Πῖσα.

Μ(ᾶρκος) ∙ Ἀντώνιος Πισανοῦ

υἱὸς Ἀλεξίων ὁ ἀρχιερεὺς

Ἵππῳ νικήσαντα Θεόπροπον ἔστεφε Πῖσα,

εὐπατρίδην Ῥόδιον, συνκλητικῶν γενετῆρα.

πρῶτος ἐγὼ Τρώων Πισάτιδος ἔρνει ἐλαίας

στεφθεὶς καρύχθην, τοὔνομ’ Ἀκεστορίδης·

[κείνᾳ καλλίστ]α̣ν̣ εἶναι Ὀλυμπιάδι,

[ᾇ] Κ̣ώιων ὅ[σ]ι[ον δρομι]κοῦ Πισαῖον ἄεθλον

πρῶτος ἑλὼν Μ̣έροπος νᾶ̣σ̣ον ἐσαγ̣άγ̣[ετο]

ϝισοδαμιοˉργόν. τὰν δὲ γᾶ[ν]

ἔχεˉν τὰν ἐν Πίσαι. αἰ δέ

τις συλαίεˉ, ϝέρ(ρ)εˉν αὐτὸν

θεαροδόκοι ⋮ Κλέανδρος,

Σωκλ̣[ῆς] ⋮ Πισατᾶν ⋮ αὐτο-

ὶ κα[ὶ γέ]νος ⋮ Σεκυώνιοι,

[εἶναι καλλίστα]ν κείναι Ὀλυμπιάδι

[ἇι] Κ̣ώιαν ὅ[δ]ε̣ [Σ]ω̣ν̣ίκου Πισαῖον ἄεθλον

[— — — — — — — — — — — — — — τὰ]ν(?) αὐτῶν χ[ώραν(?) — — —]

[— — — — — — — — — — — — — — Π]ίσαν(?) ἢ α[— — — — — — — —]

[— — — — — — — — — — — — — — κα]ταλύη[ι — — — — — — — — —]

[— — — — — — ἢ] Μεσσανίους ὅπλα ἐπιφ[έρηι ἢ πολιτείαν — —]

[— — — — — — κατα]λύηι, βοαθοεῖν Πισάτ[ας — — — — — — —]

[— — — — παντὶ σθέ]ν̣ει(?) καὶ κατὰ γᾶν κα[ὶ κατὰ θάλασσαν].

[εἶναι καλλίστα]ν̣ κείναι Ὀλυμπιάδι̣,

[ἇι] Κ̣ώιων ὁ [Ξ]ε̣[ιν]ο̣[δ]ίκου Πισαῖον ἄεθλον

πρῶτος ἑλὼν Μ̣έροπος νᾶ̣σ̣ον ἐσαγ̣άγ̣[ε]τ̣[ο]

[v θεός. ἔδοξεν τᾶι βουλᾶι καὶ τοῖς] μ̣υρίοις̣· [v]

[συνθήκα Ἀρκάσιν καὶ Πισάταις· συ]μμάχου̣ς [ε]-

[ἶμεν καὶ φίλους ἀλλάλοις κατὰ τ]οὺς ὅρκο[υς]

[οὓς ὤμοσαν οἱ ἐπίλεκτοι (?) καὶ οἱ] π̣ελταστα̣[ί. ἔ]-

[χεν δὲ Πισάτας ἐλευθέρους κα]ὶ̣ αὐτονόμ̣[ους]

[καὶ ἀφρωράτους (?) ὄντας πᾶσαν τὰ]ν αὐτῶν χ[ῶραν].

[εἰ δέ τις ὅπλα ἐπιφέρηι ἐπὶ Π]ίσαν ἢ ἀγ̣[ῶνα αἱ]-

[ρῆι τὸν ἱαρὸν ἢ πολιτείαν κα]ταλύη[ι βοαθοε]-

[ῖν Ἀρκάδας Πισάταις παντὶ σθ]έ̣ν̣ε[ι κτλ. — — —]

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

[ἔδοξε τᾶι] β̣[ουλᾶι καὶ τῶι δάμωι. v συμμαχίαν ἔθεντο Πι]-

[σάται καὶ] Μεσ̣σ̣ά̣[νιοι πρὸς Σικυωνίους, φίλους ὑπάρχ]-

[οντας(?) καὶ] εὐνοῆς. Λωρχ̣ί̣[δας(?) ․․․․․․․․18․․․․․․․․ στρ]-

[σειδῶ Ἀπό]λλωνα Ἀθάναν· ἐ̣[μμενῶ τᾶι συμμαχίαι ἀδόλως]

[καὶ ἀβλαβ]έως. εἰ δέ τις ἐπ̣[ὶ Πισάτας ἢ Ἄλτιν (?), ἢ ἐπὶ Μεσσα]-

[νίους ὅπλ]α̣ ἐπιφέρηι ἢ πο[λιτείας τὰς αὐτῶν καταλύηι]

[πὶ] Μ̣εσσανίους ὅπλα ἐπιφ̣[έρηι ἢ πολιτείας τὰς αὐτῶν κ]-

[ατα]λύηι βοαθοεῖν Πι̣σάτ[ας μετ’ Ἀρκάδων (?) τούτοις (?) παντ]-

[ὶ σθέ]ν̣ει καὶ κατὰ γᾶν κα[ὶ κατὰ θάλασσαν. vac. ]

