βίῳ προτελευτήσαν-

τι Αὐρ. Διονυσίῳ ἱερα-

σαμένῳ καὶ ναυαρχή-

[ἑαυτῷ καὶ τῇ γυναικὶ — — — καὶ] Μάρκῳ τῷ υἱῷ καὶ τοῖς ἐκγόνοις

[— — — — — — — — — — — — — — —]ω Διοφάντῳ προαποθανοῦσι.

[χαίρετ]ε. ❦

Αὐρήλιοι Διοκλιανοὶ

Ἀρχέλαος καὶ Ἀσκληπιόδοτος

ἔθηκα τὴν [σ]ορὸν ἐμαυτῷ καὶ τῇ συ-

νβίῳ μου Αὐρηλίᾳ Διογενείῃ

καὶ τῇ θυγατρί μου Αὐρηλίᾳ Βα-

Αὐρ. Μαρκιανὸ[ς κ]ατεσκεύασα τὴν προγονικήν μου

πύελον ἐμαυτῷ κ̣ὲ̣ [τέκ]ν̣ο̣ι̣ς̣ [κὲ τῇ π]α̣ρ̣ηκούσῃ μου συνβίῳ Δι-

ονυσιάδι· βούλομε δὲ μετὰ τὸ κατατεθῆνε τοὺς προγεγραμμένους μηδίνα τεθῆνε·

εἰ δέ τις τολμήσει ἐπανῦξε τὴν σορόν, δώσει τῇ πόλι προσ-

[στέφανον ἀ]ν̣αγγεῖλαι τὸν ἀγωνο-

[θέταν Διονυ]σίοις ἐν τῶι θεάτρωι·

[ὅπως δὲ καὶ πρ]όξενος γένηται, τοὺς

Ζωπυρίων Μεσσανίου Πολ(ιατήας)

Ἀρίστων Διονυσίου Ποττ̣ωι(—)

Κρατῖνος Ζωΐλου Ποττωι(—)

Διονύσιος Πυθᾶ Παρτε(—)

Ἀπολλώνιος Θεομνάστου Ὀλιδν(ήας)(?)

προφήτας Ἀθαναίων Ἀπολλοφάνε(ιος),

νομοφύλακες Ἵππων Διονυσίου,

Ἀθηνοκλῆς Μηνοδώρου, Ζωτίχος

Ἀθαναίωνος· αἰσιμνῶντες

μῆνα Διονύσιον ἐστεφάνωσαν

ἁγεμόνα βουλᾶς Διονύσιον

Διονυσίου Πολητήας·

Νικίας Μενίσκου Καλλιχορεατ(ήας),

Προμαθίων Προμαθίωνος Σειρο(—),

Παπίας Διογνήτου Ἀτθίδος,

Ἀθαναίων Ἀσκλαπιοδώρου,

Θεάφιλος Διονυσίου Ἀσωποδω(ρήας),

Δαμᾶς Μηνοδότου.

Ἀντιφίλου τοῦ Θεγείτου

Διονύσιος Ἀμυνάδα

Σωσιγένης Σωσιγένειος

Διότιμος Διονυσίου

Ἑστίαι.

[ἀπὸ τᾶ]ς μνᾶς ϹΙΙ𐅛𐅛 1 dr. 2 ob. 4 ch.· ἱερεῖ θεῶν Σαμοθραικίων

[ἀπὸ τ]ᾶς μνᾶς ϹϹϹΙΙ· ἱερεῖ Διὸς Βουλαίου ἀπὸ τᾶς

[καρυκ]είας ϹϹΤΙ· τοῦ δὲ λοιποῦ τὸ ἥμισον τοῦ Μα-

[ἐν] τῶι Πεταγειτνίωι μηνὶ πρὸ τᾶς δε[κάτας],

[τὸ δ]ὲ ἥμισσον ἐν τῶι Διονυσίωι πρὸ [τᾶς δεκά]-

[τα]ς. ἐπ[εὶ] δέ κα τὰν τιμὰν πᾶσαν κα[ταβά]-

Τιμοκλεῦς, Ξ̣ε̣νότιμος̣ [Κ]ρ̣[ά]τευς, Καλ̣λ̣ικράτης Ἀριστ̣[ο]-

π̣άππου̣, Νικαγόρ̣[α]ς Δ̣ιογέν̣ου̣, Ν[ι]κόμαχος βʹ τοῦ Ἀνα[ξί]-

[λ]α, Ἀντίγονος Ἀ̣ν̣τά̣ν̣δρ̣ου, Κα̣λλικράτης Χαριστί̣[ου],

Θεόπομπος

Διονυσίου.

