Ἀμμωνίου

Διονύσιος Φιλοξήνου Φιλοξένου ὑπερέτης.

[ἰ]δ[ὼν] ἐθαύ[μασα]

(ἔτους) γʹ Διοκλητιανοῦ.

Διονυσόδωρος.

Ὑλα․ησ․ολβ․σ̣ιος̣ ε̣ἰ̣δ̣ών.

Διονύ[σιος].

Διονῦ[ς]

Δα․․․ρου

Διονύσιος.

Ἀντιλ[έ]ων

Διονυσο[δώρ]ου.

Διονύσι[ος].

Δ[ιόδ]ωρος ἑματημ․․․(?)

τὸ προσκύνεμα προσκύνημα

Διο̣σ̣φια̣ριου(?)

Διονυσό-

δωρος Νίκω-

ἱστόρησα

(ἔτους) ιβʹ Διοκλητιανοῦ

(?)ιου καὶ ω․․․-

Διονύσιο[ς]

Μεγά[λ]ου

τὸ προσκοί-

νυμα προσκύνημα Διόσ-

κορος ἱερο(—)

Διονύ-

σιος

Διονύσιος

Μασσαλιήτης

Διοσκουρίδης

Διονυσιάδ[ο]υ

ἥκω.

Διοσκουρίδ[ης]

καὶ Διο[κλῆς(?)]

Μασων[ιου(?)].

Διομέδων

Ἀριστίππου.

Διονυσία

Ἡρακλειώτης.

Διοφάνης Νει-

κομηδεὺς

Ἐπιγόνου

Δ[ι]ον[υσ]ίου(?).

Θεοδόσιος ῥήτωρ καὶ

Διονῦς καὶ Ταικυς

α․․τατοι πάντες

Διον[ύ]-

σ[ιος]

δημα

Διονῦς

Σωσί-

Διόδωρ-

ος Ψαφών.

Θε[οδ]όσιος ῥήτωρ καὶ Διονῦς Διονύσ(ιος)?

Διονύσιος Μενίππου Στρατονικεύς.

Διοκλῆς.

Διονύσιος

Μαρκιανός.

Θεμίσων,

Διογένης

Ἀφροδει-

Διόφα[ν]τος.

Θεόκριτος Ἀρίστωνος,

Διονύσιος Ταρσεύ,

Πτο̣λ̣[λ]ᾶς,

Διονύσιος.

Διόδοτος

ἔγραψα.

ν․․․․

☩ Διο․․․-

․ορσ․․․․ Διο[σκ]ορο[ς]?

Διονυσ[ίω]ν

․․․․․․

Διον[ύσ]ιος.

Διονύσιος

εὐτυχῶς.

․․․ος

Διο-

δώ-

Διονύσιος Ῥόδων.

Διοκ[λῆς]

γραμ|μα|τι|κὸς

Διονύσιος ἥκω.

Διονύσιος

Π̣η̣λουσιώτης.

Πλῆνις,

Διόσκορος.

Διογένης ἰστατιώναρις στατιώναρις ἱστόρησα (ἔτους) γʹ, Τυ[βὶ] δʹ.

Διό[σ]κο[υρ]ος, ἀρχιερεὺς Θηβαΐδος,

Ἑρμοπολίτης, Αἰλιανοῦ παῖς, εἰδὼν ἐθαύμασεν.

βάριον

Διονυ[σίου].

Διονύσι-

ος ἥκω.

Ἀσκληπηᾶς

Διονυσίου

ὑπὲρ αὐτοῦ

σοιχε․․αθαοσ․․ψε,

ἔτους Διοκλητιανοῦ

(ἔτους) νθʹ, Με(σορὶ) Με(χεὶρ)? ιδʹ,

Διονύσιο[ς]

παῖς(?) Ἀ[πολλ]ωνίου.

Διονύσιος Γ․․․․․

․․․․․․․υψασ̣α̣ν̣.

Διόσκορος

Νη․ίωνος δυνα․μο․-

Διονύσι-

ος ἔνταδε ἔνθαδε

Διοσκόρου

καὶ Κλωδίου

Διονύσ-

ιος κα̣ὶ̣ Μ̣ε̣ί̣-

Τ̣ε̣χωσ̣ο̣μ̣α̣ιονυσις(?) Παχώμις· Διονὺς?.

κυρία μου ἔγραψ[ε].

Σωτὴρ, Διονύσιος,

Ἄνθεμος.

Πισίδης,

Διοκλῆς

κύων

Διονύσιος ἱστόρησα.

Αἴλιος Διονύσιος καὶ Λάμπων φιλόσοφος εἴδομεν.

Διοσκοράμμων εἶδον

τὴν μανίαν κ(αὶ) ἐθαύμασα.

Σερῆνος

Διονυσίου

Εμ̣α̣υσ̣․․

Διοκλῆ[ς]

κύων.

Διοσκο[υ]-

ρίδ[ης]

Διο[νυ]σίου κα̣τ․-

․ιω․․․ησι․․․κ

Διο-

κλ-

ραπίωνος,

καὶ Δίου, καὶ ἰδίων.

Διοκλῆς.

Διοκ-

λῆς

Διο-

κλῆς

Διοσκο-

υρ[ίδ]ης.

Διο-

[νύσ]-

Διονύσιος

Ἀριστο-

Διό[σ]κορος ἰστόρησα.

Δῖος.

Νάρκισσος [Διοσ]-

πολίτ(ης) μεγάλ(ης)

Διονύσιος,

Ἡρα[κλ]ίδης,

Διόδωρος.

Διο[σ]κουρίδης.

Διονύσιος

Ἰάσωνος

Ἀπολλωνίδη[ς Δι]ο[σ]κου-

ρίδου ἧκε.

μ․․․

․․․ Δῖος.

Διο[ν]ύσιος [Ἀσ]-

κληπιάδου [Ἀθη]-

Διομέ[δων]

Ἀριστίππ[ου]

Λυσίας

Διονυσίου.

Διονύσιος.

Διονυσάριον Σαραπίωνος

ἄλυπε φιλάνθρωπε φιλότ-

Διόσκορος ὡς (ἐτῶν) κ̣θʹ.

Διονυσάρ̣ι̣ν̣ (ἐτῶν) ζʹ.

τιμαλφῶν τὰν σὰν εὐλίβανον θυμέλαν,

θῆκε Ἁλικα[ρ]ν[α]σσεὺς Διονύσιος ΕΔ— — — — —

ὄφρα καὶ ἐσσομ[έ]νοις τοῦτ’ ἐς [ἄ]ποψ[ιν ἔοι(?)]

Διονυσάριν φιλότεκνος

ὡς (ἐτῶν) λβʹ Ἁ̣θ̣ὺρ δʹ.