[— — — — — — — — — — — — — — Π]ίσαν ἢ Ἀκρωρε[ια — — —]

[ἐδύναντο κάλλιστα, ἀναγραφε͂]ναι αὐτὸˉς καὶ γενεὰν

[αὐτο͂ν το͂ δάμοˉ το͂ Πισατᾶν προ]ξένοˉς καὶ εὐεργέτας

[— — — — — — — — — — — —]πος Θεοδότοˉ Μάγνης

ϝισοδαμιοργόν· τὰν δὲ γᾶ[ν]

ἔχεˉν τὰν ἐν Πίσαι· αἰ δέ

τις συλαίεˉ, ϝέρεˉν αὐτὸν

[Ἱ]αροκλεῖος, Τρεφώνιχος Θοινά[ρχω],

[Ἀ]πολλόδωρος Πισάνδρου, Πτωΐω[ν]

[Δ]αματρίω, Πτωϊοκλεῖς Δεξιλάω,

Πισάνδρ[α].

Πίσανδρος.

Πισαρέτα Πεισαρέτα.

Πισᾶς.

θαμυριδδόντων

Πισάνδρω,

Δαμοκλεῖος,

Πισᾶς.

παῖς Ξεινοφάντου τᾶιδε κεύθο[μαι χθονί].

τὸν αὐτὸν ἁ Πισᾶτις Ἀστεία τάφον

σὺν ἀνδρὶ ναίω, παῖς κλυτοῦ Φιλήτο[ρος].

Ὀνόμ[αστ]ος Ἁγησάνδρου

Ἐπικράτης Πισαγόρα

Κλήναρχος Κληνάρχου

Δαμοκρίνης Ἀριστομήδευς

Σωσικράτης Πισάρχου

Νεττιδᾶν·

πρᾶτος ὃς ἀγαθέαι γέρας ὄλβιον ὤπασε Λίνδω[ι],

ὦ ἄνα, Πισαίων εὖτ’ ἐκύρησ’ ἀέθλ[ων]

τείνας ἐπὶ πλατεία̣ς̣ Ἄλι[δο]ς̣ χθ̣[ο]ν̣[ὸς]

ὁ δᾶμος ὁ Ῥοδίων

Πισαρέταν Πεισαρέταν Ὀνασάν-

[δρ]ου εὐνοίας ἕνε-

τόνδε πρὸ μοίρης, |

[οὐ]κ ἂν Πισαίων

ἦλθ’ ἄμορος κοτίν[ων].

Διὶ Πανη-

μέρῳ Πί-

σανδρος

εὐχήν.

vacat Ἀριστείδου τοῦ Πολυξέ[νου, ταμι]ευόντων δὲ καὶ παρεδρευόντ[ων]

vacat ἐν τῶι ἱερῶι Πισαίου τοῦ Πο̣[․6-7․․]ου, Εὐβού[λο]υ̣ [το]ῦ Ἱεροκλέους,

vacat ἀρχιτεκτονοῦντος δὲ Κλ[— τοῦ —·] vacat

Θήραιος Ξενοθέμιος

Βάβων Πισαίου

Αἰδοῦχος Αἰδούχου

τὸ λοίσθιον ἵνεκα δόξ[ης]

ὤπασε τῷ Πίσας δισ[σά]-

κις ἀθλοφόρωι,

Μηνόφιλος Σατύρου

Ἀριστίων Πισαίου

Δημήτριος Μενεσθέως

[— —]τεας Πισάνδρου ἐτῶν καʹ, Παρθένος

Σωσιβίου θυγάτηρ, γυνὴ δέ Πισάνδρου ἐτῶν λζʹ,

χαίρετε·

κλι(νάρχου), ὁ βασιλεὺς ἐποίησεν αὐτοκλι(νάρχους) καὶ ἐπισαλτικ[․]

Πῖσον κλί(ναρχον) σὺν Ἀβένε καὶ Πισᾶϊ Πλοῦ κλί(ναρχον) σὺν Χόπαν-

καὶ Ψενθαῆσε Λουκᾶνι κλί(ναρχον) σὺν Μανδήρ. γράφω-

Κόλ̣ανθος Π̣ισά-

α̣ϊτος Πισάϊτος ἥκω καὶ

προσκεκύνηκα

ιο[ς]

Πι-

σα(?),

καὶ

ἔδωκε Λακεδαίμονα.

τουτῶ δὲ πάλιν εἰς Πί-

σαν ἐλθὼν Διὸς Ὀλυμ-

πίου ἀγωνίσσατο κα[τ’]

Λοκρῶν Δέξαν̣δρον [νικηφόρον ἡνιοχῆα]·

Πῖ̣σ̣α δέ νιμ πένθ’ ἅρ̣[μαθ’ ἑλόντ’ ἔστεψεν· ἐπεὶ γὰρ]

[ἁθρ]όα τῆς ὕσ̣π̣λ̣[ηγος ὑπὸ ψόφου ἦιξεν ἅπαντα],