Ἀπολλᾶς Διονυσίου.

Διονύσιε Διονυσίου χαῖρε.

Διονύσιος οἰκονόμος Χαλχηδονίων Καλχηδονίων καὶ ἡ

γυνὴ αὐτοῦ Εὐτυχία ζῶντες ἑαυτοῖς

Διονύσιος

Εὐφρονίου.

Διον(ύσιος).

Ἡράκ(λειος).

Δῖος.

Βενδ(ίδειος).

Τ(ίτον) Αἴλιον Δέουαν

Αἰλία Διοτείμα

ἡ κρατίστη

ος Οὐλπίου

Διογένου

δοῦλος

Μυρίννα ❦ Μέμνον[ι τῷ ἀνδρὶ καὶ]

Διοτείμη ❦ καὶ Χρύσιον κ̣[αὶ — — —]

αἱ θυγατέρες ❦ πατρὶ μνή-

❦ οἱαυτῷ ἑαυτῷ Διο[φά]νης τεῦξεν σορὸν ἠ̣[δ’] ἀλόχῳ ᾗ, ❦

Ἴᾳ, Ἰουλιανοῖο καὶ Ἀλκίππης θυγατρὶ καλῇ,

Διοφάνης υἱὸς Διογένους Λίλλας τε φερίστης·

μνήμην ἀνθρώποισι καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι.

μεν̣ πατε̣[— — — — — — — — —]

Διοτει[μ— — — — — — — — — —]

προεν̣ε̣υ̣[— — — — — — — — — —]

παρήγορε, σύνγαμε

σέμνέ, / Διονύσιε, / ἐν τά-

χι μ’ ἔλιπες· κὲ οὐδέν /

Φίρμος Π. Αἰλίῳ

Διογένει υἱῷ

μνήμης χάριν

Αὐρ. Κυριωτὴ ἡ σύνβιος

καὶ Αὐρ. Διογένης ὁ υἱὸς

σὺν τοῖς ἀδελφοῖς καὶ

Αὐρήλιοι Δημήτριος,

ΤΙΙθυνης, Διογένης.

Ἀλέξανδρος [καὶ Διο]-

γένης Διογένει

τῷ πατρὶ μνήμης

Δημὼ Διογένῃ Διογένι?

καὶ Τίτθᾳ γονεῦσι

Διοκλῆς

Δημο[φ]ῶντος

Διοκλῖ Διοκλεῖ τῷ υἱῷ.

Διοφάνης καὶ Λυκομήδης

οἱ υἱοὶ τῷ πατρὶ Διοφάνῃ Διοφάνει

καὶ Εἰουλίᾳ μητρὶ ζῶσιν

καὶ Διοφάνης ὁ καὶ Βάρβα-

ρος μνήμης χάριν.

Διόφαντος

Ἀριστομήδου

Δομίτιος Δι-

ομήδου ζῶν

καὶ φρονῶν ἑ-

Διονύσιος καὶ

Ἡγη̣σ[ίας τῶ]ι̣ π̣-

Ἀλέξανδρος

[Δ]ιοφάνου̣.

Διὸς

Σωτῆρος

Διὸ[ς]

Σωτ[ῆ]-

[Διὸς]

Σωτῆ̣[ρος]

[Φλ]ά̣β̣ιος Ἰουουεντιαν[ὸς]

Δ̣ιονύσιος

[τὸ]ν̣ ἑ̣αυτοῦ κη̣δεσ[τήν].

