τος καὶ Ἰουλ(ία)

Ἰωτάπη τὴν

ἑαυτῶν θυ-

γατέρα Ἰωτά-

πην θεᾷ Εἰ-

λειθυίᾳ ἀνέ-

vacat καισαρ

[Ἰ]ω̣τάπη βασιλέως

[Ἀντιό]χου γυ[ν]ή̣

Οὐαρία συν-

βίω καὶ Ἰωτα-

πιανῶ τέ-

κνω μνήμης

κῷ Δακικῷ, τῷ κυρίῳ σωτῆρι καὶ εὐεργέτῃ τοῦ κόσ-

μου, Ἰωταπειτῶν ὁ δῆμος. 〚Μᾶρκος Π[ο]μ̣π̣ή̣[ι]ο̣ς̣〛

〚Μα[κρεῖνος(?)], πρεσβευτὴς καὶ ἀντιστράτηγος〛

Μ. Αὐρ. [leer, unvollendet]

Μ. Αὐρ. Ἰωταπιανός

Ἐρμησιάναξ β

Καίσαρι ἀρίστω Σεβαστῶ Γερμα-

νικῶ Δακικῶ Παρθικῶ καὶ τῆ Ἰωτα-

πειτῶν πόλει Τούης Ἰρδαουέξου

φιλόπατρις ἀρχιερασάμενος τῶν

η(νὸς) Ὑπερ(βερεταίου)

γκʹ. Ἰω-

τάπη ἄλυ-

πε χαῖρε