τὸν Ἑρμᾶν ὑπὲρ τῶν συνεφήβων παρ’ ἑαυτοῦ ἀνέθηκεν

Ἀγαθάνγελος ∶ Εἰδο-

[μ]ενέος, Αὐ Εὐέλπιστος Μα

[— — — Παλ]ληνεύς

— — — Μιλησία Εἰδομενεὺς Μελίτω̣[ν]

Στρατόνικος Στράτωνος.

ψυχὴν μὲν ἐν Εἰδομένῃ προελίνπα-

νεν· ὀστέα δὲ ὧδε / μητρί τε καὶ ἀδελφῆι

[— —]ΙΝΙΟϹ Σεκοῦ[ν]δος

[— —]ΝΕΙ Εἰδομενεὺς

[— — — — — — — —]ΚΑΤ

Ἀπολλωνίδας δ Ῥονκίδας

Εἰδομενεὺς Φίλωνος Χαλκή(τας)

Θεμιστοκλῆς β Θυσσα(νούντιος)

ἀ βόλλα καὶ ὀ δᾶμος

Εἰδομένεα Εἰδομέ-

νεος τὸν εἴρεα καὶ

[Κ]άδμος Μετηρίτου

Κύδιππος Εἰδομένευς

Ἀντίοχος Νικήνορος

Εἰδομενεὺς [․c.4․]

ἀπελύθη, κελεύσ[αν]-

ρείας Φλ(αουίου) Ἀτταλίδος, ἱεροκήρυκος

δὲ Εἰδομενέως Δημοκράτους Λ̣․[—]

ἔτους τξαʹ· Εἰδομενε-

ὺς καὶ Ἀσκληπιάδης με-

σεβεῖ [ Σ]ενπρώνιος

Εἰδομενεὺς ἀστυ-

νόμος τὸν Σέραπι[ν]

Εἰδο[μενεὺς Μ]ελτίνη

γυνα[ικὶ τὴ]ν̣ στή-

Αὐρ. Εἰδομενεὺς

τετράκεις Μοτελληνὸς

τὸ ἔρ̣[γο]ν.

Εἰδομενεὺς Μ[ενε]-

κρ[άτ]ους ἑαυτῷ

τὸ ἔρ̣[γο]ν.

Εἰδομενεὺς Μ[ενε]-

κρ[άτ]ους ἑαυτῷ

Μανης Ἀττα καὶ Εἰδομ-

[ε]ν̣εὺς Σελεύκου, Μανης

[μ]ὲν τὴν ἰδίαν ἀδελφὴν Γῆν

[Εἰδ]ομενεὺς δὲ ἰδίαν γυναῖκ[α],

[ἀμ]φότεροι μνήμης ἕνεκε[ν].

ἐπισκόπου Ὀπτίμο[υ]

Εἰδομενεὺς ἀναγνώστη[ς]

εὐξάμενος τῷ θεῷ

ἐπισκόπου Ὀπτίμο[υ]

Εἰδομενεὺς ἀναγνώστη[ς]

εὐξάμενος τῷ Θεῷ

Θεοῖς Καταχ(θονίοις).

Εἰδομενεῖ

κοιτωνείτῃ