ἄ̣ρ̣χοντα καὶ ἱερέα καὶ ἀγωνοθέτην

τοῦ Ὀλυμπίου Διὸς

[Αὐ]ρηλία Αὐγιανὴ Χρυσίον

ἱερέα καὶ ἀγωνοθέτην

Διὸς Ὀλυμπίου καὶ ἀγω-

νοθέτην τῶν μεγάλων

σάμενον καὶ εἱς τὴν ἀγορὰν

Λούκιον Αὐρήλιον Διογενιανὸν

Καλλικλέα

ὁ δὶς πρῶτος ἄρχων

[κ]αὶ ἱερεὺς Διὸς τοῦ Ὀλυνπίου

Μέμμιος Σατορνεῖνος

καὶ πρῶτον ἄρχοντα καὶ ἱερέα

καὶ ἀγωνοθέτην Διὸς Ὀλυμπίου

καὶ πατέρα δὶς χειλιάρχου

ἄρχοντα καὶ ἱερεα καὶ ἀγωνο-

θέ[την Διὸς Ὀλυμπίου, ἀγο]-

ραν[ομήσαντα — — — Namen —]

[— — — — —]Α[— — —]

[φυλῆς Διονυσιά]δο[ς]

[— — — — — —]

ἄρχοντα καὶ ἱερέα καὶ ἀγωνοθέτην

[Διὸς] Ὀλυμπίου καὶ ἀγωνοθέτην τῶν

[μεγ]άλω[ν] Αὐγουστείων πενταετηρι-

[καὶ ἱ]ερέα καὶ ἀγωνοθέτην τοῦ

[Ὀλυ]μπίου Διὸς καὶ ἀγωνοθέτην

[Σωτ]ῆρος Ἀσκληπιοῦ, ἀγορανο-

χῶς πρῶτον ἄρχοντα καὶ ἱερέα καὶ

ἀγωνοθέτην Διὸς Ὀλυμπίου Λ.

Αὐρήλιον Διογενιανὸν

Καλλικλέα

Κλ. Λουκιλλιανός

φυλ(ῆς) Διονυσιάδος

Κα[λπ]ουρνιανὸς Χρυσιανός

φυλῆς Προυσιάδος

Διογενιανὸς Καλλικλε-

ανὸς Μαρκιανός

[πάν]τα̣ καὶ̣ π̣ρῶτον ἄ̣ρ[χ]ο̣ντα καὶ ἱε̣[ρέα]

[καὶ ἀγω]νοθέ̣τ̣ην τοῦ Ὀλυμπίου Διός,

[ἀγων]οθέτην, ἀγορανομήσαντ[α]

[Ἑ]λλήνων καὶ πρῶτον ἄρ[χο]ντα τῆς πατρίδο[ς]

καὶ ἱερέα καὶ ἀγωνοθέτην Δι[ὸς Ὀλυμπίου, ἐ]-

π̣ιδόντα καὶ διαδόσεις πολλὰς πολλάκι[ς],

ἄρχοντα, ἱερέα, ἀγωνοθέτην

Διὸς Ὀλυμπίου, δεκάπρωτον,

κοινόβουλον διὰ βίου,

Μακρεῖνος Φιλίππου

Δίον Ἴω[ν]ος

[φυλῆς] Φαυστεινιανῆς

[— — — — — —]

[φυλῆς] Διονυ[σιάδος]

[— — — — — —]

γράμμα παρ’ εὐύδρου νάμασιν Ἀσκανίης·

κλαῦσε δὲ μιν Νίκαια· πατὴρ δ’ ἐπί οἱ Διομήδης

λάινον ὑψιφαῆ τόνδ’ ἀνέτεινε τάφον,

Αὐρήλιο[ι Πο]ντικιαν[ὸς]

Διονύσιος, Ποντικιαν[ὸς]

Ζήνων, Ποντικιανὸς

Ἀλέξανδρος Αὐρηλίοι[ς]

Διονυσιανῷ Ποντικῷ

κὲ Χρυσιπιανῇ Κλεοπάτρᾳ

Διογένης κὲ

Λούκιος Φιλου-

π[άντων] / π[λε]ίαν

γὰ[ρ ταύτην Διὸς ἠέξησέ μιν αὐτόν / μειλιχίη — — —].

σοί, Διόνυσε,

Δίων ζωὸς μετ̣ὰ̣

ἀγαθῇ τύχῃ· Ἄλκιμος Οὐλπίου Διογένου δοῦλος Διὶ Βροντῶντι.

Διονύσιος Ἀπο-

λωνίου Λευκίδι

[καὶ ἐπιστάτην] τῶν ἔργων κατὰ τὸ τοῦ κυρίου Αὐτοκράτορος ἀπόκριμα

[καὶ φύλαρχον τῆς φυλῆς] Διονυσιάδος [ ].

