὘λαμωνε

Λαμωνεῦ

Ἀμμωνεῦλ

κοῦντες Χάραδρον ἐπ̣[ί]-

νιον ἐπίνειον Λαμωτῶν, καθιε-

ρώσαντος Ἀντωνίου

μαντείαν δὸς ἀψευδῆ περὶ ὧν ἐπιβάλλομαι, εἰ σύμφορον καὶ λῷον.

§ 1 ααααα Διὸς Λαμώτου.

εʹ Ζεύς σοι καλὴν τὴν πρᾶξιν εἰσηγήσεται,

[Δειδατ]ο̣υ Πλου, ἱεροδούλην

[Διὸς Με]γ̣άλου Λαμώτου ἐν /[․]-

[λοις καὶ] αὐτὴν χρησιμεύσα̣[σαν]

τε ἡμετέρας πόλεως

καὶ Λαμωτῶν

τὸν ἥρωα.