Φρυγῶν ὃς ἄριστος ἐγένατ’ ἐ-

ν εὐρυχόροισιν Ἀθήναις, / Μάν-

νης Ὀρύμαιος, ὁ͂ μνῆμα τόδ’ ἐσ-

τὶ καλὸν. / "καὶ μὰ Δί’ οὐκ εἶδον

Μαννίχη

Ἀπολλωνίου

Δελφοὶ ἔδωκαν Γαΐω Μαννηΐω καὶ Λευκίω καὶ [Κ]νηΐω τοῖς Γαΐου Μαννηΐου

υἱοῖς προξενίαν, προμαντείαν, ἀσυλίαν, ασφάλειαν, γῆς τε καὶ οἰκίας ἔγ-

Μαννηΐα.

μου, Παρμενίωνος τοῦ Τιμοθέου, Παρμενί-

ωνος τοῦ Μαννίχου, Ἀσάνδρου τοῦ Δικαίου· τα-

μιευόντων δὲ Ἀντιγόνου τοῦ Εὐβιότου καὶ

Μάννου παῖς Πέρσου σοφίης

— εἰθύντορος ἀνδρός, /

Ἀβαία

Μαννίκου

χαῖρε.

[— — — τὰ ἐχόμενα τῶν — — — — — —]Ν̣Ο̣Σ̣, τὸ πλέθρον δραχμῶν

[ν (sic) — — — — — —. βεβαιωτ]αὶ Ἕσκτωρ Ἕκτωρ Μαννία Σκυδραῖ-

[ος, ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνος Κυρρέστ(?)]ης. ἡ ὠνὴ ἐγένετο μηνὸς

[θρ]α̣ [⋮] ρ̣ο̣θʹ ∶ ἀκαίνας ⋮ οεʹ ⋮ τὸ[ν περὶ Δροιέστα]ς, τὸ πλέθρον δραχμῶν

⋮ οʹ ⋮ τὴν τιμὴν ἔχει πᾶσαν̣· [βεβαιωτ]αὶ Ἕσκτωρ Ἕκτωρ Μαννία Σκυδραῖ-

ος, Ἀττίνας Ἀνδρονίκου Νε̣[απολίτ]ης· ἡ ὠνὴ ἐγένετο μηνὸς

ἡ μήτηρ καὶ Γ(άϊος) Αὐφούστιος

Μαννεῖος ὁ ἀδελφὸς Γ(αΐῳ) Αὐ-

φουστίῳ Πρειμιγένει μνήμης

ἐς αὑτάν

Μαννις Φιλίστου

Μαννις Φιλίστου.

Μάννος

Πανα[—]

Μαννος

Πανα[μ]υ̣[ω].

Γ. Λαίβιος Βαλέριος

Σεκοῦνδος Μαννη-

ιανὸς Γ. Λαιβίῳ Τε-

τύχῳ κὲ τῖ θυγατρί

μου Μάννης χάρη-

ν μνήμης. ☩

τήσαμ̣[ε]ν τῦς τέ-

κνυς ἡμῶν Μανν-

ης κὲ Μαρχίης κὲ Πρό-

[— — —]ς̣ Γαίου κὲ Αὐρ. Μαννια Εὐξένου ἑαυτοῖς

[— — — τὴν σο]ρ̣ὸν [τα]ύ[την] κατεσκεύασαν.

κεκήδευτε Αὐρ.

Μάννος στρατιώτης

ἱππεὺς σαγιττάρις

[— — — ἐ]π̣ὶ̣ τοῦ ἡγεμόνος Ι̣[— — —]

[— — — Σ]ε̣πτιμίου Μάν̣νου [— — —]

Ῥωμαῖοι ἐτείμησαν

Πρόκλον Μαννήιον

Ποπλίου Ῥωμιλία

τα ἀνέστησαν γ Μολης

Μαννειτος, Κόνων βʹ, Ἑρ-

μαῖος βʹ Ασπανδανιος, Πρόθυμος

— — —

Σεπτίμιον ∙ Μάνν̣ο̣[ν]

τὸν λαμπρότατον

ἐκαρποφόρησεν τὸν κίονα

εἰς τὸν ἅγιον ‵μ(άρτυρα)′ Μαννιν.

Οὐάλης

κὲ Μαννις

Παππα ὑοὶ

Μᾶρκος Μαννι

ἀδελφῷ γλυκ-

Μᾶρκος Μαννι Μαννις

ἀδελφῷ γλυκ-

Μαννα θυγατρ̣[ὶ]

menorah Κυρίλλ[ῃ].

Ἀμαϲϲάμϲηϲ Ϲαρέδου τοῦ Μάννου γυνή.

εἰς κριθὴν (δηνάριον) αʹ,

Μάννῳ ἔδωκ(α) (δηνάρια) δʹ,

εἰς κ̣ρ̣[έας] (?) (δηνάρια) δʹ,

Μανν— — —

[χρη]στὴ ἄ[λυπε]

ἔτους ξρʹ, Λῴου γιʹ,

Μανλαῖος Μανναῖος? Ἀντᾶ

ἱερεὺς ἐξ ἰδίων

☩ ὑπὲρ εὐχῆς καὶ σωτηρίας Ἰωάννου κ(αὶ) Θωμᾶ καὶ Μάννου τῶν Θεοφίλου.

monogramme: Φωκᾶ.

τὸ μνημεῖον ἔκτισαν Ἐλαβῆλος Μανναῖος Ϲοχαίεις Μάλιχος Οὐαβαλλάθου τοῦ Μανναίου τοῦ Ἐλαβήλου αὑτοῖς καὶ υἱοῖς ἔτους διυʹ μηνὸς Ξανδικοῦ.

Texte palmyrénien.

𐆠 μνημειον Μαννας·

ετελευτησεν εν μηνι

[— — — — — — —]ανος Ὡρίωνος· Ὡρίων Διοσκόρου· Ἰσίδωρος Ἀγαθοῦ

[— — — — — —]ι̣ων Ποτάμωνος· Ἱέραξ Ἀπολλωνίου· Μάννιος Ἰουλια-

[νοῦ· — — — —ν̣ Ἀμμωνίου· Ἀσκληπιάδης Διοσκόρου· Ἥρων Ἀρχιβί-

τε κατάκειται ἡ μακαρία

Μάννα. ἐτελ(εώθη)

μη(νὸς) Χοίαχ ιʹ,

[χ]ρηστή, χαῖρε·

Μαννα τέκνον,

vac. χαῖρε· vac.

βουλῆς ψήφισμα ∙ ι πρὸ καλαν(δῶν) ∙ Ἰανουαρίων

γραφομένων παρῆσαν Πετρώνιος Σκάπλας Σκαπλᾶς(?) (Herrmann), Μαννεῖος

Πρεῖσκος, Ποππαῖος Σεουῆρος ∙ περὶ οὗ προσανήνεγκαν τῆι

τάφως

Μαννίνες πρεσ-

βιτέρες πρεσβυτέρες τιγάτερ θυγάτηρ Λον-