[καὶ τιμηθέντα ὑπὸ φυλῆς] Διονυσιάδος [ ].

Ἄμμιον Διογένῃ, v χαῖρε.

πρῶτον ἄρχοντα καὶ ἱερέα

καὶ ἀγωνοθέτην Διὸς Ὀλυμπίου,

οἱ τῆς ὁμονοίας εἰς τὴν ἀρχὴν

Κόρινθος

φυλῆς Διονυσιάδος

Μ. Δομίτιος Εὐπόριστος

Πομπήιος Ἴλαρος

Μ. Αὐρ. Διογενιανὸς

Ἀλέξανδρος

φυλῆς Ἰουλιανῆς

Μ. Δομίτιος Διοφάντου

Μ. Αὐρ. Μοσχιανὸς

Ἀσκληπιόδοτος

[Μ. Α]ὐρηλ. Διονύσιος.

ἄρχο[ντα καὶ ἱερέα καὶ ἀγωνο]θέτην

[Διὸς Ὀλυμπίου]

ἐπιδ[όντα διαδόσεις τῇ πατ]ρίδι

[— — — — — — — — —]ων

[φυλῆς Διον]υ̣σιάδος

[— — — — — — — — —]νος

δὶς ἄρχοντα καὶ πρῶτον ἄρχοντα καὶ ἱερέα

καὶ ἀγωνοθέτην Διὸς Ὀλυμπίου καὶ τιμητὴν

καὶ δεκάπρωτον καὶ κοινόβουλον διὰ βίου

Νεικήφορος

φυλῆς Διονυσιάδος

Δομίτιος Πρεῖσκος

πρῶτον ἄρχοντα καὶ ἱερέα καὶ

[ἀ]γωνοθέτην Διὸς Ὀλυμπίου

καὶ κοινόβουλον διὰ βίου καὶ

Αὐρηλ. Ἰουλιανός

φυλῆς Διονυσιάδος

Δομίτιος Φωκίων

πρῶτον ἄρχοντα ἀποδεδειγμένον

εἰς τοὐπιὸν καὶ ἱερέα Διὸς Ὀλυμπίου

καὶ δὶς ἀγωνοθέτην, ἀγορανομήσαντα

Αὐρ. Τροφιμιανὸς Ἀρτεμίδωρος

φυλῆς Διονυσιάδος

Αὐρηλι. Αὐρηλιανὸς

ἀποδεδειγμένον πρῶτον ἄρχοντα

καὶ ἱερέα καὶ ἀγωνοθέτην Διὸς

Ὀλυμπίου, οἱ τῆς ὁμονοίας εἰς τ[ὴν]

Δομὶτιος Αἴλιος Σόφος

φυλῆς Διονυσιάδος

Τιμοκράτης Χρυσίωνος

Ἀντωνῖνος Χρυσίππου

Διομήδης Τιμοκράτου[ς]

φυλῆς Μεγαρίδος

ἔ̣δ̣οξε τῶι δήμωι· Ἕρμων̣

Δ̣ι̣ο̣ν̣υσοδώρου συνεγράψ̣α̣-

το· ἐπειδ̣ὴ Καλλιππί̣δας̣

Μῆτρις [Κ]αλλικράτου[ς]

Διονύ̣σιος Ἀρχίππου

Λάμαχ[ο]ς̣ [Χ]ορ[ηγίωνος]

[Π]οσειδώνιος Μειδ̣[ίου]

Διόφαντος Εὐλαμπίχου

Ἀγ[ελί]δ̣ας Βαβυττου

Δημόστρατος Προμηθίωνος

[β]ουλῆς ἐπιστ[ατ]εύοντος Διονυσίο[υ]

[τ]οῦ Ἀρχίππου vac. γραμματεύοντος

Διονύ̣[σιος ?]

Διονυσοδώρου

τοῦ Θεαρίωνος

Διογένεος μνῆμα το͂ Ἀθηναγόρεω

Δαΐσκος Διονυσίοˉ

Νάννα

Διονύσοιο

Στρατοκλῆς

Διονύσοιο

μεγάλωι

Πύθης Διονυσίου

στρατηγῶν

[— — —]ΠΙ․Η [Διο]π̣ί̣[θ]η̣?

