[νικ]έων καὶ πολέμου μνῆμα τόδε ἀθάνατον.

[․․]․[․]ις ὅδε Ἁρπάγο υἱὸς ἀριστεύσας τὰ ἅπαντα

[χε]ρσὶ πάλην Λυκίων τῶν τότ’ ἐν ἡλικίαι.

Σιδῆτις

Σωτήριχος Ἁρπάλου

Σελευκεύς.

Πεδατένδας γʹ (δραχμὰς) ρʹ

Ἅρπα̣λος Μαυσόλου Μαυσώλου τοῦ Ἁρπάλου [(δραχμὰς) ρʹ]

Λυσίμαχος Ἱππολόχου τοῦ Σαρπηδόν[ος (δραχμὰς) ρʹ]

[μ]αχίδης, Φιλόκυρος Ἀπολλωνίου ∙ βʹ ∙ τοῦ Συμμάσιος, Εἰρη-

ναῖος Ἀρτείμου, Πομπῆϊος Ἁρπάλου τοῦ καὶ Κάρπου· ἐν δὲ τῇ

μέσῃ κλείνῃ Ἀπολλώνιος καὶ Ζωτικός, Ἐπαφρόδειτος ∙ γʹ ∙

[νεπείμιος? κ]αθ’ υἱοθεσί-

[αν δὲ Μάσου(?) (δραχμὰς) ρʹ. Ἅ]ρπα%⁸⁰-

[λος] Ἀν̣[δρέου καὶ ὑπ]ὲ[ρ τῶν?]

[Ἀ]τ̣τάλου φ(υλῆς) Ἡ(λιάδος) (δραχμὰς) ρʹ. Ἀνδρέα̣[ς]

[Ἁ]ρπάλου (δραχμὰς) ρʹ. Ζήνων

[Εὐδί?]κου φ(υλῆς) Ἡ(λιάδος) (δραχμὰς) ρʹ. Λαμίσ-

Αὐρ(ήλιος) Ἅρπαλος ὁ καὶ Ἑρ-

μαῖος Ἀπολλωνίου

[Ἀ]θηνὼ Ἀθηναίου

Ἁρπάλῳ, σ[υμβί]ου

Διονυσίου

Γάι Ἰούλιε, Γα-

ίου Ἰουλίου Ἁρ-

παστοῦ υἱέ, Φ-

αβία, Θολόμαι,

αιος, Δαμίω-

ν, Ἅρπαλος ο

[․․․․․]ις

Αὐτοκράτορος, Χοίαχ ϛʹ·

Στοτουήτιος Ἁρπαήσιος ἀνέθηκεν

τοῖς Διοσκόροις ὑπὲρ αὑτοῦ ἐ̣π’ ἀγαθῶι.

— — — — —

Ἁρπαῆσις

Κέρσος.

Ἁρπαῆσις.

[δε]λφοῖς Ταπιώμιος

— — — καὶ Ἁρπαήτι

καὶ Ταρῆσις καὶ Ταπιῶμις

Ἁρπάλου εἰμὶ τάφος. —— τίνος Ἁρπάλου; —— Ἅρπαλον ἴσθι

δαιδαλέης σοφίης τὸν πολυτεχνότατον. ——

μολπῇ θελγομένας ἦγον ἄνευ καμάτων.

—— ἴσθι καὶ Ἁρπάλου υἱὸν Ἀχιλλέα κείμενον ὧδε,

κοινὴ δ’ ἀμφοτέρους ἀμφεκάλυψε σορός.

Αὐτοκράτορος, Χοίαχ ϛʹ·

Στοτουήτιος Ἁρπαήσιος ἀνέθηκεν

τοῖς Διοσκόροις ὑπὲρ αὑτοῦ ἐ̣π’ ἀγαθῶι.

Κασμαζετφρις(?),

Παῆς Ἁρπαῆκις,

Ἁρπῆκις Παῆς,

Ἁρπαῆσις Ἀμμωνίου ἀπὸ Φαρεμω ἐποίησε εὐσεβίας χάριν ἐπ’ ἀγαθῶι,

(ἔτους) ηʹ Σεουήρου καὶ Ἀντωνίνου Καισάρων τῶν κυρίου(!) Παῶνι κ̣ʹ.