[Διο]π̣ί̣θ̣ο̣υ̣

χ̣α̣ῖ̣ρ̣ε̣

Δ̣ι̣ο̣π̣ί̣θ̣η̣

Δ̣ι̣ο̣π̣[ίθ]ο̣υ̣

χ̣α̣ῖ̣ρ̣ε

ἐκτέρισαν δέ με παιδὸς ἐ-

μοῦ Διονυσίου υἱοί, vac.

οὓς τοὐμὸν μίμνοι γῆρα̣[ς]

[— — — — ὑ]ποβρύχιος κεῖ-

[— —ται Διο]νυσίου υἱός vac.

[— — —]Ν Καλλίππου

[Δι]ογένη̣ [τὸν]

[φι]λ̣όϲοφο[ν ὁ δῆμ]-

θραδάτου Εὐεργέτου ἔτους αξρʹ

μηνὸς Δίου· ἔδοξεν φράτορσιν· Δάιπ-

ος Κρίτωνος ἱερατεύων εἶπεν· ἐ-

καὶ ἀναθεῖναι αὐτὴν πρὸς τῶι τοῦ

Διὸς Ποαρινοῦ ἱερῶι.

Σέξτον Οὐείβιο[ν]

Διογένην αʹ πρῶτον ἄρ[χοντα]

ἄρχοντες ἀνέστ[ησαν]

καὶ Ἰούλιος

καὶ Διογένης

Δαμᾷ τῷ πα-

Μαρυλλεῖνα Πακωνία Φλ.(?)

Τιβερίῳ Διογένει ἀνδρὶ φίλῳ

μνήμης χάριν ἀνέστησα. ❦

Γερμανικῶι καὶ τῶι

δήμωι Διονύσιος

Διονυσίου, φύσει δὲ

Ἄπφου, ἀγορανόμος

[μαίων καὶ τοῦ δήμου Ἀμα]στριανῶν Λονγιδιανὸς Ῥούφου ἐφηβαρχήσας τῷ ζοσʹ ἔτ[ει]

[— — — — — —]νον Διονυσίου τῇ πατρίδι τὸν δῆμον κατασκευάσας σὺ-

[ν τῷ βωμῷ(?) — — —]

ὑπὲρ φυλῆς

Διοσκουριάδος

ἀγαθῆι [τύχηι]·

Διονύσω[ι ὁ δεῖνα?]

Ἀγαθοκ[λέους(?)]

ἐνθάδε τέθαπται Δαμόσστρα-

τος Δαμόστρατος Δειονυσείου Διονυσίου ἐτῶν ξʹ

καὶ Παρθαίνος Παρθένος Δαμοσστρά-

ἔτους απρʹ, μηνὸς Δίου· Σιμισσι-

μει καὶ τούτου γυνὴ Σιμιοκενίς, θυγά-

Χρήστη Διονυσί[ου]

κατέστησα τὴν [πύ]-

[ε]λον ἑαυτῇ καὶ τ[ῷ ἀν]-

δρί μου Αὐρ. Διονυσί[ῳ].

νιος καὶ Παπίας

πατρὶ Διογέ-

νῃ καὶ μητρὶ

ἐνθάδε νεικήσας κεῖμαι Διόδωρος

ὁ τλήμων· / ἀντίπαλον ῥήξας

νομικός, ἱερεὺς

Διὸς Ἐπικαρπί-

ου ἔ(τους) ρμζʹ, μ(ηνὸ)ς ηʹ,

[Δ]ιοκλῆς καὶ Ἀλέ-

ξανδρος Κλαύδι-

[— —]ος.

Διονύσιος

Στρατίου

πολειτίαν πολειτευσάμενος ἐνδόξως ἐνδωξος ζήισας ζήσας κοσμίως ἔτη ξεʹ.

Αὐρ(ηλία) Διονυσιανὴ Τρυφῶσα γυνὰ δαὶ δὲ Ἡρακλείδου νεωτέρου ζήσασα κοσ-

%⁸¹μίως ἔτη κεʹ. χαῖρε.

Αὐρ(ήλιος) Τρυφω[ν]ῖνος Διονυσίου ζή[σας] κοσμίως

ἔτη —ʹ. χαῖρε.

χαῖρε·

Μ(ᾶρκος) Οὔλπιος Διονύσιος

ἐτῶν νεʹ, χαῖρε·

Διονύσιος Δη-

μύλου ἐτῶν ξʹ, χαῖρε·