Ἁρπαῆσις Ἀμμωνίου ἀπὸ Φαρεμω ἐποίησεν εὐχαριστίας χάριν ἐπ’ ἀγαθῶι̣.

Ἀμμώνιος

Ἑρμεῖ· Ἁρπακᾶ[ς]

Πανὶ καὶ [— — —].

Ἁρπαῆσις Π̣-

ετεόρου̣, (ἐτῶν) ια̣ʹ.

Ἅρπαλος ἥκωι πρὸς τὴν

κυρίαν Ἶσιν σὺν

Ἁρπαῆσις Ἀμμωνίου ἀπὸ Φαρεμω ἐποίησεν εὐχαριστίας χάριν, ἐπ’ ἀγαθῶι̣.

Ἁρπαῆσις Ἀμμωνίου ἀπὸ Φαρεμω ἐποίησε εὐσεβίας χάριν, ἐπ’ ἀγαθῷι,

(ἔτους) ηʹ Σεουήρου καὶ Ἀντωνίνου Καισάρων τῶν κυρίου(!), Παῶνι κ̣ʹ.

Πουὼν ϛʹ Ἁρπαῆ-

σις ἀνέθ[η]κεν τῷ

Ἁρπάχτῃ Ἀθηνοδώρου λυχνίας παστῆς(?) (δραχμαὶ) ρκʹ.

Μενοῦθος Ἁρπάλου

εἰς Θῦνιν τοῦ Ἑρμο-

(ἔτους) ϛʹ, Παχὼν κζʹ, Ἁρπάλου τοῦ Ἀρσάμου ἰλ(άρχου).

Ἅρπαλος

τέκτων

Δαΐμαχος

Ἁρπά[η]σις Φε․․․․

Πνυταγ[ό]-

Ἁρπάησις Λ̣ω̣․․․ης̣ ․ε․․․․ες

η̣μεσ̣υ̣φ̣ις.

μα Πετεχνοῦμις

Ἁρπαῆσις.

τὸ προσκύεινη(μα) προσκύνημα Δημήτριος

Ἁρπαῆσις.

τὸ προσκύνημα

Ἁρπαῆσις

Πουοριείου

Ἁρπαῆς Ψεμμώνθου.

Χεναμ̣ῦ-

ς Ἁρπα̣ή-

σι(ος), (ἐτῶν) ξηʹ.

Ἁρπαῆσι

Χόμ̣ος,

χνοῦβις

Ἁρπαῆσις,

(ἐτῶν) πʹ.

Μεσοῆ̣[ρ]ις Ἁρπ̣α.

․ΛΕ— — — — —Λ— —

Ϲ— —ΜΛ— —Ι— —Ε̣— —L.

Ἀρπ̣α̣ῆσις ΙΙΦΕΡ

— —ΡΙ— —ΗϹΧ— —Ν— —

Ἐλένη̣

Ἁρπαῇ-

σις, (ἐτῶν) ․ʹ.

Ἁρπαῆσις Π̣-

ετεόρου̣, (ἐτῶν) ιαʹ.

Ἁρπαγάθης Ἀπολλωνίδου, Σένθω̣ρ(?) κα[ὶ τῆς] μ̣ητρὸς αὐτοῦ.

[τὸ προσκύ]νημα Ἁρ̣παήσιος [— — —]

[— — —] Ψενεσούχ̣ιος [— — —]

Ἀρ̣π̣άλη(?) με ἀνέθηκε.

Ἁρπάλου εἰμὶ τάφος. —— τίνος Ἁρπάλου ; —— Ἅρπαλον ἴ|σθι

Δαιδαλέης σοφίης τὸν πολυτεχνότατον. ——

μολπῇ θελγομένας ἦγον ἄνευ καμάτων.

—— ἴσθι καὶ Ἁρπάλου υἱὸν Ἀχιλλέα κείμενον ὧδε,

κοινὴ δ’ ἀμφοτέρους ἀμφεκάλυψε σορός.